Kendisini benim hayatımda normal bir şey zannediyordum meğer hastalıkmış. Ailemde de genetik olarak mevcut. Küçük yaşlarda da birebir yaşadım ataklarını, bende okb ile birlikte var. Ancak ben bunun bir hastalık olduğunu o yaşlarda çözemiyordum ve çok korkuyordum. Genetik diyerek geçiştiremem çünkü benim bulunduğum ortamda çevresel faktörlerin etkisi de oldukça fazla oldu. Henüz kurtulabilmiş değilim. ilaç tedavisi aldım ancak bıraktım. ilaç kullanmak özellikle antidepresan kullanmak beni Çok yıpratıyor. ilk kez intihar girişimi sonrası depresyon tanısı ile geçiştirildim. Doktor değişikliği ve şehir değişikliği daha iyi geldi en azından bunun anksiyete olduğunu ve okb olduğunu biliyorum. Bilinç de önemli bir adımdır, korkuyu azaltır. Benim kaygı ve takıntılarımı yaşayan kişilerle karşılaştım. Ailem mesela. (Ailemde de tanı alanlar var) Onlara kaygılarımı ve takıntılarımı anlattığım zaman farklı düşünceler yer alsa da birebir aynı kaygı ve takıntılar edinmişiz. Bu hastalığın seyrinde var. Ben anksiyete atağı yaşadığım zaman derin derin nefes alıyorum ve kalp ritmimi biraz daha normale indirebiliyorum. Bende taşikardi olurken kalp hastalığından endişelendiler. Meğer anksiyete atağıymış çünkü kalp ile ilgili bir problemim çıkmadı. Yalnız olmadığımı biliyorum, çarpık düşüncelerime (bende kaygı uyandıran olaylara bakış açıma) değişik bir bakış açısı kazandırmaya çalışıyorum. Aktif olarak tedavi almıyorum, zorlanıyorum ama atlatmak da istiyorum. Kendimi meşgul ediyorum ataklar olurken. Ve atağı normal yaşamdan ayırt edebiliyorum. Okb biraz daha rahatsız edici sanki ya da değil bilmiyorum. ikisinin de kendine has bulguları var. Atlatmak kolay olacak mı bilmiyorum ama elbet bir gün geçecek. Ya da azalacak.
Sorumluluk alamayan, annesinin yetiştiremediği ve kendini yetiştirememiş, güvensiz, sahte, ilişki dinamiğini sadece seks olarak gören flörtöz kişilerin hoşuna gitmeyen bir başlık.
Öpüşemeyen insandır. Zamanında bunu yapamamış ya da şu an yapacak kişiyi bulamamış kişidir. insan bir zamanlar içinde var olan duyguları aktaramadığı zaman o şeye nefret duyar. Çünkü hâlâ içinde var, o yapamadı sen de yapma ister.
Birini tanımak veya en basit haliyle bir konuşma yapmak bile çok sıkıcı geliyor. Mesajlara cevap veresim gelmiyor. Kimseyle konuşasım kalmadı. Eskiden yalnızım diye üzülürdüm şimdi biri yazmasa diye bekliyorum. Bunalıyorum sabri.
Sebepli veya sebepsiz yere huzur halinin gitmesi, huzur eksikliği.
Bu huzursuzluk kimilerinde boşluk kimilerinde de ağır gelecek derecede bir doluluk hissi oluşturur.
Kıvranmak da buna dahildir.
