her gürdüğünde midene kramplar girmesi,
göremediğinde dünyayı algılamakta güçlük çekmek,
abartı hasaslaşmak acaba ne dedi die saatlerce düşünmek, kıskanmak, huzursuz olmak, sakarlaşmak, öylesine söylediği sözlere içerlenmek ya da umutlanmak,kuzuya, kuşa, miskin kediye dönüşmek, saflaşmak, kendine çeki düzen vermek, hiçbişeye konsantre olamamak, dalıp dalıp gitmek, kalbinin ritminde değişiklikler fark etmek, telefon zırıltısına aşırı hassasiyet, rahat batması, herkese fütursuzca iyi davranma halinin baş göstermesi, beynin tüm fonksiyonlarını bir kenara bırakıp, yalnızca görebilmek için bahane üretmek, sürekli telefona bakan gözler, her telefonda hızla çarpan kalp, aramadığında kramplar giren mide, yanındayken terleyen eller, mide ağrıları, midede kelebeklerin uçuşması, her şeye daha bir değişik bakmak, aşırı derecede motivasyon fazlalığı veya eksikliği, aklın geçici çöküşü, gölgesini gördüğünde bile uzaylı görmüşçesine heyecanlanmak, görünce kalbinin ağzındaymış gibi atması, yaşadığın tek kişilik küçücük dünyayı, iki kişinin alabildiğince yaşayabileceği kadar genişletebilme yeteneğini keşfetmek,
yanındayken konuşamamak, ne söylesen ağzından sen farkında bile olmadan salakça bişeyler çıkacakmış korkusu,
yanında olmadığında sürekli birlikteykenki anları tekrar tekrar düşünmek,
ondan başka herşeyin vızgelmesi, kendinde bütün dünyaya karşı gelecek cesareti bulmak, kalbin unuttuğu yerlerindeki çırpınışlar, dalıp dalıp gitmeler, suratta beliren aptal gülümseyiş, sesi duyulduğunda sımsıcak olan yüz, heyecan, hobileri paylaşma, hobilerini öğrenme ve edinme çabaları,
kimseye hiçbir şey söylememe,onun hakkında her hissi, her düşünceyi birilerine saatlerce anlatmak, söylemek istemek, kimseye bunları anlatamadığını farkedince başka yönlere yönelmek, açıklanamayan iç sıkıntısı sahibi olmak, şaşkın bir şekilde hayatını idame ettirmek ve bu durumun farkına ancak çevredeki kişilerin dürtmesiyle varmak,
ondan bahsederken gözlerinin parlaması, geceleri heyecandan uyuyamamak, ansızın uyanmak,başa sarılan düşünceler, bir çırpıda okunan kitabin yüz küsür sayfasından tek bir kelime dahi hatırlamayı engelleyen şuur kapaması,
iç burkulması, hani böyle kalbini avcunda sıkıyormuş gibi birileri...bir de kaybetme korkusu,
ne yapacağı konusunda kararsız kalmak ve bunu o kadar artırmak ki, sürekli bir git gelin içinde yaşamaya başlamak, paranoyak olmak, hayallerin küçülmesi; iyi bi işim olsun, kariyerim olsun, param olsun, evim olsun, arabam olsun demezsiniz artık. sadece "yanımda 'o' olsun" dedirtir...
işte aynen hissettiklerimi aktardım.
bana inanırsan olur dediler ben de çok inandım, fazla inandım... oldu da zaten, oldu olmasına ama oldu da bitti maşallah...
ve şimdi; ilk önceleri sanki açık yaraya tuz basarmış gibi sonra da felce uğramışcasına hissiyatsızlık. bir nev'i şok içinde ne olup bittiğini algılayamamak. yaşadıklarının gerçek değil her sabah tekrarlanan bir kabus olduğuna kendini inandırmaya çalışmak, diğer yandan da bu kabustan kaçabilmek için çok sevdiğin bir filmin karelerini izlercesine baş sarıp sarıp eski mutlu günleri düşünüp sürekli geçmişi yaşamak. artık hayal olan o eski günlerin bir süre sonra avutuculuğunu yitirmesi sonucu sanki her gün ölmek ve lanetleniş gibi her gün yine yeni baştan aynı şeyleri yaşamak. kendini, onu ve hayatını "neden ama neden?" diye sorgulamak ve bir türlü doğru cevabı bulamayıp, her şeyden nefret eder hale gelmek. nefret etmenin hayatı, yaşanılanları kolaylaştırmadığını, değiştirmediğini çaresizce kabullenmek. bu çaresizliğinin çektiğin acının panzeri olduğunu bir süre sonra şaşırarak görmek. her şey düzelsin bu günler geçsin/ bitsin diye beklemek, beklemek beklemek... en kötüsü de o kişiyi her gün mecburen görmek ve onun hiç sallamadığına şahit olmak...
sonu msn'e benzeyecek! acı son... öncelikle bir heves açılır "ulan şunu bulayım bunu bulayım" sonra "şu fotoğrafı yükleyeyim,şunu beğeneyim bunu beğeneyim" sonra twitter ı keşfedersin ikisini birlikte yürütmeye çalışırsın bakarsın twitter daha zevkli gelmeye başlamıştır, ergenler daha basmamıştır orayı! onu beğen bunu beğen diyen kimse yoktur ortada... ve facebooku unutup gidersin işte hayatta böyledir aslında!
tadı harika olan kuru yemiş. hindistan da fabrika çalışanlarının üretirken yeme yasağı olduğu kuru yemiştir, çünkü yedikçe yeme isteği geldiği için yasaklanmıştır!
-dişini fırçaladığını unutmak.
-sonra ki gün ne giyeceğini kafasında tasarlamak.
-uyuklarken öküzün birini düşünmek!
-o öküzle ilgili hayaller kurmak!
-aslında o öküzün sana hiç bakmayacağını düşünmek ve zıbarmak...!
sanki buram çok acıyor gibi oldu geçiyor mu bu acı?
"sanki herkes tek tek gidecek ben bekleyecekmişim gibi..."
ama ben onu çok sevdim ne güzel gözleri vardı ama demi... kocaman gözleri vardı ben daha ona seni seviyorum demeden sevdiğimi söyleyemeden gitti. anlamış mıdır acaba benim onu sevdiğimi?
bazı insanlar hiç beceremez hayal kurmayı ama kimi insanlar vardır; öyle bir hayalle karşınıza geliverir ki.. cesaretine duyduğunuz hayranlıkla gözlerinizi kaparsınız. derine dalıp, siz de o hayalin içine girmek istersiniz. hayal satın almak mümkün olsa ilk sıraya onu koyarsınız. bilirsiniz ki her gece kafasında bir kez daha bunu canlandırarak uykusuna dalacak. sizin o kadar güzel bir hayaliniz olmamıştır belli ki. acabalar dayanır kapınıza.. sessizce kaparsınız. kafanızı yastığa gömüp derin bir nefes alırsınız.
george orwell'e göre, "insanlara duymak istemedikleri şeyleri söyleme hakkı"dır.
bana göre, insanın uğrunda savaşabileceği en kutsal değerlerden biridir...
korkunun girdiği yerde eksilendir. eksilirse olamayandır. en çok olamayışından korkuyla azalandır.
kendisini kaybetmekten olur, kaybetmekten olur, kuştan, böcekten, güzelden olur...korkunun girdiği içe girmez.
michel houellebecq, tek cümleyle enfes bi şekilde özetlemiştir durumu: ''kendimi çok dipte hissediyor değilim; daha çok etrafımdaki dünya bana yüksek görünüyor.''
