fanatik gazetesinin haberidir. sadece temiz bir sayfa açmak adına galatasarayın karıştırılan adı böylece aklanmış oldu, ben sayamadım kaçıncı kapak bu, eh artık diğerleri düşünsün.
ramazana yaklaşırken ve de ramazanda artan reklamlardır. bunlara ek olarak coca-cola reklamları da artar. geleneksellikle açıklanmaya çalışılırken geniş ve kalabalık ramazan sofraları da bu reklamların vageçilmezleridir. arada bir hediye verdiklerini de söylerler; bardak tabak vs (bkz: coca cola)
Asla ve asla bir magnumla doymayan birinin magnumu bittiğinde magnumunun çubuğunu ağzıyla kırması onu ıslak ıslak bırakması keşke bir magnumum daha olsaydı be şeklindeki isyan-ı eziyettir. aslında tek sorun çöpe atılmaya üşenilen bir çubuktur adeta. ağzınızda parçaladığınız emdiğiniz ve bilumum eziyet ettiğiniz o çubuğu ağzınızdan çıkardığınızda ağzınızda tahta parçaları kalır. (bkz: magnum aşktır)
anneme, anneler gününde ne alacağımı kara kara düşünürken farkına vardığım şeydir, annemin değeri ve ben hayatta en çok annemi seviyorum...
onun hakkında yazacağım şeyler gözlerimi doldurmanın ötesinde yüreğimi acıtarak şaşkın şaşkın klavye ve ekrana bakmama sebep olmaktadır. ne yazsam ki? hayatta en çok sevdiğiniz birine ne yazılır, ne yazmalısınız? onu yalnızca bir güncük mü hatırlamalısınız, 365 günde. ona hediye almak için yalnızca bir günü mü beklemelisiniz?
- sevgililer, aşklar, arkadaşlar gelip geçerken bu zamanın acımasız yolculuğunda, arkana dönüp baktığında bıraktığın delicesi anı varken, yanında olan tek kişinin annen olduğunun farkına varmak... senin kılına zarar gelmesin diye üzerine titreyen tek kişinin annen olduğunun farkına varmak ve asıl önemlisi hayatta en çok anneni sevdiğinin farkına varmak...
farkındalıktır asıl olay... yalnızca farkında olmaktır, hayatta en çok anneyi neden sevdiğinin sebebini bulmak için. yaşanmışlıklara ve yanındakilere bakılmalıdır, bunlar farkedilmelidir işte o zaman anlaşılmaktadır annenin değeri...
en çok anneyi sevmek, babadan da biraz soğumaktır benim için...babanın, anneni her üzdüğünde annen için ağlamaktır yastığı ıslatırcasına ve babadan nefret etmeye başlamaktır, intikam alırcasına. babanız gider, annenizle yalnız kalırsınız ama artık büyümüşlük taslamaktasınızdır, ayrı eve çıkmak istemektesinizdir ve bu öyle bir gaddarlıktır ki yalnız başına annenizi bırakarak evden gitmek istemektir. hiç kimsenin size o sevgiyi o sıcaklığı veremeyeceğinin bilincinde olmadan, bu bilincin size aşılanmasına rağmen, kabul etmeden güdülen bir gaddarlıktır.
dillerde dolaşan bir deyiş vardır: bir insanın değeri ancak o kaybedilince anlaşılırmış, diye,
dilden dile dolaşmasın, farkedilsin annenin değeri, onu kaybettikten sonra olmasın, can yakar, acı verir...
polisin orantısız güç kullanması, gündemimizi hayli meşgul eden sorunlardandır. Ancak polise kameralı kask kullanılma zorunluluğunun getirilmesi, bu yöndeki eleştirileri dizginleyeceğe benziyor.
Daha bir kaç ay önce, bir kadının bebeğinin düşürülmesine yol açacak kadar, kötü muamelelerde bulunan polisler için yapılması zorunlu olan bir düzenlemeyken, bu düzenlemenin yapılması şahsi yorumuma göre gayet iyi olmuştur.
Görevini ifa eden polisin bundan böyle, hem kullanılan araçlar(!) hem de saldırıya uğrayan hak ile zarar verilen hak arasındaki oran korunmuş olmaktadır.
Elbette bu takdiri yine aynı makamlar yapacaktır. Görelim bakalım.
yağmur yağıyor diye, kadeh alıp balkona şarap içmeye koşan, sevgi kelebeklerinin aktiviteleri,
büyükada'yı faytonda sevgilinle birlikte dörtdönme,
yağmurda, el ele dolaşma,.
film izlerken öpüşme,,
vb romantik klişelerden oluşan repertuar.
