Arkadaşla tatil beldesi mi denir artık ne haltsa oradaydık bir keresinde. Kıyı boyunun karşı tarafında komple takı toka satan yerler olur. Arkadaşım takılara bakıyordu, ben de kenardan satıcı adamı izliyordum. Birkaç satış yaptı ama her seferinde ürünlerin fiyatına ayrı bir şey söyledi. Müşterinin giyimine durumuna bakıp eğer zengin gibiyse daha fazla söylüyordu. Sinir oldum. Rastgele bir kolyeyi gösterdim, fiyatını sordum. Bizden önce aynı kolyeyi sattığı fiyatın daha fazlasını söyledi. iyice sinir oldum içimden. Eh tamam, ben biraz daha bakayım dükkana dedim. Dükkandan çıkarken işte en son, o kolyenin yanından geçerken attım çantaya. ilk ve tek hırsızlığım budur sanırım. Pişman da değilim. Bir kere olsun takmadım da. Duruyor hala öyle.
-Güven problemim var.
-her şeyi boş vermiş biri gibi görünsem de gelecek kaygım var.
-çok fazla kıskanç bir insanım.
-sabırsızım.
-inatçıyım.
-bazı insanlara sebepsiz içim ısınır ve içimin ısındığı insanları aramızda zerre muhabbet olmasa bile ölümüne koruyabilirim.
-bazı insanlardan sebepsiz yere hazzetmem ve kendini sevdirmek için istediği kadar çabalasa da o insanla hiçbir şekilde anlaşamam. ilk bakışta sevmediğim bir insanı sonra da sevemem.
-sahiplenme, korunma isteği taşısam bile özgürlüğüme de çok düşkün bir insanım.
-altında ezileceğim hissiyatını taşıdığım insanlardan kademe kademe soğumak için kendimle mücadele veririm.
-kaybetme korkum var. Benim için hayatıma değer verdiğim bir insanın daha girmesi, kaybedeceğimden korkacağım yeni bir insanın daha olması demek.
-kötü olaylar gerçekleştiğinde tamamen yıkılmamak için en kötü ihtimali düşünürüm. Gideceğine en çok inandığım insan çevremde en çok sevdiğim insandır. Kendimi ben baştan yavaş yavaş üzerek kötü durumlarda tamamen yıkılmamayı hedeflerim.
-duygusallığımın içeriye girdiği konularda mantığım devre dışı kalır. Mesela yukarıda yazdığım tavırlarım.
-yolunda gitmeyen şeyler olduğunda hissedebiliyorum bunu. ileriki aşamalarda, bu davranışım, paranoyaklığa kadar ilerledi.
-ucuza zaafım var. Her markete girdiğimde aslında birim fiyatına vurunca daha pahalı olduğunu bilsem bile, aç bitir kahvaltılık ürünlerden alıyorum. Kimi zaman yerken iğreniyorum fakat, cebimde param varken hiç şaşmaz, mutlaka alırım.
-para idaresi yapabildiğimi sanarken bütün paramı dengesiz bir şekilde mideye harcadığımı fark ettim.
-gerçekten mutsuz olmam gereken zaman dilimlerinde, büyük bir sorunla karşı karşıya geldiğimde, her halta ağlayan bir insan olarak o durumlarda ağlayamam. Bazen kahkahalarla bile gülerim.
-bir önceki madde sadece yatağa girene kadar geçerli.
-ağlamanın ve aşık olmanın tam bir zayıflık olduğunu düşünüyorum. Elimde olsa ikisine de engel olurdum.
-çocukları çok seviyorum. En büyük zaaflarımdan olabilirler. Sinirlendiğimde yatışmam çok zor olsa bile herhangi bir çocuk gördüğümde tüm nefretim, kızgınlığım, mutsuzluğum geçer.
-hayattaki tek umudumu doğacak çocuğuma bağladım ama dünyaya olan bakış açımdan dolayı çocuk yapmak istemiyorum.
-ayrıntılı ve çok geniş kapsamlı düşünüyorum.
-eğer herhangi bir uğraşa sahip değilsem ya da düşünmem gereken bir şey yoksa kendi kafamda yarattığım dünyaya döner çoğunlukla kendi kendime konuşurum.
-olmayacağını bildiğim hayaller kurmaktan ve sonrasında olmadığı için yıkılmaktansa hayal kurmuyorum.
-hiçbir şeyde ortam yoktur. Ya çok abartılı ya da hiç. Bu yüzden iştahımın açık olduğu dönemler cüssemden beklenmeyecek kadar fazla yerken, bazı vakitler günlerce yemek yemem.
-kendime ait sevdiğim bir özelliğim ya da uzvum yok.
-çok fazla güzel/yakışıklı insanlarla çok yakın arkadaşlık kurmaktan ya da duygusal tüm ilişkilerden uzak dururum.
-iyi biri olduğumu hatta güzel şeyler hak ettiğimi düşünsem bile kendime yönelik tüm olumlu sıfatlardan kaçınırım.
-mutluluktan çok huzur yanlısıyım.
-zeki insanlara karşı zaafım var fakat son zamanlarda zeki insanları kaldırabilecek ya da hak edecebilecek kadar zeki biri olup olmadığımı sorguluyorum.
-hayatı toz pembe yaşayan tüm insanlardan sorgusuz sualsiz nefret ederim.
-pembe renginden ve hayatı çikolata-alışveriş-güzellik üçgeninde yaşayan tüm insanlardan nefret ederim. insanlar yerine kadınlar diyecektim fakat onları kadınsı bile bulmuyorum. Ne yazacağımı bilemedim oraya.
-sevmeyi seviyorum, her ne kadar zatıflık olarak görsem de aşığım da. Ama şu kız whatsapp gruplarında dönen sevgililik muhabbetlerini sevmiyorum.
-belli bir kesime özenip kendisi olmaktan vazgeçip onlara benzemeye çalışan özenti insanlardan nefret ediyorum.
-egoist insanlardan nefret ediyorum.
-her saniye sırıtan insanların suratına tekme atmak istiyorum.
-fazla gamsız insanlardan nefret ediyorum.
