her türk erkeği tarafından kurulan cümledir. bunun aksini düşünen bir türk erkeğine rastlamadım sanırım da rastlamayacağım. ne kadar modern görünürse görünsün ne yazık ki hepsinin zihninde bu basit fikir yatmakta.
bir grup ergen gencin ıssız bir ormana kampa gitmesi. sırasıyla en salak oğlan, salak ve güzel kız, yakışıklı ve iyi kalpli yalnız oğlan ve sonrasında sevgililerin ölmesidir.
yapması cidden keyifli bir şey. çünkü siz anlatırsınız derdinizi karşınızdaki sizi yargılamadan dinler. sen şunu yapmışsın zamanında ya da sen yanlış karar verdin ondan oldu demez, tanımıyor ki sonuçta o sizi. bir nevi terapi gibi bir şey bu içinizi döker rahatlarsınız bu nedenle arada yapmak lazım.
özellikle kızlar yurdunda gece 12'den sonra çok sık görülen bir durumdur. akıllının biri uyuyamaz o gece ve bu nedenle kendinde odadaki tüm arkadaşlarını uykudan alıkoyma görevi bulur. diğerleri de bu durumdan nasibini alarak uykudan mahrum kalır. e gecenin o saatinde ne konuşulacak tabi ki yine akıllının birinin aklına üç harfliler gelecek. konu açıldıkça açılacak e tabi korkan kızlarımız da olacak ve elbet biri bu konuyu kapatacak ama birilerinin içinde bu konu kapanmayacak büyük ihtimal kalkıp sabahlayacak.
(bkz: nereden mi biliyorum)
edit: 13. entrynin bana denk gelmesi.
