Hükemetin içkiye getirdiği +24 yaş uygulamasına verilen bu kadar tepkiye, bu kadar karalamaya sessiz kalamazdım. Onların benim için yaptığı bu büyük iyilik karşısında herkesin onları suçlamasına izin veremezdim. Evet onlar aslında bir bebek kadar masum, tek istedikleri beni ve benim gibi binlerce genci mutlu etmekti.
Hatırlasanıza 18 yaşınıza girdiğinizde ne kadar mutluydunuz, yasaklar bitmiş istediğiniz her şeyi yapar olmuştunuz. Sonra yıllar geçti, her şeyi yapabilmek heyecan vermemeye başladı, hayat monotonlaştı, gittiğiniz mekanlar bile aynıydı. Önceden kapısından geçerken 18 olsam da ben de gitsem şuraya dediğiniz mekanların müdavimi oldunuz. Oraya neden gittiğinizi bile bilmeden oraya gider oldunuz. Ama sonra bir gün sipariş almadan her zaman içtiğinden getiren garson sizi içeri almıyor, sudan çıkmış balığa dönüyorsunuz. Nasıl olur diye itiraz ediyorsunuz, ben onsekizimi geçeli çok oluyor. O eskidendi, 24 yaşından büyük olmanız gerekiyor diyor. Ben zaten 24 yaşındayım, dün doğum günümdü burada yalnız başıma içerek kutladım diyorsunuz ama bunu der demez dün geceki hüznünüz uçup gidiyor. 24 yaşında olmanın mutluluyla bardan içeri adımınızı ilk kez giriyormuşcasına merakla ve heyecanla atıyorsunuz.
Evet, akranlarım okulunu bitirmiş, iyi bir işe girmişken benim hala eğitim serüvenini bitirememiş olmam ve birkaç ay içinde 25 yaşıma girecek olmamın beni ne kadar üzdüğünü duyan Tayyipcan ( çok samimiyizdir ) üşenmemiş, uzun uzun düşünmüş ve ben anlamayayım diye üzerini içki yasağıyla kapladığı bir " kendini artık genç değilken de genç hisset" yasası çıkarmış; kıyamam ben ona...
Siz de kıymayın, zaten başına ne geliyorsa iyi niyetinden geliyor (!)
ilk önce ilk aşka açıklama getirmek gerekir, öyle 5 yaşındayken aşık olduğumuz komşu kızı veya oğlu ilk aşk sayılmaz. Sanırım ilk aşk ilk kez utanacağın şeyler yapıp bunlardan hiçbir zaman utanmadığın ve kendini yargılamadığın zaman yaşadığın aşk oluyor. Utanacak şey sadece cinselliği akla getirdiyse bunun içinde yalan söyleme, gurursuzluk, yüzsüzlük gibi davranışların da olduğunu söylemem gerekir.
ilk aşkın bitmesi her aşkın biteceğinin kanıtıdır, en tutkulusu bile bitiyorsa diğerleri neden bitmesinki? ilk aşkla yaşananlar ve bitme sebepleri sonrasındaki mutsuzluğun şiddetini etkiliyor tabi. En berbat olanı da ilk aşkınızın ona aşık olmanız için türlü numaralar yaptıktan sonra "ben kimseyi sevemem, üzgünüm" demesidir. Çünkü bunu duymak bir vazgeçişe değil çabaya sevkeder insanı, sonunda aslında başkasını sevdiğini ama onun yokluğunda seninle oyalandığını öğrendiysen büyük aşkından acılar içinde vazgeçmen berbat bir sondur. Biliyoruz ki en berbat olanı her zaman kendi başımıza gelendir.
Velhasıl biten aşkların sonunda senin aklında kalanın hüzün ve karşındakinin aklında sana dair bişey kalmadığını biliyorsan bir dahaki adayın ilk kur adımında gardını alır ve koşarak uzaklaşırsın. Uzaklaştığın yerde aseksüel bir dünya vardır, hala tadındadır.
Can Armağan Ethemoğlu'nun Remzi Kitabevi'inden 2009 yılında çıkan ikinci romanı. Ayşe isimli karakterin hayatı değiştikçe roman boyunca isim değiştirmesi, yazarın dilbilimci yanını kurguya yansıtarak masalsı bir anlatım elde etmesini sağlamıştır.
Dünyaya geldiği Trabzon'dan 9 yaşındayken ayrılıp ailesiyle birlikte Almanya'ya göç etmiştir. Almanya'da Türkoloji ve Germanistik eğitimi gören Kerim, Sprich langsam, Türke; Alles roger, Hodscha?; Allah verzeiht, der Hausmeister nicht isimli 3 kitap yayımlamıştır. Süperseks adlı komedi filminin senaryosunu da yazan Kerim, kendi yazdığı Leidkultur adlı kabare ile sahneye de çıkmıştır.
