her türlü kavramı kadın erkek ilişkilerinin tüketimine sunmaya hevesli anlayışların üretimiyle; ilişkilerin iki tarafı için zıt his ve düşünceleri yer değiştirerek yaşamaları durumudur.
50 karekterdeki lüzum-u iktisattan dolayı uyarlanmış bir sufi sözüdür ki aslı: Yaradılış toprağı nereden alınmışsa kabir de orasıdır.
bu kelamı eden dede efendiye "hocam bu yaratılış toprağı adem (a.s) için tek değil midir?" diye kimse sormamış da baş önde dinlenmiştir. sorulsaydı belki denecekti ki; "adem içün yeryüzünün herbir köşesinden toprak devşirilmiştir ve bu topraklar, adem'in sulbünden olma bizlerin kabir mekanları olsa gerektir"
amma söz uzar ve dede efendi "sormasaydın be evladım da itikadını aklının eline vermesydin" diyebilirdi. yok yok en baştaki sükuta bir "çıt" bile eklenmemeliydi.
şöyle bir hüküm cümlesinde geçmiş söz öbeğidir: milletimizin (veya halkımızın) muhabbete ihtiyacı vardır adalete değil. çünkü "adalet istiyoruz, haklarımızı istiyoruz" söylemleri ayrıma yol açar zira adalet haklı ile haksızı ortaya koyup ayrım yapacaktır oysa halkımızın birliğe ihtiyacı vardır, yani bir arada olmaya yani ki muhabbete ihtiyacı vardır.
inanıyor olsak bile modernleşen zihniyetimizin kavramakta güçlük çekeceği bir ifadedir.
ifadeyi aynen kullanan hilmi yavuz şöyle der: Ölüm, bütün dinlerde olduğu gibi, islamda da, muhalled bir meseledir. Kur'an, ölünün 'tadılan' (zaika'ya ait) bir şey olduğunu bildirir bize. Tat, acı ya da tatlı (ekşi, tuzlu, kekremsi) olabilir. Kur'an, ölümü, tatma duyusu ile ilişkilendirerek yaşanır (yaşanan) bir olguya dönüştürüyor. Ve onun ne tatta bir ölüm olacağının anlaşılabileceğini buyuruyor. Wittgenstein, 'ölüm, yaşanmaz' diyordu. Kur'an, ölümü hayatın içine yerleştiriyor. Dolayısıyla, Müslüman insan için, ölüm eskatolojik bir mesele değildir;- bu Dünya'nın meselesidir.
camiden çıkan mümindir veya müminin ev ve cami gibi kapalı alanların dışında da görülen şeklidir. tedirgin olmaya mahal yoktur. ya evine ya da camisine girecektir. zaten yeterince pısırıklaştırılmıştır. ama allah'dan korkulur orası ayrı.
sebeb-sonuç ilişkisini kırıp madde ötesindeki icraatlarla amaca ulaşılabileceğini iddia eden bilgilerin tümü.
kötü niyetlilerin eline düşmesinden korktukları için ustalarının gizlemeye çalıştığı söylenen ilimler. bu gizleme yollarından birinin de bilgilerin eksik veya değiştirilerek kitaplara geçirilmesi olduğu söylenir. (bkz: havvas ilmi)
whitehead felsefesine göre evrenin soyut bil-kuvveleridir. bir nevi mümkünat alemidir. whitehead'a göre biz allah'ın şuurunda ezeli olarak var olan objelerizdir.
karekterli türkçemizle "muhalefet şerhi düşmek" olan ibare muhalif söylemin edeblicesi veya muhalifi olduğu fikrin tamamını reddetmeyen bir tavrı ifade eder. asıl fikre bir dipnot veya bir düzeltme niteliğindedir.
Her şeyin mümkün olabileceği alem. Bu belkide insanın gelecek bilgisinin olmamasından dolayı izafi bir mümkünattır veya yaratıcı kudretin imkanına itaat eden bir mümkünattır. kuantum malumatlarını düşününce şu anki insanı da ortada bırakan bir mümkünat alemi şekilleniyor zihnimizde.
