sacpa sapan bir onermedir. su an askerim yapiyorum, asker emeklisi bir babanin evladiyim ama abim yapamiyor saglik problemleri nedeniyle. ayiptir, gunahtir.
insanların geçmişine bu kadar takılmayın artık. Senin şu zamana kadar ne bok olduğun da onu ilgilendirmez. O zarın yaratılış amacı kadınların sağlığı iken sen tutup bunu namusa bağlarsan kusura bakma cahilsin, kusura bakma ama o kadını hak etmiyorsun.
Bir Amerikan Suçu filmini 12 yaşındaydım izlediğimde ve O filmini henüz 5 yaşındayken izletmişti abim ve ablam. Erken davranmışım o yaşlarda sıkıntı yaratmıştı bana bu filmler.
Ben okulda hocayla, camide imamla, askerde komutanla, markette kasiyerle, ofiste diğer çalışanlarla, evde aile bireyleriyle ve daha nicesinde kesinlikle göz teması kurmalıyım. Dinleyici kolda olsam da anlatıcı kolda olsam da göz kontağı şart benim için. Sanırım bu yüzden birine seslenmeyi de bana seslenilmesini de sevmiyorum, uzak mesafedeysem göz teması kuramam çünkü. Etkili bir iletişim olmaz benim için çılgınlar gibi bağırmasın bana kimse bir şey söylemek için, öyle isterim.
" Şimdi sen kalkıp gidiyorsun, git.
Gözlerin durur mu, onlar da gidiyorlar; gitsinler.
Oysa ben senin gözlerinsiz edemem bilirsin.
Oysa Allah bilir, bugün iyi uyanmıştık,
Sevgiyeydi ilk açılışı gözlerimizin, sırf onaydı."
Bir alay komutanlığı dolusu insanın arasında yalnızım ben. Askerlik kalabalığın içinde yalnız olmayı pekiştiriyor. Hoş, zaten sivilde de kalabalıktan hoşlanmazdım ya neyse sizi çok da ırgalamıyor.
