Uyandığımızda;
-gördüğümüz rüyayı hatırlarız,
-rüya gördüğümüzü anlarız ama hatırlamayız,
-rüyadan temelli haberimiz olmaz.
Özellikle son iki maddeye dikkat edelim.
Yıllar sonra bu rüyalar herhangi bir zamanda herhangi bir mekânda herhangi bir uyarıcı eşliğinde belli belirsiz bir şekilde gözümüzün önüne gelir. Ses, ışık, dokunuş, koku vs. zihnimizi ya da kuvvetle muhtemel ki bilinçaltımızı tetikleyebilir. Dejavudan farklı olduğunu içten içe bilirsiniz; çünkü bu yaşanılan bir şeyin tekrarı gibi değildir. Ansızın beyninizde şekillenen semboller, silik görüntüler, birbirinden bağımsız anlar gibi şeyler bu durumun içinde olduğunuzu size bildirir. "Bir rüyamı hatırladım; hatta çok zaman önce gördüğüm bir rüya..." demeniz muhtemeldir. Ayrıca onu hatırlamaya çalışmanız, zihninizden çabucak silinip gitmesine yol açabilir. Sıklıkla olmasa da yaşanılan bir durum olduğu düşüncesindeyim.
tanrım, hep seni aradım ve arıyorum. neredesin? henüz yeni filizlenen papatyanın özünde mi? tramvayların üzerinde yüzdüğü raylarda mı?
hangi varlık sancısındayım tanrım? şu tenimi yalayan rüzgâr yalnızca bir tesadüfün eseri mi?
neredesin? seni arayanlar yalnızca bir dinin takipçisi mi? buda'nın sanata yatkın heykellerinde mi aramak lazım seni? yoksa çanların kulaklardaki titreşiminde mi? ya gümüş şamdanlarla donatılmış soğuk duvarların çatlaklarında arasam? minberde oturur musun peki? secde edenlerin dualarını duyar mısın?
herkes için farklı ama tek ve bir misin? ne için senin adına savaştığını söylüyor herkes, senin adına barışmak varken...
saf bir enerji, saf bir ışık mısın? bütün sevginin, huzurun, mutluluğun ışığı... cennetin varlık, cehennemin yoksunluk mu bütün iyi şeylerden?
caynaların kalpas gezegeninde mi oturursun? göksel araçlarla gidilebilir mi oraya? ya da her şeyden öte her şey sen misin? hem evrenin kendisi, hem onu aşkın mısın?
neredesin tanrım? musa'nın yaptığı hatayı yapmıyorlar mı seni kendi sınırlarına hapsederken? biliyor musun ben o hikayedeki çobanım, bir o kadar safım sana karşı. “ey allahım! sen neredesin, sana kul-kurban olayım, senin çarığını dikeyim, saçlarını tarayayım. elbiseni yıkayayım, bitlerini kırayım. ey büyükler büyüğü sana süt getireyim. ellerini öpeyim, ayaklarını ovayım. uyku zamanı gelince yatağının yerini silip süpüreyim. bütün gecelerim sana kurban olsun. seni andığım; hey, hey diye feryat ettiğim rabbim!"
Uykusuzluğun yitikliğinde...
Sabaha, sabahın kendisine, sabaha karşı olmak zorunda değil. Güneşin ilk ışıklarını imzaladım, flaşların gözünü aldığı bir hollywood ünlüsü gibi. Kendi içimde bir o kadar popülerim. Ya dışımda?
Dışımda iki yüzlü değilim, binlerce yüzüm var benim birbirinden habersiz. Üstümde ise derin bir sigara kokusu. Hafif bir karanfil eşliğinde -djarum black- dans ediyor.
Mavi dumanların arasından küçükken bana sonsuzmuş gibi gelen göğe bakıyorum. Gök de bana bakıp boktan hayatın en az bir o kadar boktan yeni gününe "günaydın," diyor.
Halbuki hiç uyumadım ve ben bu yazıyı sabaha yazdım. Asıl sana "günaydın!" Sabahın bütün ümitlerine günaydın, ümidi üstünde bir hırka gibi taşıyan bütün kurgulara günaydın, 5. Günün şafağına günaydın.
Ben bu yazıyı sabaha yazdım; ancak gönlümdeki şarkı geceye ait. Rakının süslediği masaların gecesine ait. belki de birkaç biranın, mutlu eden manzaraya karşı...
"...Bir ince pusudayım
Bu gece zehir zemberek
Bir yolun sonundayım
Sessizce tükenerek..."
