genelde ortaokul dönemlerinde erkekleri büyüklerinin kandırma biçimidir. simitçi bıyığı ile iğrenç görüntüsüne alışan çocuklar lise dönemlerini de bu şekilde geçirirler. hatta bu felsefeyi benimseyenler abartıp üniversiteye de -simitçi bıyığı olmasa da- ampül gibi gelirler.
anonim soru olabileceği gibi normal olarakta sorulan sorulardır. hele ki cevabın gelmesini beklemek ayrı bir çileli iken, geç saatlerde sorulupta hoşlanılan kişi çoktan uyumuşsa adamı çileden çıkartır.
dumur eden bir durumdur.misafir gelir kapıyı siz açarsınız doğal olarak. her zaman da siz açtığınız için misafirler herhangi bir garipseme duymaz. aklı başında bir insan olarak gülümseyerek hoşgeldiniz der içeri buyur edersiniz.içeri girdiklerinde boş salonu görünce biraz şaşırırlar tabii, neyseki oturulur hal hatır derken annenler babanlar yok mu? sorusu ansızın sizi buluverir. ve acı gerçeği tüm çıplaklığıyla sevimli misafirlerinize haykırırsınız. bu sırada misafirler ayağa kalkarlar ve kapıya doğru yollanırlar.bir dahaki sefere, annenlere selamlar gibi sözler uzun süre kulağınzda yankılanır. ve kapı örtülür.fakat son gidişlerindeki o bakışlar bağrınıza bir zehirli ok gibi saplanıp çoktan kanınıza yayılmaya başlamıştır artık...gitme dur! diyemezsiniz...
