öncelikle şunu belirteyim, denemek isteyen arkadaşlar varsa vazgeçsin.
öğrenci milleti işte.
-olum yokmu lan dolapta bira mira.
-evde dolap bile yok yapram. *
-tekel açıkmıdır?
-bu saatte sanmam.
-hacı burundan asprin çekiyolarmış. acayip kafa yapıyomuş. denesek mi?
-nasıl lan!
asprin ezilir ve birer burun alınır. aradan biraz zaman geçer.
-senin ben aklını fikrini zikeyim. kafam çatlayacak amk.
-aşırı doz aldık heralde. ölür müyüz lan ?
-beni konuşturma, konuştukça daha çok ağrıyo. seni asprin diye sikerün. yat zıbar amk.
Tv kanallarının evrimini tamamlamaya çalıştığı yıllardı. bana sorsan hala tamamlayamadılar o ayrı ama ozamanlar hbb ve kanal 6 diye garip kuruluşlar vardı be abi. Sonraları sadettin teksoy ve sıcağı sıcağına gibi facihalar atlattık. Benim çocukluğumu yedi lan bunlar. Ev sakinleri de pek bi meraklılardı saolsunlar bütün akşamımın içine zıçarlardı. acaba katil kim? ya benide öldürürse? cinler, ruhlar derken korkudan yatmadan önce afedersin çişe bile gidemezdim.
Tabi birde brus lee, cheki chen, çak noris filmleri fardı. Aman yarappi nasıl büyütmüştüm gözümde bu adamları. Bütün filmlerini izlemişimdir. Tv de yayınlananların dışında, ozamanlar herkeste olmayan video oynatıcılarda da izlerdik. Biz dede yoktu zaten. kuzenlerle beraber, küçük ihlas sobalarının ısıttığı ama kapınsın altında dört parmak boşluk olduğu için bir türlü ısınmayan oda da, battaniye altında izlediğimiz filmlerin tadını, şimdi hiçbir sinema salonunda bulamıyorum. Hem de klimalı 3 boyutlu gözlüklere rağmen. ama gördüğüm döğüş tekniklerini okulda benden büyük çocuklara uyguladığım zaman hep dayak yiyordum. Peki neden olmuyordu ? neden bende onlar gibi adam dövemiyordum ? çok geçmeden sorunu kendimce çözdüm. Karete kursuna gitmeliydim. Zaten Gökhan ağabinin salonu vardı ve ablam çoktan kırmızı kuşağa geçmişti bile . Birgün bende takıldım ablamın peşine, yolda bikaçkere geri kovalasada, ısrarlıydım kesin öğrenmem lazımdı bu işi. pes etmedim, sonunda oda ikna oldu galiba 5 mt arkasında yürüyerek kursa kadar eşlik ettim kendisine. Gökhan abi beni görünce başımı okşadı. Uzaktanda akrabaymışız sonradan öğrendiğim kadarıyla. Orta boylarda beton gibi, beşe on Kalasla dövsen banamısın demeyecek, yufka yürekli bir adamdı. Ama daha ilk gün '' sakın bu teknikleri başkalarını dövmek için kullanmayın'' dediğinde kendisine bir miktar kıl oldum. ''Vay amınakoyim ne anlamı var ozaman bunları bize öğretiyosun sikik'' diyerekten içimden Gökhan abiye hafiften kaydırdım. Zira dışımdan söylesem adam beni dörde katlar, sümük gibi fırlatır atar. ''Siktret nerden bilecek sanki, benimi takip edip seceresini tutacak pezevenk'' dedim sinsice her gördüğüm hareketi zihnime bir bir kazımaya başladım.
