Her gelişimde daha da metropolleştiğini görerek “yok abi burada yaşanmaz” dediğim şehir.
Şimdi efendim ben bu şehirde tam 6 sene yaşadım. 6 koca sene. Her sokağında ayrı anım ayrı hatıram var. Yıl oldu 2022, şu an bile her gidişimde kaldığım evleri, Görükle sokaklarını, Ihlamur Parkını, Demirtaşpaşa’yı, Heykel’i, Tophane’yi gezer Madagaskarpenguenini özellikle yad ederim. 2009’da geldiğimde Anadolu’nun nispeten gelişmiş bir şehriydi ve ben kulağımda incesaz ile sokaklarında gezerken şehrin tarihi dokusu her yerde karşıma çıkardı. Şimdi karşıma çıkan ise kafeler, lüks kulüpler, oteller, yığınla avmler.. olm biz Görükle’den teeee Terminale avm görmeye, ikea köftesi yemeye giderdik lan! Velhasıl kelam değişim insan için olduğu kadar eşyalar ve şehirler için de elbette mukadder ama insan aynadaki değişime her gün biraz biraz şahit olduğu için alışıyor. Lakin insan şehirlerin bu çapta değişimine uzun aralıklarla şahit olunca yaşlandığını anlıyor. Bursa, bana yaşlandığımı gösteriyor her seferinde. Belki de Ahmet Hamdi de benim gibi düşünmüştür bilemiyorum.
“Aynalar, bakmayın yüzüme dik dik!
işte yakalandık, kelepçelendik.”
evet asrın pişmanlığını anlatıyorum. bundan 5 sene evvel (hey gidi..) bu herif daha yeni yeni popüler olmaya başladığında her hafta cumartesileri yayınlanan videolarını oturup izliyordum. ailemden gelen muhafazakar yapı nedeniyle zaten o zamanlar heyecanlı bir gerizekalıdan farkım yok, kemalist kız arkadaşıma sürekli "camileri ahır yaptınız siz" diyip duruyorum. velhasıl istanbul'da olduğum bir vakit kitap fuarında olduğunu duydum, gittim hemen tabi büyük bir şevkle. sultanahmet'ten beyazıt'a seke seke, bir ceylan gibi heyecanlı heyecanlı giden o ayaklarımı sikeyim ben. gittim. 4 tane de kitabını aldım o gün, hepsini imzalattım. fotoğraf çekindim püsküllüyle. sonra da elini öptüm. şu an bunları yazarken gerçekten güçlü kalamıyorum amk! o dudaklarım matrix'teki gibi yok olaydı, mühürleneydi de öpmeyeydim.
velhasıl değişmek erdemdir. o noktadan bu sağduyuya yine iyi gelmişim. hayır-lısı.
mezun olalı oldu 3 sene, anasını satayım hala daha diplomayı veremeyen üniversitedir. tamam mezuniyet belgesi aynı işi görüyor ama ben belki çerçeve yapıp odama asacağım arkadaş bu ne sorumsuzluktur, odtü mezuniyet töreninde dağıtıyor diplomaları, insan özeniyor it herif!
bir mezarlik bekçisi olan beşir efendinin karısı, kaynanası, eşi dostu ile imtihanı uzerinden izleyiciye bir cok konuda mesajlar veren, onu düşünmeye sevk eden ve finalinde oğlunun düğününden kaçarak kendini mezarlığa vurup attığı tiradıyla meşhur film. senaristin necip fazıl'dan üslup anlaminda etkilendiğini beşir efendi'nin repliklerinde görmek mümkün.
--spoiler--
+bazen ne geciyor aklimdan biliyor musun doktor? bazen ne derim kendi kendime biliyor musun? herkesi toplasam diyorum. dağda, taşta, yolda, belde kim varsa, herkesi... ve sorsam diyorum. nereye böyle? bu telaşla bu hırsla bu aceleyle nereye böyle? ne büyük delilik olur degil mi?
--spoiler--
necip fazıl'ın
durun kalabalıklar bu cadde çıkmaz sokak!
haykırsam kollarımı makas gibi açarak
durun, durun, bir dünya iniyor tepemizden,
çatırtılar geliyor karanlık kubbemizden
diye baslayan destan şiirini akla getirmiştir. kaldı ki senaryo türk edebiyat vakfı necip fazıl kısakürek senaryo jüri özel ödülüne layık görülmüştür.
--spoiler--
+şans nedir ki doktor? akıl nedir ki yazgiyi degistiremedikten sonra?
-aklın faydasi yok mu diyorsun yani?
+akıl trafik kurallarina uymaya yarar doktor. kırmızı ışıkta frene bas dur, yesil ışıkta geç. yok sen kırmızı ışıkta basar gecersen bomm!! akıl ne yapsin?
-ilginç bir örnek dogrusu.
+hayat da böyle degil midir doktor? iyiyi yap, kötüyü yapma. aklın faydasi diyorsun... sahibini ateşten kurtaramadiktan sonra aklı neyleyim?
--spoiler--
yenimesaj gazetesi gibi yoğurdun kaymağı kabilinden sığ bir gazetenin sığ bir yazarı. doğru yol partisi sempatizanı. üstad kadir mısıroğlu'ya çamur atmaya çalışıp popisini yükseltmeye çalışan bir fikir fukarası.
enstrumanlar toplumlar gibidir. her biri bir renk ve bir çeşitliliktir. kaval ne abi yaaaa ıyk demek ile kürt ne abi yaa ıykk demek aynı sıkıntılı kafanın aforizmalarıdır.
müzik, enstruman ve onun sınırları demek değil, duygu demektir. bir müzisyen olarak söylüyorum. ve serdar deli'yi falan en azından dinlemeyi tavsiye ediyorum kavala bok atmadan evvel.
hiç krampon giymemiş bir halı saha tutkunun internet üzerinden ilk kramponunun siparişini vermesiyle merak ettiği karşılaştırmadır.
yıllarca lotto, kinetix, lescon gibi markaların halı saha ayakkabılarına maliyetlerinin ucuzluğu sebebiyle can kurtaran gibi yapışan bünye artık bir nike haketmişti. attığım gollere yaptığım asistlere selam ederim.
bu takımın yıllardır boşluğunu hissettiği çocuk! inşallah yolu açık olacak ve fenerbahçemizde nice başarılara imza atacak.
not: aykut umarım bu akşamki sivas maçında ilk on bir oynatır
New York Gypsy All Star'ın harika albümü! ismail lumanovski manyağı bir müzisyen olarak şiddetle tavsiye ediyorum. gecenin bu saatinde açık d&r var mıdır bilemem.
ırkçılıkla yakından uzaktan alakası olmayan insandır. fakat sivri zekalı sözlük yazarlarımız harf inkılabını sadece latin harflerinin kabulü sandıkları için öztürkçe zımbırtısının asırlara dayandığını zannederler. öztürkçeymiş.
fakültede adam gibi, bulunduğu yeri hak eden bir kaç akademisyenden biridir. biz öğrencilerine karşı görünüş olarak istediği kadar sert olsun, kendisini pek severiz, sayarız.
