Korku filmine kahkahalar katan harika eylem. Kedim Hem ısrarla izlemek istedi gönderdiğim halde gitmedi, hem her canavarlı, yaratıklı sahnelerde yerinden fırlayıp kuyruğunu dikti ve kucağıma koştu. Bir kaç kez koşarken taklalar attı. Sürekli ekrana tısladı.
Kedilerin filmlerdeki bazı şeyleri algılayabildiğini bu vesile ile farkettim. Artık bir film arkadaşım var sözlük! Artık film izlemeyi sevebilirim.
ilk paragrafı okuduktan sonra yazıyı annemin yazıp yazmadığını kontrol ettim. Kızının bedenini kalıplara soktuğu için, mal kategorisine soktuğu için utanmayan kızının giydiğinden utanıyor. ilginç.
Ergenlikte az sinir kirizi geçirmedim bu sebeple. Sonucunda ne oldu? Yıprandık. Annemi senede 1 hafta ancak görüyorum.
Ah bir de ilk özgür kaldığım sene o özgürlük heyecanı ile bildiğiniz iğrenç giyinip yarı çıplak gezmişim. Şimdi baktıkça ne saçmalamışım diye kendimden utanıyorum. Özgür bırakın. Yoksa çocuk özgürlüğünü kendi elde ediyor ve elde ettiği zamanlar çok sağlıklı kararlar almıyor. Bir arkadaştan filan değil bizzat kendimden biliyorum.
Eski sevgiliyi özlemekten daha ağır bir his. Sevgili eskiyince eskiten şeyler geliyor gözünün önüne derin bir iç çekip devam ediyorsun en azından hayatına. Söz konusu kediler olunca o masum bakışlar gözün önüne gelince kalbi acıyor insanın.
Daha da ağırı var tabii. O da kedinin eski sevgilini özlemesi. Kedim bi kaç sabahtır adamın kalan eşyalarının ve hediyelerinin olduğu kutuya çıkıyor, koklayıp koklayıp "maaauuuvvv" diye acıklı bir ses çıkartıyor. Gerçekten kalbim acıyor.
Doğru olanın kötü olmadığını kötü olanla tanışınca anlar ve dehşete kapılırsın. iki yol vardır önünde ya kine bürünür ve zamanla farketmeden o kötülüğe teslim olursun ya da bunu kimseye neden yaşatmaman gerektiğini anlar ve yoluna iyi olana yemin ederek devam eder, hafiflersin.
Her iki seçenek de yargılanamaz. Böylelikle kötülük yapan da yargılanamaz. Aslında o da başka bir kötülükle tanıştığında öğrenmiştir çünkü. Algıladığında sonsuz bir mücedele gücü doğuyor ya zaten insanın içinde!
