bir çok arkadaşımızın 'benim lan bu' sözlerini duymaktayım şu an. malumunuz üniversitede okuyan öğrenci sayısı her sene daha da fazla artmakta ülkemizde. şimdi ben tarafından yapılan, üniversite öğrencilerinin maddi durumları hakkında bilgi verelim.
türkiye'de üniversite öğrencilerinin %87,58 *'nin az veya çok borcu olduğu belirlenmiş geçenlerde. borcu olmayan öğrencilerin %9,87'lik dilimini anadan babadan zengin öğrenciler oluşturmakta. ama onların içinde de arabasına benzin almak, işte trafik cezası ödemek falan derken de borca girenler mevcut. borcu olmayanların geriye kalan kısmını işte üniversiteye dereceyle girmiş, çok iyi yerlerden burs ayarlamış öğrenciler bulunmakta. bunlara saygım sonsuz, çok takdir ederim kendilerini. hatta ailesine para gönderenleri bile vardır, helal olsundur.
şimdi de çoğunluğun oluşturduğu kısma geçelim. bu kısımda kendi içinde alt bölümlere ayrılmış esasen. ilki sadece kredi alır, artı ailesinden de cüz i miktarda para gelir, bir ayı bu parayla nasıl geçineceğim diye hesap yapar durur. öyle dışarıda yemez pek kendi yapar yemeğini, yeri gelir kuru soğan ekmeğe talimdir ama nedense bir tülü yetiremez parasını. utana sıkıla da olsa borç alır birinden. bir diğeri, bu tiplere ailesinden fena para gelmez, kredi de alırlar genellikle ama biraz gece hayatına düşkündürler kendileri. aylık, sigara + alkole en az bi 300-400 lira bayılırlar. sonra kira günü gelir, ev sahibine verecek parası kalmaz, 3-4 aylık faturalar birikmiştir evde, arkadaşından borç ister, kredi kartları dolmuştur zaten. okula fazla uğramaz ama bir yerde falan da çalışmaz. tam dayaklıktır. üçüncüsü, bunlar da para yetiremediği için işe girmiştir. part time falan çalışır bir yerlerde. ama bi taraftan da yer kazandığı parayı. çalışıyorum zaten diye bi havalar girer, gezmeler, tozmalar, kız arkadaşıyla falan fişman derken kredi kartı dolar onunda, milletten yine borç istemek zorunda kalır.
şimdi borcu olanların ortak özelliklerine gelirsek, kredi kartıdır bu arkadaşlar. hepsinin kredi kartı vardır ve her ay asgari ücreti yatırabiliyorlardır ancak. siz siz olun birden fazla kredi kartı edinmeyin varsa da diğerlerini kapattırın bi şekilde. bi tane olsun yine zor zamanlar için. ama onunda limitini azaltın. anlayacağınız efendim durum gerçekten çok vahim. öğrenciler adeta borç batağında, devletten alınan krediler de ödenemiyor zaten mezun olunduktan sonra. ev babasıymış gibi hesap edin harcamalarınızı yoksa ben gibi olursunuz. daha öğrenciyken evinize haciz getirtecek duruma gelmeyiniz.
türkiye malum yağışlı hava şartlarında bu aralar. istanbul da ise 2 gündür falan durmadan yağmur yağmakta.
yeni taşındığım evimde bu günlük tatilin keyfini sıcacık yatağımda dizi izleyerek ve kitap okuyarak geçirmeye karar verdim. önce yeni başladığım breaking bad in ilk sezonunu bitirdim. sonra da bi güzel kahve yaptım kendime, bi yandan babazula dinliyorum bi yandan kitap okuyorum. keyifler gıcır anlayacağınız.
derken tık diye bi ses geldi. başta sallamadım. sonra arada geliyor ses falan, yavaş yavaş kafamı bozmaya başladı. kıllandım biraz. bir yandan kitap okuyorum, bir yandan ne olduğunu çözmeye çalışıyorum.
belim ağrıdı, saatlerdir yatakta olduğumdan olsa gerek. sonra yatış pozisyonumu değiştirdim. fazla geçmeden tık diye kafama bi şey damlamaz mı. o anda allah ım inşallah düşündüğüm şey olmamıştır dedim. gerçekle yüzleşmek istemiyordum, kafamı yukarı kaldırıp bakmak ilk defa bu kadar zor gelmişti aslında. kafama damlayan ikinci su damlasıyla hemen yukarı baktım, tavandan sular her an damlamak için tetikte bekliyordu adeta. hepsinin hedefinde ben vardım. küfürler ederek kalktım yataktan. daha önce de başıma gelmişti bu, tavandan akan sular çok sever beni diye içimden söylendim.
