havaya kondurdukları şuh öpücüklerle binlerce mikrobu otuzbire zorlamak ve ortamlara sessizce, öpüşme ve sevişme havası getirmektir asıl niyetleri. yazıktır.
asıl niyeti diyorum. görünen niyetleri sizi yanıltır zira. o parfümü sıkarken, aklında şeytanî planlar geçiyordur aslında. kokumla sikeceğim hepinizi ulan abazalar diyordur taaa derinlerinde ruhunun. otobüste, sokakta, okulda, işte her yerde. devamlı olarak, etrafa yaydığı güzel kokuları geberene kadar sömüren, burun delikleri kocaman kocaman olan adamların varlığından duyduğu hazla gülümser ve mutlu olur.
yürür bunlar. adım atarlar yürürken. ayaklarını kullanırlar adım atmak için. bacakları açılır kapanır. böylece yürümüş olurlar. kapkara dünyalarının isli aynalarını tutarlar pak dimağlara. yürürler, kirli sokaklarda bayram havası vardır. yürürler, rüzgar değmek istemez yüzlerine. onlar, yolda yürürler, yollara isyan etmek düşer.
bugün kasıklarıma şiddetli ve sızılı bir şehvetle vurmuş, beni en tükürüklü ve en ıslak tevbelere itmiş, kendimi unutturmuş, cumhuriyet'in bize hediye ettiği 23 nisan bayramında bir elinde lolipop bir elinde bayrak ile atam atam diye ağlayan minik kemalistleri aklıma getirmiş bu ulusalcı kızlar üzülerek söylüyorum ki artık tatsız ve bayat birer püskevit lezzeti vermeye başlamış ve moralsizliğime moralsizlik katmıştır.
hem ulusalcı, hem kız olunur mu demeyin. bal gibi, reçel gibi, marmelat gibi oluyor işte. ben bugün, istihârede gördüğüm beyaz karlar üstündeki güvercinin süruru ile meşgul iken, televizyonlarda, işçi partisi binaları önünde bir kolları havada, başları sağda solda haykıranlarını bile gördüm. yüreğime çöken mâtem, beni azapların çıkması en memnû köşelerine itmiştir. yazık.
henüz abdestini yeni almış, iki rekat namaz kılmış, yatağın üzerinde açılmamış bir çükülata gibi duran zevcesi ile mübarek, revnekdâr, sürur ve huzur dolu bir cima saati yaşamak için bekleyen, abdest suyu sakallarından ara ara yere damlayan bir mümin, elbette aklında şlak şluk, şlap şlup, ooooh yyeeess gibi âdâba mugayır ihtiraslı düşünceleri barındırmıyor. o sadece bu nimet-i ilahî ile değişik mübarek ve müberra hâsılalar yaşama niyetinde. hayvanî düşüncelerden berî, pislik yumaklarından halâs olmuş, kopkoyu bir hacı misiyle bedenini latif bir kokuya büründürmüş halde artık muhabbet zamanı gelmiştir deyip iman kuvvetiyle girişir zevcesine.
troller dediğiniz adamlar aslında çok donanımlı adamlardır. onlarla seviyeli sohbetler edebilirsiniz. tek yapmanız gereken entryleri çok ciddiye almamak. gülüp geçmektir. onlar sadece entry girerken bambaşka bir yaratığa dönüşürler. sevimlidirler aslında çok.
günümüzün ağlatan hatta ağlarken anırtan gerçeklerinden biridir. maalesef üniversiteye giden kızların çoğu lisanslı qehbik olarak mezun olmaktadır. üzülüyorum onlara. yazık.
sesi böyle bir alçalıp bir yükselen, arada bir boğazına yapışkan bir şeyler kaçıyormuş gibi olan hatunların ilginç bir şekilde her an sevişebilecek bir kapasite, istihkak ve yeteneğe sahip olması durumudur.
türk erkeğidir. bu kadar saygılı, sevgili, nazik, anlayışlı ve sapına kadar erkeğizdir biz. tabii çıkıp kadınlar buna kılıbıklık diyeceklerdir. bunu da anlamayacaklardır hiçbir şeyi anlamadıkları gibi.
altın gibi saçlarına elmas gibi uyum sağlayan gözleriyle yekpâre bir mücevheri andıran sarışın kızların yanında, henüz kazma değmemiş madenlerde bir topak kömür gibidir esmer kızlar. birer hiçtir.
hayalini kurmak bile kötü, pis, kaka , çiştir bunun. tırnak aralarına kaçmış artık adet kanı mı, bok mu, sidik mi bilinmez bir de üstüne oje sürmüş bir kadının yaptığı yemeği yabanî eşşekler bile yemez. pistir çünkü, hiçtir. yazıktır.
aynalar dile gelse "lanet olsun böyle hayata!" diyecekler. çirkin kızlar ne zaman aynaya baksalar aynalar, isyana, galeyana gelecekler. birer hiç olduklarını kabul etmekten el etek çekerek pervasızca aynalarda boy gösterme gayretine giren çirkin kızlar sadece kuytuda kalıp çocuk doğurmak işine yaradıklarını kabul etmeyerek birer hiç olduklarını adeta kanıtlarlar.
misal şişman bir kadına şişmansın derseniz alınır, kırılır, bozulur.