"Sakarya ilahiyat Fakültesi öğretim üyesi Faruk Beşer'in bir TV kanalındaki canlı yayında sorulara verdiği yanıtlar dinleyenleri şaşkına çeviriyor. Beşer, 'Namaz kılınmayan ev şeytanın hakimiyetindedir. Aldatan kocaya dayanmak da ibadettir' diyor"
ikinci elden kulağımıza çalınan, ebeveynleri tarafından dinen sakıncalı göründüğü için çocuk parkına götürülmeyen 5 yaşındaki çocuğun iç burkan sözü. bu din benim de dinim ama bu görüş benim değil insanlığa bile ait olamayacak bir görüştür. bu ebeveynler, mahrumiyeti kendilerine de yaşatacak bir anlayışa mahkum olsunlar.
genellikle inkar edenlerin ileri sürdükleri bir iddiadır. bu iddiada mantık a priori olarak doğru kabul edilmiş bir ölçüdür. biz inananlar da mantığı temel ölçü olarak kabul ettiğimizden bu iddiadan rahatsız olur ve tersini ispata çalışırız, kendimizi de ziyadesiyle üzeriz.
gelgelelim inanan birisi "evet bence de kuranda mantıksızlıklar var" dese ne olur? dinden mi çıkar? mantıksız demek küfre mi sebep olur? mantık, kuranın kabul ettiği bir ölçü müdür? * bu konuda bir bilen ortaya çıkıp bizi aydınlatamadığından fikir savuşturmakta serbestiz. ben ayet meallerinde zıt anlamlarla karşılaştım. önceleri tefsirleri tarıyarak mantıklı bir açıklama aradım. sonra beynim şu soruya ulaştı "mantıksız olduğu ispat edilirse inanmayacak mıyım?". inanacaktım. çünkü mantık, mantıktır. inanç değildir. inanç iddiasında olan dindir. demekki mantık kendisine beni mürid olarak zaten kabul etmeyecekti. o zaman mantığa inandığımı söylemem mantıksızca olacaktı. iş böyle olunca dinime inanmaya devam etmekte bir beis, bir zarar görmedim.
mantıksız diyenlere "örnek nedir? delilin nedir?" diye sorarım. haklıysa "evet haklısın" der ama inanmaya devam ederim. haksızsa "bu mantıksız değil bak!" der ve mantıksız gibi gördüğüm kısımları kendim göstermeye çalışırım. sonra da "ah ülen işin ehilleri uyumasada şunları ben yazmasam" derim.
Halka, dine karşı hileleri öğreten, hilelerle haramı helal, helalı haram kılmaktan çekinmeyen, bilmediği konularda fetva veren müftü anlamına gelmektedir. Mesela: Kadının kocasından boşanması için kendisine dinden çıkmayı tavsiye eden veya zengine zekatını vermemesi için malını eşine hibe edip sonra geri almasını öneren müftü böyledir.
dinlerin, insandaki ümit açlığını sömürerek kendisine taraf toplaması diye yorumlanacağı gibi, sağlam bir düşüncenin her zaman daha iyi bir gelecek beklentisini kapsaması gerekliliğindendir diye de yorumlayanların olabileceği bir fenomendir.
W H Auden'in demesiyle, onsekizinci ve ondokuzuncu yüzyılların "gün-ışığı dünyası", yirminci yüzyılda "gece-karanlığı dünyasına" dönüşmüş, "Endişe Çağı"na Age of Anxiety girilmiştir.
kavram üretme gerekliliği nin bir tezahürü olarak ortaya çıkan bir kavramdır. iki nesil arasında kültür aktarımını bloke eden nesiller için kullanılır. günümüz neslinin aileleri bu tanıma uygundur. mazideki kültüre yabancı ve kimliğini yeni yönelimleriyle oluşturmaya çalışan günümüz neslinin geçmişiyle bağ kuramamsının sebebi yalıtkan nesildir.