Ertesi gün, hayatımda yaşadığım en mutlu günlerimden biriydi. Okulda, aynı sınıfta okuduğum bir afet-i devran vardıki, bütün okulun erkekleri, hep beraber çıkıyorduk kendisiyle. Platonik tabi. Bu afet-i devran da bir karizma var, yürürken akasından tavana vuruyor. Sınıf başkanı her dönem o seçilir, bütün sorulara o parmak kaldırırdı. Salona gittiğimde tepemden önce kaynar, sonra buz gibi su dökmüşler gibi oldum. Lan ben ne şanslı bir velettim o da salondaydı. acaba arkadaşına falanmı bakmaya geldi, gibilerinden düşünürken, göz göze geldik, kalbim deli gibi şınav çekmeye başladı, kulaklarımın kızardığını hissettim. Bu kulaklar yüzünden kopyada çekemezdim, okadar uğraş, büyük büyük harflerle kareli harita metod defter yaprağına kopya yaz. sonra fotokopi de %200 küçült, yazılı esnasında tam cebinden çıkarırken bitaraftanda, hocayı keseyimde yakalanmayayım derken göz göze gelince kulaklar kıpkırmızı ''Olum çek ellerini sıranın altından'' Olacak iş değil. neyse efendim kızla göz göze gelince utansamda, kendimi bir an çok karizmatik hissettim. Fazlada uzun sürmedi zaten. Soyunma odasına gitti, çıktığında belinde turuncu kuşak vardı. Ben daha beyaz bile alamadım lan, ikinci günüm ızdırabını sikim. Beyazla turuncu arasında 3 kuşak var her kuşak 2 ayda bir alınıyor. Afet bizden 6 ay ilerde 6+3+2=11 ve benim 11. doğum günüm kutlu olsun.
Hatunun karizma balon gibi, ben üfledikçe şişiyor, durduramıyorum kendimi. Gökkuşağı gibi renkten renge girdiğimi görünce, ablam çakozladı mevzuyu heralde. bize o gün bi musabaka ayarladı. ''Musabaka ne olaki la, iyi bişeymi acep'' diye düşünürken, birden kendimi afetin karşısında buldum. Bir eli ilerde diğer eli omuz hizasında, bana vahşi bir kedi gibi bakarken çok seksi duruyordu be. Abla; senin hiç insafın yokmu be kadın, afetle kaynaştıracağım diye kardeşini göz göre göre ateşe attın.
Gözlerimi açtığımda bütün salon tepeme dikilmiş, ''açılın biraz hava alsın ''gibilerinden mırıldanıyorlardı. Tek hatırladığım ben hayran hayran bakarken, önce bir çığlık * sonra suratıma doğru ışık hızıyla gelen sert ve bir o kadar da seksi, döner tekmeydi. Çene kemiğiyle kulak memesi arasında bir yere isabet etti sanırım. O ne biçim tekmeydi lan beyin amcıklaması geçirdim resmen. Rekor sayılabilecek bir zamanla na kaut olmuşum.
son günlerde bkm (bankalar arası kart merkezi) tarafında gazetelere verilen reklam başlığı. neymiş efendim kredi kartı kullanmak istihdam yaratıp, ekonomiye katkı sağlıyormuş. peki şuanda kredi kartı yüzünden mağdur olmuş kaçtane insan var, bunu biliyormu acaba sayın bkm yetkilisi saygıdeğer kodamanlar.
bir dönem facebook merakı vardı, bütün gazetelerde, televizyonlarda facebook haberleri dolanırdı, şimdi de ''bilmem kim ne twitlemiş, biri birine laf sokmuş, o buna orospu demiş'' gibi haberler dolanıyor. sayenizde millet olarak günde 8-10 saati facebookta, twitterda ziyan olan gençler yetiştirmeye başladık. sosyal paylaşım siteleri çok eskiden beridir var kardeşim, yeni bişey değilki, niye özellikle bu siteler hep ön planda, zorla haber konusu yapılıyor merak ediyorum.
okey, batak gbi taş ve kağıtlarla oynan oyunlardan sıkılmış bir grup çaresiz arkadaşın başvurduğu yöntemdir. daha sonra ''bedavaya blöfmü yapılır lan'' deyip ortada paket paket sigaranın döndüğü, siga dumanından göz gözü görmeyen bir ortamda sabahlara kadar oynanan acımasız ama bir türlü vazgeçilemeyen bir hal alması hayal değildir. (bkz: bunları sakın evde denemeyin)
trajik bir hikayedir. her ne olursa olsun fikirlerinden dolayı bir insanın asılması ne kadar trajikse, banka soymuş ve adam vurmuş birini, kahraman olarak görmek okadar trajiktir. 70 ve 80 kuşağı sağcı gençleride kullanıldı solcu gençleride kullanıldı. ama kahraman her zaman solcu gençler oldu. gerçek olan şu ki; her ne sebeple olursa olsun kendini kullananlara göz yuman ya da kullanıldığını farkedemeyen hiçkimse kahraman olamaz. aksi taktirde nice kahramanlar yetiştirmiş bu millete haksızlık olur.
genelde, çevredeki ikinci ve üçüncü şahısları, bilgilendirme amacıyla kullanılır.