daha 2 ay oldum buraya taşınalı. zaten ev ısınmıyordu bi de bu çıktı başımıza. yatağı da kaloriferin yanına dayamıştım ne güzel, şimdi bir de yatağın yerini değiştir falan. gece bunun sesiyle uyuyamamakta var tabi.
ahh!! şu anda bi tane daha damladı. neyse ben şuna bi müdahale edeyim en iyisi.
ulen sadece ben yapıyorum sanıyordum bunu. amma velakin ben gibi çokmuş. sevindirik oldum bi an, kendimi manyak zannediyordum anasını satayım.
geçen gün kantinde muhabbet ediyoruz yine. işte dexter hangi gün çıkıyor, fringe kaçıncı bölümde falan diye konuşuyoruz. derken konu geldi torrente. işte ben 900 kb ile indiriyorum diye artistlik yapan biri çıktı, sanırsın ki eve hattı o çekmiş santralden. o derece övünüyor eleman. beylikdüzünde oturuyorsun tabi ebesinin nikahında. tak kazıyo yeri döşüyor fiberi adam. bazısı diyor bende 40 kb ı geçmiyor, sonra onla dalga geçmeler. daha 2 sene önce counter oynarken restart at dediğimizde restart tuşunu bulamıyorum diyen adam gelmiş şimdi dalga geçiyor milletle. arkadaş ne oldum dememeli, ne olacağım demeli. *
öyle boktan bi muhabbet almış başını gidiyorken dedim ki ben olm ben torrent ten indirme işlemi yaparken download-upload grafiğini izliyorum lan diye ağzımdan kaçıvermiş. bi anda dedim sıçtın olm. zaten bende delilik emareleri seziyorlardı, bunlar seni iyice manyak belleyecek dedim içimden. tam ben lafı nasıl toparlayacam diye düşünürken birden ortamdakilerin hepsi olm bende yapıyorum lan onu demeye başlamaz mı. bi an şaşkınlık, bi hassiktir havası büründü suratım. herkese demez mi bende bakışıyorum. ben de! ben de!
hadi ben manyağım torrentle bakışıyorum, siz gidin kızlarla bakışın olm.
daha 1 sene önce evlenmişti başka biriyle. o gün o kadar fazla içmişim ki hatırlayamıyorum bile. düğünü basmayı bile düşünmüştüm ama yapmadım tabi. böyle delilikler yapamadım hiç bir zaman.
işte aradan bi kaç ay geçti unuttum falan diyorum kendi kendime. arkadaşlar falan soruyor, iyiyim ben unuttum çoktan diyorum ama içimde de bi garip his var aslında unutamadım galiba diye geçiriyorum içimden.
alkole verdim kendimi sonra unutmama yardımcı olur diye. tam unuttum diyordum ki ondan bi telefon geldi geçen gece. başta açmamayı düşündüm ama yapamadım, açtım sonunda. ağlamaklıydı kendisi. sonra anlatmaya başladı. mutlu değilmiş, ayrılmayı düşünüyormuş falan. dedim bu işler aceleye gelmez iyice bi düşün, yuvanı yıkma. hala ağlıyordu. sonra bende ağlamaya başladım. dedim niye ayrıldık biz. ben de toparlayamadım kendimi. tam seni unuttum diyordum ki sen aradın yine dedim. sonra özür dilemeye başladı sırf bana inat olsun diye evlenmiş falan. bu şekilde bitirdik konuşmayı.
benim kafa karışmaya başladı tabi. her gün konuşmaya başladık yine. mantığım bunu reddetse de kalbim dinlemiyordu. en son buluşmaya karar verdik. eskisi gibi buluşuyorduk. sanki onla ilk defa çıkıyormuşum gibi heyecanlanıyordum. kocasının çoğu zaman eve gelmediğinden bahsediyordu. iştende ayrıldığını durumlarınında iyi olmadığını söylüyordu. bi taraftan çok samimi davranmayayım biraz soğuk durayım ne de olsa evli diye düşünüyordum, bi taraftan da kendimi alamıyordum. sonra sarıldık birbirimize. boşan dedim ben. tekrar beraber olalım.
ağzımdan bi kere çıkmıştı bu sözler. gözleri bir an umut doldu. hafif gülümseyerek bana baktı. başını omzuma yasladı. kokusunu bile unutmuşum. ipek saçlarını okşamayı özlemişim. sonra tamam dedi, boşanacağım. tekrar beraber olacağız dedi.
bir kaç ay sonra boşanma davası bitti ve artık bekardı. beraber kalmaya başladık. günlerden bir gün evlen benimle dedim. o da sanki ne zamandır bu teklifi bekliyormuş gibi tamam dedi direk. aileme falan söylemedim, gittik gün aldık nikah için. sonra 2 şahit bulduk ve evlendik. içim içime sığmıyordu, olanlara inanamıyordum. 1 sene önce ne durumdaydık şimdi ise evlenmiştik. o gece yemeğe götürdüm onu, aldığım borç parayla güzel bir yemek yedik boğaza nazır bir restoranda.