Telli çalgıların atasıdır, Sümerlere ait bir enstrümandır. Kanadalı sanatçı Peter Pringle tarafından gişgudi eşliğinde Sümer dili ile seslendirilen Gılgamış destanını linkte görebilirsiniz. https://youtu.be/QUcTsFe1PVs
Türkiye'nin ilk yerli intihal programıymış. Neredeyse hep Turnitin'i kullanıyorum; ancak bu programı da gerçek anlamda başarılı buldum. Aldığım sonuç beklentimin üzerindeydi.
Kuran'ı okumamıştır.
1- Naziat 42, 43, 44'te diyor ki:
"Sana o saatten (kıyâmetten) soruyorlar: “Onun vukuu ne zaman?” Sende onun zikrinden (başka) ne var (onun beyanından başka bir bilgin yoktur). Onun sonu, Rabbinedir."
Allah bilemezsin diyor, Kuran'dan büyük kıyamet alametleri kitabı yazılıyor.
2- Araf 187:"Sana, ne zaman kopacak diye kıyamet vaktini soruyorlar. De ki; onun bilgisi yalnızca Rabbimin katındadır. Onu tam vaktinde koparacak olan O'ndan başkası değildir. Onun ağırlığına göklerde ve yerde dayanacak bir kimse yoktur. O size ansızın gelecektir. Sanki sen onu çok iyi biliyormuşsun gibi sana soruyorlar. De ki, onun bilgisi Allah katındadır. Fakat insanların çoğu bunu bilmezler."
Burada da aynı şekilde, onun bilgisi yalnızca Allah katındadır deniyor.
Ve şöyle bir ifade var: "O size ansızın gelecektir." peki bunun anlamı ne? Ansızın gelecek olan bir şeyin alameti olabilir mi?
Geveleyip durun, falanca hoca söylemiş, evliya imiş, kıyamet yaklaşınca şöyle böyle olacakmış. Şu hadiste bahsetmiş falan filan...
Fakir çocuk bütün hırsıyla ağzını yırta yırta, bağıra bağıra ağlar. Ağlamaktan nefes alamaz hale gelir, suratı morarır. Asıl isyanı daha küçücük yaşta bilinçaltına yer eden dünyanın acımasızlığına ve adaletsizliğinedir. Zengin çocuğu yapmacık ağlar, gözlerinden yaş süzülür ve çokça bağırıp ağzını yırtmaz. Aslında halinden memnundur, daha fazlasını ister.
aranızdaki tek bağ akraba olmanızdır ve onları seçemezsiniz. hayatınızda dost bildiğiniz birkaç kişinin yanından bile geçmezler; ancak hayatınızın her anıyla sizden daha çok ilgilidirler, size karışma hürriyetini ve yüzünü akrabalıklarından alırlar. çoğu zaman samimiyetsizdirler ve kan bağından doğan çıkarları vardır. bu ve bunun gibi daha birçok sebep akrabalardan nefret etmenize yol açacaktır. sonuçta her ne kadar bazı iyi yönleri olursa olsun gereksiz müesseselerden biridir arabalık müessesesi.
Orijinal adı: "Hangar 1: The Ufo Files"
History Channel'da bir süredir yayınlanan program. Ayrıntıya girip tadını kaçırmayayım; ancak inceledikleri dosyalar hafife alınamayacak derecede, Mufon'a ait, on yıllar sonra halkın erişimine açılmış dosyalar.
Sanırım oldukça uzun bir süredir bunu bekliyordum.
Bir felsefî görüş ile fizik kuramları ya da yasaları farklı şeylerdir. Öyle ki bu yasalara bağlı kalması da gerekmez. Eğer öyle olsaydı zaten felsefe olmazdı.
Planck zamanı için de yine Zenon'un: (bkz: aşil ile kaplumbağa paradoksu)
Adelaide/Avustralya'da, 1916'da karaya oturmuş bir geminin günümüzdeki hâli. https://galeri.uludagsozluk.com/r/1647593/+
Sanırım açıklamaya gerek duyulmayacak bir düşünce. Öyle ki fotoğraf da doğanın her şeye rağmen sahiplendiği gerçeğini yansıtıyor.
-yanlışlıkla da olsa- önce donk'u, sonra eren'i sakatladı. Büyük talihsizlik. Üç oyuncu değişikliği hakkımızı kullandığımız için eren sakatlığından sonra on kişi oynuyoruz.
Başka türlü bu kafaya erişilemez sanırım. Troll mü gerçek mi hâlâ düşünüyorum. Troll ise hiç komik değil, gerçek ise kesin tiner etkisidir. Hele ki alttaki yorum...
Masonluk müessesesine girişin temel kuralı tanrı'ya inanmaktır. Çünkü tanrı kavramının yorumu girdikten sonra sizin için de değişecektir, değiştirilecektir. Ateist bir insanın tanrı görüşünü şekillendiremezsiniz.