-dışarıdaki kırmızı konteynırın oraya gelin lan, çok kalabalıklar, birini indirdim.
+hangi kırmızı konteynır.
-ebenin kırmızı konteynırı. olum dışarda kaçtane kırmızı konteynır var?
+tamam abi, çatıdan geliyorum. 5-1 var alayinizi ... hassktr.
-noldu lan?
+abi daha çatıdan kafayı çıkarmadan head shot yapıyolar. hile mi yapıyonuz lan?
(bkz: counter terrorist win)
-tamam bu sefer pusu yapıyoruz.
atilla birkiye' nin, seçtiği 34 mekan üzerinden yazdığı kitap. okumadım henüz, yer vermişmidir kitabında bilmiyorum, ama bence en güzel buluşma yerlerinden birisi de istiklal, yeşil çam cafe dir.
tanım: er kişisinin yada hatun kişisinin, *maddi yada manevi bir sıkıntı sonucunda artık son haddeye gelmişken, birden onu bu sıkıntıdan çekip çıkaran hadiselerdir.
sene 2004 birinci sınıfın ikinci dönemiydi. ek yerleştirmeden geldiğimiz için, öğrenim kredisine geç kalmıştık, yada almak istemiyorduk öyle bişeyler işte. sonraları anladık ki bu konuda, şimdiden geleceği düşünmek yersiz. ''öderiz okulu bitirip çalışmaya başlayınca olum'' dedik * ve çaktık iki dilekçe, yapıştırdık zarfların ağzını ve yolladık ankaraya. başka türlü olmayacaktı çünkü, ulan herkes alıyordu her ay 110 milyonu. * neyse, gel zaman git zaman, bizim dilekçelerden bir ses çıkmadı. ''zaten çıkmayacağıda belliydi olum devlet bürokrasisinin mınakoim.'' kesin bizim zarflar elden ele dolaşıp, belkide hiç açılmadan çoktan çöp olmuştu. umutlar kesilmişti yani.
zaman çok hızlı geçiyor be. sanki bikaç ay geçmiş gibi hatırlıyorum herşeyi. artık dönem bitmişti. okulun son günü. otogar tıklım tıklım herkesin elinde valizler, biletler koşuşturuyolar. bizde sap gibi oturuyoruz, savaş abinin yerinde. cebimizde, belki birer bilet parası var, birde masada yarım paket sigara. tam o sırada telefonum çaldı. ''ablam arıyo lan, hayırdır inşallah. ''para isteyelim mi'' diye sordum. ''istesen ne olacak amk.'' isviçreden buraya 2 günde geliyodu para. neyse bismillah dedim açtım telefonu. ablam belliki çok özlemiş beni. ne zamandırda konuşmuyoruz. böyle, duygusal bir konuşma geçti aramızda. sonra ''olum para yolladım sana, 200 frank git hesabından çek dedi.'' kafadan kaba bir hesapla 250 milyon olduğunu hemen anladım. ablam benim ya, içine doğmuştu sanki darda olduğum.
''olum mahmut 250 hesapta ben çekmeye gidiyorum bekle sen burda.'' zaten hesabı ödeyecek paramız bile yok, borca yazdırmayı düşünüyoruz, ama gider ayak savaş abi arıza çıkarabilir, ''hesap kabardı giderken kapatın'' diyebilirdi. mahmutu rehin bırakıp bankaya doğru giderken, kapısında, tel ve fax yazılı dükkan gözüme ilişti. son bir umut kredi yurtları aramak geçti içimden ve gittim aradım. telefonu açan olmadı. ''yanlış mı aradım lan'' deyip, tekrar aradım, bir kadın açtı.