öyle yeni mobilyalar, oturma takımları falan yoktu ama sonuçta yeni evli eviydi. ev bi başka geldi gözüme girince. sonra kahve yaptı bana o güzel pamuk elleriyle ve bi güzel içtik. ne de olsa sevdiğimdi o benim. sevdiğim aşık olduğum kızla evlenmiştim.
yorulmuştuk tabi ve yatak odasına doğru yöneldik. yatağa uzandım ben o da yanıma uzandı. ulan cennetteyim heralde dedim. o her sabah belimi ağrıtan köhne yatak bile nasıl rahat geldi bir anda bana. yorgunluktan olsa gerek uyuyakalmışız.
sabah bir kalktım o da ne. yanımda yatan biri yok, parmağıma bakıyorum yüzük yok, onun kokusu yok. ah ulen dedim rüyaymış anasını satayım. 1 sene oldu ilk defa rüyamda gördüm onu. özlemişim kardeşlerim hem de çok.
o değil de rüyamda bile borç parayla restorana götürmem çok koydu hacılar be!!!
şimdi hikayeye bakın. alıntı bi hikaye tabi önce onu belirteyim. kara kedi hakkaten uğursuzluk getiriyormuş.
racing arjantin'in geçmişi başarılarla dolu futbol klubü. 1967'ye kadar 13 şampiyonluğu bulunuyor ki ezeli rakibi delirtiyor. en son 1967'de kıtalararası kupada celtic'i yener ve zafer sarhoşluğu içerisinde sevinirlerken ezeli rakibi independiente taraftarları racing'in stadının altına yedi kara kedi gömerler uğursuzluk getirmesi için..
klüp o zamandan sonra uzunca bir süre şampiyonluk göremediği gibi 1999 yılında da iflas edecek konuma gelmiş.. bir şekilde bu batıl inancın neden olduğuna inanılmış olsa gerek ki kedileri sahanın içerisinden çıkarma telaşı başlamış. yedi kediden altısının kemikleri bulunup dışarı çıkartılmış.. 2001 yılında ise tüm stadı delik deşik edip son kedinin iskeletlerini de bulup çıkarmışlar ve o sene şampiyon olmuşlar.. şampiyonlukları şöyledir:
1949, 1950, 1951, 1958, 1961, 1967 ve 2001 (apertura) 1967 ve 35 yıl ara verilen şampiyonluk.
ha bu arada trabzon u tebrik etmeyi unuttum. helal olsun şenol hocaya. gs li olmama rağmen benim 1 numaralı şampiyonluk adayımdır bu sene trabzon. zaten beni gerek fener, gerekse beşiktaş maçlarında da yanıltmadı.
böyle bütün gün yağar durur. camdan bakarsın "yağmur yağmıyor" dersin, aşağı inersin "iyi lan az yağıyormuş" dersin. şemsiye açarsın, yağmıyormuş gibi gelir geri kapatırsın. öle dışarda gezerken farkına varmazsın ama eve gelirsin bi bakarsın her yerin ıslanmış.
demem o ki, en tehlikeli yağmurdur bu. istanbul da bu ara çok revaçta bu yağmur türü. kanmayın bu sprey yağmura!!
tarih falan verilmiyor arkadaş bu yağmura. yok 15 ekim istanbul yağmuru falan diyemezsin çünkü yaklaşık 10 gündür devam ediyor yağmurumuz. o biçim içi kararıyor insanın bu havada. istanbul da yaşayan biri olarak söylüyorum, öncelikle istanbul un havasını s.keyim!
şimdi geçen haftaya gidelim;
salı ya da çarşamba yağmaya başlamıştı yağmur, dedim yağsın biraz, rahmettir, evde yatarım bütün gün. perşembe günü devam etti, baya ıslandım. cuma günü markete çıktım, eve gelinceye kadar içime işlemişti yağmur. kurumaya bıraktığım elbiseler ertesi güne kurudu ancak. hafta sonu yattık zaten ama yağmur yağmaya devam etti tabi.
bu haftaya gelelim;
pazartesi okula giderken ıslandım yine. salı da aynı hikaye. çarşamba okulum yoktu ama yağmur yine yağdı. perşembe aynen devam.
bu güne gelelim;
diğer günlerden bi farkı yok! aradan yaklaşık 10 gün geçmiş ama yağmur hala yağıyor. bütün yaz yağmur yağsın diyen ben, pişman oldum. vay arkadaş demez olaymışım.
son sözüm de yağmura;
ulen yağacaksan adam gibi yağ be! bu ne olm sprey gibi bütün gün. ne kadar göndereceksen hepsini gönder 2-3 saatte de ona göre işimizi yapalım arkadaş. ingiltere ye döndük olm!!!
