makalelerde bir kaynağa atıf verirken p.c. kısaltmasıyla da kullanılabilen bir ifade. kaynak hakkında ulaşılabilir hiçbir bilgi vermemesi nedeniyle makale yazarı için birbirinden ilginç güzellemeler yaptırtır.
az önceye kadar birazcık farkında olduğum ve çok da önemsemediğim ya da bana batmayan bir tespitti bu. fakat az önce çok yakın tarihimizi anlatan bir program izledim ve siyaset uğruna, oy uğruna, iktidar hırsı uğruna bir siyasi partinin hangi duruma düşebileceğini gördüm. ülke tv'de yayınlanmış 18 temmuz tarihli arşivci isimli bir programdı. (tivibu'dan izledim ve merak eden de bugünlerde hala "tekrar izle" menüsünden izleyebilir. hatta zamanı olan bir şekilde herhangi bir yerden bulsun izlesin.)
program apo nun yakalanışını, idam cezasına çarptırılmasını, kararın onaylanmasını ve sonrasında avrupanın baskısını ve hükümetin bunun karşısında yaşadığı kararsızlığı anlatıyor. ama başrolde bence devlet bahçeli var. apo meselesini yönetme konusunda en hafif tabirle kendisi çok başarısız bir siyaset yürütmüş. başka laflar da ederdim ama gerek yok. değmez çünkü. herşey apaçık ortadaydı. bir siyasi partinin düşebileceği en alt seviye bu olmalı. 2002 seçimlerinde kendi seçmeninden yediği tokat da ortada. hala kalkıp bu konuda laf edebiliyorlar çünkü bu memlekette herşey unutulur. beceriksizliğini tecrübe ettiği ecevit'i de unuttu bu halk ve ona tekrar güvendi ama sonuç yine aynı oldu. tarih tekerrür etti. ecevit iyi niyetli bir adamdı ama iyi niyet hiçbir zaman yeterli değildir tek başına. tayyip erdoğan'ın niyeti hakkında çoğu zaman şüpheye düşüyorum ama kesinlikle daha iyi bir yönetici. ve halk da, yani "göbeğini kaşıyanlar"ı kast ediyorum, sadece kendini düşünüyor; imkanları artmış mı, refahı yükselmiş mi, enflasyon düşmüş mü ve güven ortamı sağlanmış mı işte bunlara bakıyor. bu hükümet özellikle ekonomi konusunda bu kadar başarılı oldukça onu yolsuzluk dosyalarıyla yıkamazsınız. sözüm kemal bey'e. yazık. bize, bizi ciddiye alarak, hangi konuda bu hükümetten neleri farklı yapacağını anlatmıyorsun da, kendi tabanının gazıyla lüzumsuz işler peşinde koşuyorsun. o çeşit muhalefet tarih oldu artık. hükümetin her yaptığını delice eleştirmek, her hareketine taş koymak sadece kendi tabanınca kabul görür. sen zaten maça yenik başlamışsın. geçmişinde darbe taraftarlığı var, halkın gelenek ve inançlarına saygı göstermemek, halkı koyun gibi idare edebileceğini zannetmek gibi yüz kızartıcı suçların var senin. fakirlik edebiyatıyla ecevit kandırmıştı zamanında ama şimdi öyle bir ortam yok. mhp'ye mi? ona söyleyecek lafım yok. evet, değmez.
eklemeli dillerin bazılarında rastlanan ek türüdür. misal, ingilizcede çok sayıda vardır: pre-, pro-, in-, im-, vb. türkçede olup olmadığı ise tartışmalıdır. kıpkırmızı, masmavi gibi pekiştirmelerde geçen kıp-, mas- yapıları eke benzemiyor. daha çok türkçenin ses özellikleriyle ilişkili anlamsız ancak bir fonksiyon üstlenmiş birimler gibi. ancak bazı kafiyeli köklerin birbiriyle anlam ilişkili olması acaba dedirtiyor. örnek olarak, üremek-türemek, aramak-taramak... başka örnekler de bulunabilir. eğer ön ek türkçede çok çok eskiden var idiyse bunun kalıntılarına mutlaka rastlanmalı diyoruz. konuyu takip etmeye devam ediyoruz.
