Koltukta kalan çakmağın sahibidir.
+Hanım bu çakmak senin mi burda,biyerlerime giriyordu az daha.
-Yo benim değil
+Eee kimin o zaman?
Genç:Beniiiim
Aile büyükleri:Patpatpatküt.
Kendisini sonuncu sınıf gören,süper bir yazar olduğunu iddaa eden fakat sözlükteki hatunların ne kadar birinci sınıf olduğunu farkedemeyen bir zavallı başlığıdır.
(bkz: kör)
artık sabahları kızımız üniversiteli olucakdiye uyandırılıyorum ve diyorum ki giderken saç düzleştiricimi ve notebooku alcam haberiniz olsun kıyamam onlarda tamam diyor tabi ve ardından da 2 gün kaldııı görceniz siz diyorum tabi üzülüyor herkes ama içimde bir heyecan gençlik başımda duman!
bazen hayatın bana hiç adil davranmadğını düşünüp üzülüyorum.günlerce düşünüp kendimde kusurlar arıyorum.kalan son beyin hüclerimi de bunları düşünerek yok etme çabasına giriyorum sonra.düşünüp düşünüp hiçbir şey elde edememek kötü birşey.sonra hayatıma girip çıkmış insanlar geliyor aklıma."orda dur!" diyorum kendime otur tek tek bunları düşün.üzülmez olur muyum üzülüyorum tabi yaşanmışlıklar,yalanlar,mutlu oldugun ve ağladığın sayısız anılar,benimsediğin insanlar..tecrube dolu bir hayat ve bolca güvensizlik..
+terbiyesiz bunlar be
-ay değiştirme baba ne romantik ya
+ne diyon kızım iyimisin
-ama baksana ne güzel sev...
kafana kumanda yeme durumu..
(bkz: öhöhö aile var aile)
