öğrencilik yıllarımın anılarından dolayı ankara demek istiyorum. ancakm gelecekte yaşayacağım şehirde deniz opsiyonuna yess der oldu iç sesim son zamanlarda. hem istanbul kadar kalabalık değil, hem antalya kadar nemden çatlatmıyor, hem de liberal kafada insan sayısı fazla olduğundan ben izmir diyorum.
kafanda sürekli sizi yiyip bitiren her şey kötü olacakmış hissi vardır. sokağa çıkacak olursun, bir anda kafanda bir ses sana hiçbir şey istediğin gibi gitmeyecek, başına bir iş gelecek der. yine de çıkarsın sokağa dinlemeden bu sesi, bu sefer de bu düşünceler seni terletir, titretir. kısa yoldan evin yolunu tutarsın gerisin geri. tedavisi için bir an önce psikolog, psikiyatr ne varsa denemek lazımdır. hayat kaygılı olmak için fazla kısa.
eylül 2012 den beri bu şehirdeyim. üniversiteyi burada kazandım. iyi ki de ankarayı yazmışım. 5 sene olacak neredeyse ama ben bir 5 sene daha yaşarım burada hatta ve hatta artırıyorum ve ömrümü koyuyorum masaya. onca zamanın anısı bu şehrin gri olmadığını, yanında seni anlayacak insan oldukça gökkuşağı kadar renkli olabileceğini göstermiştir bana.