imek, ekeylem, isim fiili gibi tabirlerle de adlandırılır. türkçede fiil içermeyen cümlelerin bir haber bildirmesini sağlar. misal, "kitap" şeklinde bir cümle hüküm bildirmez dolayısı ile iletişimde bir haber değildir; hatta eksiktir, cümle bile sayılmayabilir. "kitaptır" ise bir hüküm bildiren ve haber olmuş en basit cümle yapısına örnektir. bu cümleyi fiil yapan i fiilidir. (derinine inersek "kitaptır" aslında tur < turur, durmak: "kitap durur").
buna ek olarak türkçede bir fiilin birden çok zaman bildiren ek almasını sağlar. "konuşacaktı" şeklinde bir kelime aslında "konuşacak idi" dir. yazı dilinde de i fiilinin bu şekilde kullanımına tanık oluruz. buna rağmen gramerlerimizde katmerli fiil çekimi diye bir tanımlama vardır ki yanlıştır. bir fiil ancak bir zamanda gerçekleşebilir ya da hangi zamanda gerçekleştiği bilinemez. "konuşacaktı" kelimesinden konuşma fiilinin şimdiden önce bir zamanda, gelecekte yapılmasının tasarlandığını anlıyoruz. fakat buradan konuşma fiilinin gerçekleşip gerçekleşmediği haberini almıyoruz. hatta öğrenmek için: "ee, konuştu mu?" diye de sorabiliriz. ingilizce'de "ecek-i di" kalıbı tek bir kelime ile karşılanıyor *. ingilizler kip oluşturmayı sevdikleri için "bir fiilin geçmişte sonraki bir zamanda yapılmak üzere tasarlanması" durumunu kalıplaştırmışlar. biz ise eklerimizi yani legolarımızı kullanarak yeni bir yapıyı bu şekilde karşılamışız. i fiili olmasaydı "ecek i-di" durumu için başka bir ek bulmamız gerekecekti. güzel bir pratik zeka örneği.
i fiili türkçede özel durumlu bir yardımcı fiildir. diğer fiiller gibi her türlü fiil çekimine giremez. imiş, idi, ise dışında başka bir tasarlama veya bildirme kipinde olamaz. yardımcı fiil olması nedeniyle her zaman birleşik fiil yapısı oluşturur.
anlatımlı ve çizimli ders videoları barındıran faideli site.
girip de beğenenler lütfen herkese duyursun. site yapımcılarıyla herhangi bir akrabalığım yok. ama bu iyilik karşılıksız kalmamalı. bu site ilgi görmeli.
teke tek'te murat bardakçı'nın tam olarak belirtmese de, bu tabirin müstehcen bir bölgeye karşılık geldiğini ve meşhur lafın oraya gönderme yaptığını söylemiştir. neresi acaba?
iyice ayrılmış de da bağlaçlarını kırbaç olarak kullanırlar. sanal iletişimde karşı taraftan, "slm, nbr, eyleniyomuyuz, ii deyilim be, miğdem aarıyo" gibi şeyler yazıldığında fenalaşıp şoka girenleri de vardır.
en büyük fantezileri bir trt spikeriyle asansörde _basur_ kalmaktır.
zekanın çalışkanlık kadar önemli olmadığının bir bakınızı. geri zekalı değildirler ama zannımca çalışkanlıkları zekalarının çok önündedir. öte yandan tüpü ortasından biraz sıksak, tuhaf bazı davranışları, espri tarzları, beslenme şekilleriyle biraz gelişmemiş olduklarını bile çıkartabiliriz.
yine de bizle yarışsalar, pek çok konuda elimize verirlerdi. azim, sabır, çalışkanlık, kitap okuma, kültür ve benzeri...
