birkaç gündür delicesine dinlediğim süper bir cohen şarkısı. hatta en güzel birkaç şarkısından bir tanesi. o nasıl bir kafa tutuş, o nasıl güzel sözler.
gece en güzel, günün her saati çok güzel, bana hep güzel.
süper bir tatil yapmayı düşünüyorum. hatta sonbaharda yapmayı planladığım bu tatil için bütün derdimi kederimi bayram tatilinde atıp iznimi de kullanmayacağım.
bozcaada'ya gideceğim mesela, güneşin doğuşunu batışını her şeyini izleyeceğim. ilk ben gidip en son ben ayrılacağım o tepeden. çok üşürsem kendimi rulo gibi sarıp oturmaya devam edeceğim. sevdiğim bütün şarkıları dinleyeceğim. en çok ben gülüp en çok ben üzüleceğim. bütün adayı bisikletle turlayacağım, yokuş aşağı büyük bir hızla sürüp rüzgarın içinden geçeceğim. güzel güzel yiyip içeceğim. erken uyanıp geç uyuyacağım.
beni irrite etmiş ne varsa hepsini oracıkta bırakıp öyle döneceğim hayatıma. çünkü ben çok sıkıldım.
yarın sabah işe gidecek bir kimse olarak eğer uyuyakalır da servisi kaçırırsam arabayla nasıl giderim diye kederlere bürünmeme sebep olan kar yağışı. fakat bu keder duygusunun yoğun baskısı camdan kar tanelerinin minnoş minnoş yere düşüşünü görmemle hatırı sayılır bir şekilde azalıyor.
bende de mevcut olan bir sevgi tipi. bir tane vardı zaten, geçen aylarda bir tane daha oldu ellerinizden öper. böyle ikisini de alıp ısıra ısıra sevesim geliyor, çok enteresan.
salgında çalışmak durumunda kalmamdan mütevellit kendileriyle görüşme olayını bir hayli seyrekleştirmek zorunda kaldım ve bu bana çok olumsuz yansımaya başladı.
insanlar hep kendi çocuğuna vereceği sevginin demosu olarak görür yeğen sevgisini ama bence öyle değil. şahsen kendimi bir nevi onların ikinci annesi gibi gördüğüm için sevginin azalacağına ihtimal bile veremiyorum.
ama ilerde tabi böyle kandillerde bayramlarda filan aramazlarsa, efendim benim yanımda teyzelerinden filan bahsederlerse olay çıkarırım. canlarım ya.
çalışmak durumunda olduğum için benim için yüksektir. akşam eve geri geldiğim için evdekilere bulaştırma olasılığım da yüksektir.
bir lise arkadaşımın bu hastalığa yakalanması akabinde babasına bulaştırması ve sonrasında arkadaşımın kurtulup babasının vefat etmesini öğrendiğimden beridir de tadım çok kaçık.
Muhtemelen pek cok kisiyi enfekte edecek bir virustur. Bazilarimiz hafif, bazilarimiz agir atlatacak. Bazilarimiz da atlatamayacak.
Virusle ilgili yapilan en buyuk yanlis her aksam bikmadan televizyon karsisina cikip konusanlari izlemektir arkadaslar yapmayın. Dun aksam izledim mesela ben de ve icim urperdi. Doktorun bir tanesi 40 yasinin altinda normal bir birey ölsün meslegi birakacagim diye bagiriyordu. Insan hayati cidden boyle bir bahis malzemesi mi? Bunu her aksam izleyen insanin ulasacagi panik seviyesini tahmin edemiyorum.
Okuyun. Bilimsel makale okumaya alisin. Salgin ciktigindan beri sars cov2 ile ilgili 100e yakin belki daha fazla makale basildi.
Mesela ikinci en buyuk soru da efendim havada 9saat asili kaliyormus, plastikte birkac gun kaliyormus gibi utopik bilgiler. Bu calismanin makalesi de 20mart gunu yayinlandi. Onu okursaniz her seyin cok net anlatildigini gorebilirsiniz.
Ayrica bu bilgiyi halka ileten basin yayin organlarinin cidden isini yaparken konu icerigini bu kadar degistirmesini anlayamiyorum. Tipik manset atmayiverin su salgin zamani.
