O yılın Eylülünde sekizinci sınıfa geçmiştim. Komşumuz bir cemaatin ileri geleniydi ( fetö değil). Bir şekilde iyi eğitim alacak diye bizimkileri ikna edip yaşadığım şehire cok uzak olan bir şehire götürmüştü. Daha bir hafta dolmadan bunalmaya başladım hiç bana göre değildi. Daha çocuk olmamıza rağmen gittiğiniz okulda kızlarla kesinlikle iletişim kurmayın diye telkinde bulunuyorlardı. Her sabah zorla namaza kaldırılıyorduk. Her akşam bir yere sohbete götürülüyorduk. Kafayı yemek üzereydim ailemi özlüyordum ama dayanamadı demesinler diye dişimi sıkıyordum. Ama bir akşam sabrım taştı. Kaldığım yurdun arkasında lunapark vardı ilk defa öyle büyük bir lunapark görüyordum. Çocuklar eğleniyordu ben de ne güzel bir yer diyip hayran hayran bakarken cemaat abisi şu günahkârlara bak zamanlarını dünyevi şeylere harcıyorlar israf ediyorlar dedi. O akşam nasıl hasta ruhlu insanlar arasında olduğumu fark ettim. Kaçacaktım. Cep telefonu olmadığı için ankesörlüden bizimkileri arayacağım dedim. Çıkarken de el çantamı kimseye fark ettirmeden yanıma aldım millet yatsı sonrası sohbetteydi. Çok zor olmadı.
Dışarı çıktım kalbim nasıl küt küt atıyor. Havada hafif yağmur var telaşlı adımlarım kimsenin dikkatini çekmedi. Cebimdeki paraya baktım otobüse yetiyordu taksiciye otogara kaça götürürsün diye sordum 6 milyon dedi pazarlıkla 5 milyona indirdim. Bu biraz şüphelendi ama bir şey de diyemedi tabi. Yatılı okuldayım ailemi ziyarete gideceğim dedim. Otogara gidince hemen bilet sordurdum. Bir firmanın gece 12 otobüsü vardı. Sabaha ordaydım. Bilet kalmamıştı ama muavin koltuğuna ikna ettim. Gerekirse ayakta bile giderdim. Özgür olacaktım neticede. O esnada bizimkileri arayıp durumu bildirdim. Yurda söyleyin peşimden gelmesinler dedim. Annem havalara uçtu tabi. Babam da zaten olumlu karşıladı. Ve o günden sonra bir daha hiçbirinin kapısının önünden geçmedim. Bir insana en büyük kötülüğün o insanın özgür iradesini elinden almak olduğunu anladim.biraz erken yaşta anlamıştım ama olsun. Sonuçta hiçbir şey özgürlükten kıymetli değildi. 2002 bu yüzden hayatımdaki kırılma noktalarından birisi oldu.
Kimseye tahammülüm kalmadığını fark ediyorum. Hiçbir öfkemi unutmadığımı... Her bir öfkem birikerek geliyor ve Bir sonraki öfkenin sebebi oluyor. Yanlış insanlara gereksiz tahammül göstermek doğru insanlara karşı tahammülsüzlüğe itiyor.
'unutmak kelimesi undan çıkmış. bildiğimiz un yani.. hamur işi, öyleymiş. unutmak için un ufak etmek gerekiyomuş. birini bütün olarak unutamazmışsın zaten. öyle pat diye unutamazmışsın. öyle yavaş yavaş gidermiş, yavaş yavaş unuturmuşsun. gözleri, kaşı, burnu ile kulağı, sesini yavaş yavaş... unuttuğun zaman da o kişi olmazmış, hatırlamazmış. sonra unuttuğunu unuturmuş. ben unutmak istiyorum la. her gün ne zaman unutacağım diye soruyorum kendime. her sorduğum zaman da her şeyi yeniden hatırlıyorum ben, daha net... unutamıyorum ben'
Diyor behzat ç. Kötü anıların un ufak olması dileğiyle...
Kaba ve iş ahlakı olmayan esnafın yaşadığı şehirdir. Çalışana maaşı düzgün ödenmez yabancıya kazık atmak olmazsa olmazlarıdır. Kardeşim öğrenciydi orada esnafın öğrenciye veya yabancıya tavrı gerçekten çok kötü.
Ama şehir gerçekten güzel. Tarihi dokusu geniş caddeleri ve bisiklet kullanan insanları şehrin olumlu tarafı. Ayrıca tiritçi mithat der ve susarım.
Kıçın açık kalması ile kabus görme arasındaki ilişki nedir ? Son iki üç gündür odam gece çok soğuk oluyor. Merkezi ısıtma nedeniyle yakma şansım da yok. Her gece bilmem kaç tane rüya mı görür bir insan ya! Bilinçaltımda ne var ne yoksa çıktı ortaya. Bu gece de merakla bekliyorum ne göreceğimi. Hafif ayağımı da çıkartayım yorgandan dışarı daha sert bir şeyler olsun.
"Leyla, gözlerin o kadar yeşil ki, o gözlerinden bi kere öpsem dudaklarımda bi orman filizlenir."
Leyla ile mecnun dizisinde mecnun söylemişti. Üstüne tanımam.