-iyi günler hanım efendi öğrenim kredisi başvurmuz vardı sonucunu sormak için aradım.
kadın beni başka birine bağladı, oda başka birine derken sıkılmaya başladım. hiç umudumda yok, hesapta 250 beni bekliyor zaten. tam kapatacakken, en son bağlandığım, sesinden yaşlı olduğu anlaşılan bir amcanın, ''krediniz onaylanmış 650 milyon hesabınızda'' dediğini dün gibi hatırlıyorum. teşekkür edip, telefonu kapattıktan sonra, bankaya doğru koştum.
parayı 20 lik banknotlar halinde aldım. daha on dakika önce meteliksiz olan ben, artık neredeyse bir milyarın sahibiydim. ulan ne büyük bir mutluluk. ağzım kulaklarımda kafeye döndüm. bir deste parayı görünce mahmut afalladı.
-kredi onaylanmış olum. bir dönem alamadığımız parayıda peşin yatırmışlar.
beni hiç beklemeden oda koşup, hiç beklemediği parasını aldı.
güzel bir tatil oldu be. şuan devlet babaya bir miktar kredi borcum var ama o yaşadığım mutluluk paha biçilemezdi lan.
cinsel amaç güdülmeyen, genelde platonik, çok saf ve temiz aşklardır. çocukluğun vermiş olduğu, tertemiz duygular, öyle ki küfür etmeyi öğrensen bile, ne anlama geldiğini çok sonraları öğrendiğin o saflık nasıl olurda, büyüdükçe kaybedilir.
dünyanın birçok ülkesinde uygulanmakta olan, demokratik bir yönetim biçimi şeklinde, varlığını sürdüren bir sistemdir. türkiyede, ilk defa 80 li yıllarda turgut özal tarafında ortaya atılmıştır. daha sonraları süleyman demirel'inde bu yönde tavsiyeleri vardır. radikal gazetesinde uzun yıllar yazarlık yapan, eski bakanlarımızdan hasan celal güzel, başkanlık sistemine geçilmesi gerektiğini, fakat bunun bazı şartlara uyulması koşuluyla, başarılı bir sistem olabileceğini vurgulamıştır. şartlardan en önemlisi eyalet sistemine geçilmemesi gerekir diyor, hasan celal güzel. eyalet sistemi türkiye gibi, farklı ideolojilerin yoğun yaşandığı bir ülkede, tehlikeli sonuçları beraberinde getirebileceği aşikar.
son dönemde ak parti hükümetinin ortaya attığı bu tartışmanın, aslında iyi analiz edilmesi gerekir diye düşünüyorum. ne muhalefete kapılıp, sırf akp ye karşı duruş olsun diye, geri itilmemelidir, ne de, akp istiyor diye, körü körüne arkasından koşulmamalıdır. zira önemli olan hükümetler yada şahıslar değil, milli birliğin selametidir. bugün sandıktan akp çıkmıştır, millet iradesi bunu istemiştir. yarın, başka bir parti çıkacaktır. saygı duymak gerekir, ayrı konu. asıl önemli olan, bu sistem türkiyeye ne getirir ne götürür, bunu görebilmektir. mesele çok ciddi bir konudur. bence, türkiyenin önünde duran, başarılı olduğu taktirde, eline geçecek büyük bir fırsattır.
türkiye de kualisyon hükümetleri artık istenmiyor. bunun en önemli göstergesi akp'nin 2 dönem üst üste sandıktan birinci parti çıkmasıdır.
jüpiter 'in dünya 'ya her 12 senede bir yaklaşması olayıdır. bu günlerde çıplak gözle görülebilmektedir. bu seferki yaklaşmanın ilginç tarafı, uranüs le aynı günlere denk gelecek olmasıdır.
şirinler:
eşitlik kavramını kullanarak, toplumdaki her bireyin bir görevi olduğunu, bu bireylerin paraya ihtiyaç duymadan kendi ihtiyaçlarını karşılayabildikleri, komünist bir toplumu anlatıyordu, çocuklara. gargamel karakteriylede, kapitalizmi örneklendirmiştir, zannedersem.
efendim, sözükte sürekli taciz yazılarıyla, türk ve islam kavramlarını kullanarak, polemik çıkarmaya çalışan ve üç beştane çapulcudan oluşan bir gurup olduğu biliniyor. burdan bu arkadaşlara türk ve islam sentezini çok güzel yansıtan, şu atasözüyle atıfta bulunmak istiyorum.