Neden boyle sinirlendigim konusunda hicbir fikrim yok. Makaleler hususunda yardimci olabilir.
Sevgiler.
Yeterli miktarda test yapılamaması. Test uygulanan kişi sayısı arttıkça vaka sayısı da artacaktır. Ayrıca testi uygulayacak kişi sayısı da az.
Bu yüzden moleküler biyoloji derneği de hali hazırdaki araştırmacılara duyuru açtı. Gönüllü olarak çalışmak isteyen genetik mezunları ya da rt pcr konusunda yetkin olan kişiler başvurusunu yapabilir. Ben yaptım.
Umarım işe yarayabilirim.
Şahsımın da içinde bulunduğu çıkmaz durum.
Okumaktan ve öyle ya da böyle sürekli yeterlik seviyenin test edilmesinden ben çok bıktım. Sunu biliyorum diyorsun mesela, sertifika edinmiş olman lazım ki bildiğini kanıtla. Lisans bitiren herkes kendini mesleki yetkinlikte zannediyor ama öyle değil arkadaşlar. Doktora yapıyorsun, yeterlik sınavına sokuyorlar. Ya zaten okuyorum daha neyi merak ediyorsunuz diye soramıyorsun jüriye. Yeminle çok sıkıldım ya öyle böyle değil.
Sonra unutuyorum haftasonları bazen. Çok iyi geliyor.
Uyarlama dizisi de en az kitabı kadar başarılı olan agatha christie eseridir.
Her ne kadar çizilen poirot karakteri içimi parçalasa da.
Ayrica motel sahibinin kızı rolünde de the witcher'daki yennefer oynuyor. Sesini duyunca ben bu sıkıcı sesi nereden tanıyorum diye düşünmüştüm, sonradan hatırladım.
Acaba hangi noktada kaybolduğumu merak ediyorum ben. Yani sonuçta gözümü kapatıp açtığımda bilmediğim yerlerde olmuyorum. Kendi kendimi kaybedip acaba ne zamandan beri kayıp haldeyim de kaybolduğumun farkında değilim diye düşünüyorum.
Oldum olası yer yön duygum gelişmemiştir benim. Ufakken de en çok yazlıkta kaybolurdum. Eve gitmek icin su deposunu, markete gitmek için cami minaresini takip et diye öğretmişlerdi. Tabi telefon yok o zamanlar. Hey gidi.
şahsım adına normalimdir. yani aslında üşümek tabiri yanlış olabilir çünkü tahminlerime göre benim vücut sıcaklığım pek çok insana göre daha düşük. yani içinizdeki kuzeyli ben olabilirim. bu yüzden somut anlamda soğuk bir insanım.
çocukken okuduğum en keyifli kitaplardan bir tanesiydi. abimin hediyesi olduğu için ayrı severim, hala daha saklarım.
içerik olarak nesli tükenmiş hayvanların bir gece dünyada buluşmasını anlatır. bu hayvanlar bir gece parkta buluşur ve hem kendileriyle ilgili bilgi verirler hem de uzak akrabalarını ziyaret ederek ne kadar değiştiklerinden bahsederler.
bugün yeğenimle okuma saati yaptık kahvaltıdan sonra. ben kendi kitabımı okudum, ona da bu kitabı verdim. mamutları, t rex'leri görünce "hala bu kitap hayaletlerle mi ilgili, çünkü bu hayvanlar artık yaşamıyor" dedi. çocuk ana fikri resmen kaptı. ben tabii pamuk gibi oldum. zaten şu sıralar hep bir pamuk gibiyim.
tekrar okumanın vakti gelmiş.
Bundan 4 sene önce benim de başıma gelmiş olay.
Aile bağları kuvvetli olduğunda babanızı kaybetmiş gibi hissediyorsunuz. Her kayıpta daha sıkı kenetleniyor insan kalanlara.
Dönüp geçmişe baktığımda Aklıma hep kuzenlerimle bana sofrada herkes yemek yiyelim diye zorlarken annemden gizli komik suratlar yapışı geliyor. Ne güzel çocuk sevmiş.
Toprağı bol olsun.