teknolojide ise atbaşı önde olduklarını sanmıyorum. uyanıklar. popüler teknolojiyle sanki dünyanın en iyi bilimini onlar yapıyormuş havası yaratıyorlar. güçleri o kadar etkin değil. reklamları güzel.
ingilizlerin aksine orada bir yerde, bir adada iyi ki varmışlar. zaten neyi ingilizler buldu da diğerleri onlardan daha iyi yapamadı ki? neyse daha fazla polemik çıkarmadan nokta.
ortadoğuyu, dolayısıyle içinde yaşadığımız coğrafyayı huzursuzluk veren, tehlikeli bir bölge haline getiren yahudi rüyası. adamlar kendi rüyalarına bütün dünyayı inandırmışlar. ama hepsi hitler denen deli yüzünden.
uykunun mikslediği beynin sıfır durumunda yeni açılmış bir bilgisayar gibi ilk işlemlerini sessizce yürütmesi akabinde "şimdi ne yapsam" sendromu vs. ile birlikte kafada çakan huzursuzluk veya huzur verici düşünceler silsilesi.
defalarca kez: ölüm.
çok kez: kendini beyinden ibaret sanmak.
bazen: seksin çok garip bişey olduğunu düşünmek.
gözyaşı bezlerine "koyverin" talimatının verilme anından hemen önceki bekleme süresi. burnunda bir sızı başlar insanın. o çok kötü oluyor. ağlamak isteyip de ağlayamamak. eşikte kalıyorsun. oysa içeri girsen / dışarı çıksan büyük bir rahatlama olacak. hepinize gözyaşı mutlulukları
acayip çağdışı bir uygulama. sansürcülüğü bir tarafa bıraktım, iktidara yakın görünmek için şu yaptıklarına bak hele. laiklik elden gidiyor. uyuma vatandaş! *
emekli ve asabi tiplerdir bunlar. rasathanelerinden sürekli gözlem yaparak, türbanlı ve çember sakallı tehlike unsurlarını tespit ve sözlükte halka teşhir etmek suretiyle cumhuriyetin yılmaz bekçiliğini yaparlar. en sevdikleri marş onuncu yıl marşı olup...
uludağ sözlükte gerçekleşmesi halinde, kıraathane, tribün, meydan vs. mekân seviyesizliklerinin topunun defedilmesine yol açabilecek özellik. geriye yalnız bilgi ve tecrübe içeren tanımlamalar kalır. böylece hepimiz dünyada açlık, yoksulluk, yolsuzluk, savaş varken saçma sapan, gereksiz konularla beynimizi ve zamanımızı heba etmekten bir parça kurtuluruz.
ön edit: şimdi bazı zevzekler diyecekler ki...her neyse ya...
uludağ sözlük ortamında yazarlar için tanımlanabilecek bir süreçtir. ancak şu şekilde, iki ayak üzerinde yürüyebilen ve düşünebilen yazar mertebesine ulaşılır: son kötü oylanan entriler silinir; son iyi oylanan entrilerdeki tarza ağırlık verilerek benzer entriler döşenir. bütün yazarların bu prensibi benimsemesi halinde birbirinin aynısı olan ama yaratıcılıklarından ve farklılıklarından söz edilemeyecek bir popülasyon ortaya çıkar. yani tuzsuz, baharatsız, yavan bir salata elde ederiz. bu noktadan yeniliklere çıkmak imkansızdır. bu nedenle tekdüzeliği engellemek için, hoşumuza gitmese bile, yeni fikir kıvılcımları yakalamamıza yardım edecek bir takım rahatsız ediciliklerin var olması gereklidir. bunlar aşı gibidir: acıtan ancak fayda getiren. bu açıdan troll, fanatik, anarşist, faşist, vb. ne olursa olsun, en genel sınırlar içinde kalmak kaydıyla herkes fikrini yazmalıdır.
bir de uludağ sözlük'ün internet fenomeni olmaya doğru gitmesini umduğumuz süreç vardır. **
