oldukca guzel, ama bir o kadar da insani yavas yavas ölduren ulke. sakin olmasi cekici gelse de bir yerden sonra kafayi yiyorsunuz. bunu da finlandiya'dan gelip yerlesen biri olarak söyluyorum. finlandiya'da az insan var, estonya'da ise yok.
dogru bir sey mi? elbette degil. ama buna evli erkek olarak degil, evli birey olarak bakilmali. bir insan neden esi olan bir insanla iliskiye girer ki? ne yani amac ne? benim kocamin altinda benden baska kadinin ne isi var? ya da benim kocamin benden baska bir kadinin ustunde ne isi var? ya da genisletelim, kimin nerde oldugu önemli degil. baska bir kadinin benim kocamla ne isi var? dunya erkek kayniyor git baskasini bul lan! ama simdi o kadina da sucu atmamak lazim cunku diger taraftan da benim kocamin benden baska bir kadinla ne isi var? tez vakitte o kocanin seyini koparip eline verir, mahkemede donuna kadar tum mal varligini alir sonra da bosarim. ben pansiyonda bile kalmiyorum mutfak tuvalet ortak kullaniliyor diye, pipiyi niye ortak kullanayim, yok öyle yag mag. olmayan kocayla bu gaza geldim, gercekten basima gelse ne tur bir iskence yaparim bilemedim simdi.
sorumsuz, evli oldugunun farkina varamamis bir babayla buyumenin de sayilabilecegi durum.
hicbir zaman babamla aramda "babaciiim-kiziiiiim" diyalogu gecmedi. zaten adami evde de görmedim. benim icin baba hep arada bir eve ugrayan, evde oldugu zamanlarda da insanin huzurunu kaciran bir tipleme olmustur. benimki kötu diye tum babalari da öyle sandim cok uzun bir sure.
kiz cocuk, erkek cocuk olmakla kiyaslama yapamam. öyle ya da böyle baba figuru eksik buyuyen bir insan var ortada. ben kiz cocuk acisindan konusabilirim sadece. bir kere bile yuzune gulumsemeyen, nasil oldugunu sormayan, her gördugunde midenin bulandigi bir insanla yasamak daha dogrusu öyle bir insani evde misafir etmek hic guzel bir sey degil. daha da acigi, eve sadece baska kadin bulamadigi zaman evli oldugu kadinla seks yapmak icin gelen bir erkek... bu da ebeveynlerimin evlilik anlayisi, yine laf söylemek bana dusmez. bir tur serbest iliski.
öyle bir sey ki babasizlik, özellikle de yasarken onsuz buyumek, insan cocuklugundan itibaren kendini yarim hissediyor. hayatta sahip oldugun tek insan annen. baba ise, yok ya. var ama yok, o kisi baba olamaz. özellikle de arkadaslarin babalarini görunce o adam baba olamaz, baba olmayi hak etmiyor.
hadi bunlari gecelim, bir sekilde buyuduk. tek faydasi insan erken olgunlasiyor, daha guclu oluyor. amina koyayim, tek faydasi bu. onun disindaki her sey sorunlu.
erkek arkadasin oluyor, ne yapacagini bilmiyorsun. bir erkekle nasil iletisim kurulur bilemiyorsun. zaten karsindaki adami da sevgili olarak degil baba gibi görmeye calisiyorsun. ona baba rolu yuklemeye calisiyorsun. erkek de senin ona nasil baktigini anlayinca terk ediyor. aynen öyle "göt" olup kaliyorsun. ama ikinizin de sucu yok. sen sadece baba boslugunu doldurmak istiyorsun. zaten dolduramiyorsun. hani yapiyorsun, bari ise yarasin degil mi? belki "tek derdin bu olsun" diyorsunuz ama öyle degil. aynaya bakiyorum, eli yuzu duzgun bir kizim ama hicbir iliskim 1 yil bile surmuyor. en uzunu 7 ay. 7 ne lan 7 ne?
öncelikle, kadin olmak tek basina zor bir kavram, ustune de hem herkesin birbirinin kuyusunu kazdigi, cagdaslik adi altinda asil ilkelligin yasandigi bir yer gelince böyle bir yerde hayatta kalmak mucize bile sayilabilir.
kendi adima konusursam, cok buyuk bir sehir olmamasina ragmen yine de idare eder buyuklukteki bir sehirde tek basima yasiyorum ve su kucuk sehirde bile bir kadin olarak tek basina yasam surmek zor, hem de gercekten. okuyorsun, calisiyorsun, para kazaniyorsun, tum parani kutu kadar evin kirasina verip ustune esek kadar fatura öduyorsun ama yine de insan gibi yasamaya calisiyorsun. tabii bu sadece bagimsiz bir kadin olmakla ilgili degil, insan olmakla ilgili. sadece kadin olmanin zor yani, her gun, her gece bitmeyen askintiliklar. surekli normal bir sohbet icin yakinlasip iki tebessumden sonra direkt "sana mi bana mi gidelim?" e getiren cinsel organiyla dusunen canlilar. kirada indirim yapmak icin seks partnerligi teklif eden ev sahipleri de cabasi.
ve kadin olmak... buyuksehrin o makyajli guzel göruntusunun altindaki gercek yuzle yasamaya calismak ve ayakta kalmak. disariya kendini surekli guclu göstermek ve kendini insanlardan uzaklastirmak cunku istense bile kimseye guvenememek...
en vurucu olani da: o sert durustan dolayi sevgili bulamamak, efendi erkeklerin size yaklasmaktan korkmasi. fak di sistim.
anne olmak gibidir. özellikle de hayatta sahip oldugunuz tek aileniz kardesinizse. o kardese yemek yaparsiniz, esek kadar da olsa sürekli öpersiniz, sinirlenince cakarsiniz bir tane, ama o esek de sizi tutar yere devirir sonra gidiklamaya baslar. abla olmak hem guzel hem zordur. kardesiniz sanki kendi cocugunuz gibidir. herkes sizden olgun bir kadin gibi davranmanizi ister, yasiniz kac ise olsun fark etmez. abla olmaz zordu yani.
erken dönem ablalik bok gibidir ayrica. o 4 avucluk bebek surekli acikir, aglar, sicar, kusar... böyle hayat mi olur lan?
ergenlik dönemi ablasi olmak ise daha da zordur. o dunku bok, kendini sevdirmez, surekli para ister, bir de seni begenmez surekli cirkiiiiin diye dolanir etrafta. özguveni siker atar pezevenk.
ergenligi bitmis cocuk ablasi olmak ise bilinemez. henuz tadina bakmadim.