arda turan ın vermiş olduğu röportajda sarfetmiş olduğu sert söz.
arda ya son zamanlarda ben de çok sövdüm hatta ali sami yen de geçen sezon "kimisi gece alemlerinde, kimisi sinema peşinde, cim bom ruhu yok hiçbirinde, düşmüşler paranın peşine, düşmüşler manita peşine, söyleyin çok bir şey mi istedik, formanın hakkını ver dedik, biz yeri geldi 14 sene bekledik, sizin gibi ruhsuz görmedik" bestesi söylenirken ben de vardım.
amma velakin ayıp etmişiz çocuğa. hakkaten şerefsizlik diz boyu arkadaşım. adam sakatlanmış, ameliyat olmuş zaten kaç aydır oynayamıyor, sen de gidiyorsun seks yüzünden sakatlandı bu kesin diyorsun, doktorluğa soyunuyorsun bir de. zaten bunu söyleyen adamın beyni aşağı tarafta affedersin. daha önce ümit karan a da neler söylediğini hepimiz biliyoruz.
demem odur ki, etmeyin bu çocuğa yazıktır, günahtır. milli takımı gördük, arda olmayınca sıçıyoruz resmen. inşallah en kısa zamanda iyileşir, eski formuna kavuşur da seneye yabancı takımlarda izleriz. yoksa daha nice yıldız adaylarımız gibi bu çocuğu da kaybedeceğiz aklınızda bulunsun.
geçenlerde cv hazırlarken başıma gelen olay. 20 li yaşların başına geldim daha yeni farkettim. o an ne biçim bir insanım ben ya dedim içimden. halısaha maçı yapmaktan başka hobim yok benim, o da hobi sayılırsa. alt satıra geçemiyorum yani hobileriniz kısmını doldururken. öyle sallamakta istemiyorum adam gibi cv olsun dedik ama yok yani hobi falan. asosyalim tamam ondan hobim yok. napmam lazım abiler, ablalar?
hiç bir galatasaraylı tanımıyorum ki "bu sene size nasıl çaktık" dendiğinde "olm bizde uefa kupasını aldık" diye cevap veren.
almadık mı aldık uefa yı. sizde bizi 6-0 yendiniz, tamam. ama biz size "nasıl koyduk ama" diyoruz. siz "olm biz de sizi 6 0 yenmedik mi" diyorsunuz. olay tamamen her iki kulüp taraftarlarının bakış açılarından kaynaklanıyor aslında.
ulan herkes aziz yıldırım kesildi başımıza. baksan futbol dışında normal sezonda diğer branşların hiç bir maçını izlemeyen adam işte baskette voleybolda şampiyon olunca "bak işte bu kadar kupa aldık, siz alamadınız owwwşşş" falan diyor. sorsan kadroyu sayamaz.
aziz yıldırım gibi avunuyorlar işte kendi hallerince. futbolda rezil oldular (bkz: 3. sene üst üste şampiyonluk sözü)..açığı basketle voleybolla kapatmaya çalışıyorlar. şimdi siz diyeceksiniz futbolda biz 2. olduk siz kaçıncı oldunuz. tamam biz sizin arkanızda kaldık. ama 3 sene şampiyonluk sözü veripte, voleybol maçında oyuncular kupayı uzattığında yanındaki yöneticiye "bunu sen al, ben futbolu alacağım" derken, babayı alıyorsan kusura bakma millet taşakta geçer, istediğini de der.
aziz yıldırım da sizi kandırmış zaten böyle şeylerle avunuyorsunuz.
bir insan uyuyorsa uyuyordur. "hadi yemek hazır kalksana" gibi sözlerle sizi uykunun en güzel yerinde uyandıranlar bizden değildir.
zaten uyuyorum ben arkadaşım, uykumda acıktığımı hissedip kalkacakmıyım sanki. ha diyelim çok acıktım tamam o zaman kalkarım kendiliğimden zaten, ama sana noluyor birader. uykunun en güzel yerinde bölüyorsun sonra uyuyabilirsen uyu.
bir daha kimse kimseyi yemek için uyandırmasın. adam acıkırsa kalkınca güzelce yer yemeğini zaten. ha önceden demişse beni uyandır yemek hazır olunca diye ona bi lafım yok.
sıcak hava yüzünden geceleri uyuyamayan, gündüzleri dışarı çıkamayan kişinin aldığı karardır. ingiltere veya o iklime benzer ülkelerde yaşamak istemektedir. küresel ısınmadan mıdır yoksa vücudundan kaynaklanan bir sorun mudur daha anlayamamıştır ama çok fazla rahatsızdır sıcak havadan. yağmuru, yağmurdan sonraki serinliği ve yağmur kokusunu dört gözle beklemektedir.