Kayıp bir bavul gibiyim havaalanında
Ya da boş bir yüzme havuzu sonbaharda
Çok mu ayıp hala mutluluk istemek
Neyse zaten hiç halim yok..
Teoman - paramparça
Ağustos ayında ziyaret ettiğim küçük ama güzel ülke. En büyük avantajlarından birisi çok pahalı olmaması ve vize gerektirmemesi.
Biraz fakir kalmış bir ülkedir. Yugoslavya zamanında görevi tarım olması nedeniyle yugoslavya'yı oluşturan diğer ülkelere göre geri kalmıştır. Bu ülkede çok ciddi bir türkiye etkisi göreceksiniz. insanları türk dizileri ile yatıp kalkıyor havalimanını türkiye yapmış ve çok sayıda türkçe bilen insan var.
Üsküp'te mimari sizi yanıltmasın antik zannettiğiniz pek çok heykel, bina, anıt vb. 2014 yılında yapılmış. Bir önceki başkanları bildiğiniz melih gökçek mantığında biri. Varna nehrinin bir tarafında ağırlıkla hıristiyanlar yaşıyorken bir tarafında müslümanlar yaşıyor. Müslümanların yaşadığı yerde eski çarşı var. Burada çok sayıda hediyelik eşyacı bulabilir ve güzel yemekler yiyebilirsiniz. Hemen hemen tüm restoranlarda domuz eti bulunmuyor o konuda da rahat edersiniz.
Üsküp'e çok yakın matka kanyonu var. Doğal açıdan muazzam. Kanoya binebilirsiniz ben sadece izlemeyi tercih ettim.
Biraz daha uzakta arabayla gidebileceğiniz mavrovo milli parkı var ki tek kelimeyle muhteşem. Kış sporları yapılan bir yer ama her mevsim doğal açıdan muazzam. Dikkat etmeniz gereken tek şey havası yazın bile üşütüyor. Bu mevsimde donma ihtimaliniz yüksek.
Makedonya'da en sevdiğim yer ise ohrid oldu. Zaman burada resmen yavaşlıyor. insanlar mutlu tasasız. Ohrid gölünün kıyısındaki şehrin mimarisi muazzam. Biraz safranbolu evlerini andırıyor. Göl dediğime de bakmayın avrupa'nın en derin gölü diye biliyorum. Ayrıca çok büyük ve insanlar burada suya giriyorlar. Makedonya ile Arnavutluk arasında sınırı da oluşturuyor bu göl ayrıca. Ha unutmadan ohrid Kalesinde mest olacağınız bir gün batımını mutlaka izleyin.
https://galeri.uludagsozluk.com/r/1740820/+
Birkaç ay önce Simay Alsan bu fotoğrafını çekmiş sedanur'un. Özgürlüğünü elinden alanların allah her türlü belasını versin güzel çocuk. Seni toprağa gömen iğrenç ellerin sahibini toprak kabul etmesin. Gittiğin yerde mutlu ol.
ne vakit maçka'dan geçsem
limanda hep gemiler olurdu
ağaçlar kuş gibi gülerdi
bir rüzgâr aklımı alırdı
sessizce bir cıgara yakardın
parmaklarımın ucunu yakardın
kirpiklerini eğerdin bakardın
üşürdüm içim ürperirdi
felâketim olurdu ağlardım
Dizeleri ile size bir filmin içinde hissini yaşatan huzursuzluk ve huzuru aynı anda yaşatabilen kelimelerin üstadı mükemmel insan, şair.
Hem dayağı yiyen hem de seyreden öğrenciye travma olabilecek rezil uygulamadır.
ilkokul zamanlarımda okulla ilgili her türlü iş öğrenciye yaptırılırdı. Buna kömür taşıtmak bile dahildi. Üstelik 7 yaşındaki çocuktan tut 14 yaşındaki çocuk bile taşırdı kömürleri kazan dairesine.
Ekim kasım aylarıydı bir kamyon kömür gelmişti okula. Tabi okulun tüm erkek öğrencileri de dersten dışarı çıkarıldı. Bu arada okulun dış boyası yenilenmişti.
Kömür taşıma işlemi bitince tam giriş kapısının yan tarafında küçük bir kömürlü el izi kalmıştı. Müdür bunu fark etti ve deliye döndü. Kapıları kapattı hepimizi tek sıra dizdi. Hani prens cinderellayı bulmak için ülkedeki tüm kızlara ayakkabı denetti ya. Bizimki de Aynı şekilde herkese tek tek duvardaki izin üstüne elini koydurdu. 3 kişinin eli tam olarak uyuyordu. Çocuklara Biriniz itiraf etmezse üçünüzü birden döverim dedi. içlerindeki Önlüğü yırtık pırtık olan çocuk korkarak ben yaptım bilmeden oldu diyecekti ki cümlesi yarım kaldı. Müdür, suratına okkalı bir tokat patlatmıştı. Üstelik hepimizin gözü önünde... yetmedi nöbetçi öğrenciden sopasını getirmesini istedi. Yaklaşık 10 kere eline vurdu. Çocuk ağlıyor ama hocada zerre acıma belirtisi oluşmuyordu. Bir yandan bize de bakara Bir daha yaparsan bu okulun bahçesine bile bir daha giremezsin dedi. Dayak bitmişti Ama hepimizin üstüne o anın ağır yükü ömür boyu inmemek üzere biniyordu.