çirkin bir kadına çirkin deseniz ağlar bile.
hayatını erkeklerin vajinaya muhtaç olarak yaşadıklarını düşünerek geçiren kadınların, vajinamızla ne ilgisi var diyerek savunmaya geçmelerine mallık deseniz, buna da çemkirirler.
dolayısıyla gerçeklerle yüzleşme cesareti yoktur bunlarda. gerçekleri söyleyene de katlanamazlar. birer hiçtir onlar. hiç...
kutsal varlıklar olan erkekler için hazırlanmış, gli gli parmaklarını görmek bile orgazm olmaya yeten, iri iri badem gözleri olan, kirpikleri kendiliklerinden, makyajsız katıksız uzun ve yay gibi huriler varken, kokulu kasıkları, çakma kirpikleri ve ter kokan göğüsleriyle hayatımızı perişan eden kadınların hiç olduğu bir gerçektir. huriler varken kim bakar ki size? kim bakar, işte dağ bakar taş bakar kim bakacak.
kendilerini yerlere göklere sığdıramazken erkeklere olan muhtaçlıklarını utanmadan, arlanmadan, haya etmeden kilim altına süpüren kadınların, erkekler olmasa koltuk kenarına sürtünerek orgazm olmak zorunda kalacakları gün gibi ortadadır. koltuk kenarları sidikli sidikli kokar. iğrenç olursunuz ey kadınlar, bir hiç olursunuz.
daha önce bunu çok kereler söylemiştim ve bu konuda ciddi manâda haklı olduğumu düşünüyorum. bunu bana öğretenler kadınların ta kendileridir. vajina kullanarak erkeği yola getirme çabası vardırya hani bunlarda, onu diyorum. şu vardırya hani, "o elbiseyi bana alma da sonra rüyanda gör köfteyi.". köfte burada mecaz-ı mürselden faydalanılarak amcık ya da kuku yerine kullanılmıştır. şimdi ben buradan ne anlamalıyım? şunu, "madem vajinanız var çalışalım amınıza koymak için, vajinanız yoksa siktirin gidin." değeriniz kalmaz, hiç olursunuz.
cebinizdeki son rızkı da gidip bir taşşağa derman olmayan ıncık gıncık kıyafetlere verirsiniz. evinizin direği kocanızın bel çatlatarak kazandığı paraları sağa sola savurur sonra da yeni sevişmiş süs köpeği gibi diliniz dışarıda yanaklarınzı kızarmış olarak eve gelirsiniz. alışveriş olmasaydı siz napardınız? hiç olurdunuz hiç.
sabahtan akşama kadar hatta uykusunuzda bile iştahla dedikodu yapıyorsunuz. "cemil'in karısı fadime, halime'nin kocası refik'in kayın biraderi ismet ile kırıştırıyormuş." cümlesini üşenmeden ve ayrıca isteyerek kuruyorsunuz. ben buraya yazarken yoruldum be. dedikodu olmasa siz napardınız? hiç olurdunuz hiç.
derdinize dert katmak arsuzunda iseniz oturup bir kadınla dertleşirsiniz. onlarda dertleri bertaraf etme kabiliyeti yoktur ki. selam verirsiniz borçlu çıkarısnız. bunlar böyle varlıklar işte. "hayatım ben sensiz naparım..." diyerek masumca bir sorun bakalım ne diyecekler. şunu, "bulursun bir sarışın evlenirsin.". sadâkat anlayışları da böylesine kıpkıttır.
dünyanın en acı gerçeğidir. her kadın, özellikle bazı milletlere mensup kadınlar makyaj yapmadıkları anları doğallık bahanesiyle savunurlar. halbuki uykusundan yeni uyanmış dinozor yavrusu gibi oluyorlar. ama gel de anlat işte. makyaj olmasa kim sokulur lan yanınıza? o sarkık yanaklar, çatlak dudaklar ööyyyykkk. kusacağım.
hayatında hiç yarak yememiş kızdır. bilmez ki bir tanesi de yetip artacaktır. ama onlarda değil suç, o içine girdiğimiz kaygan delikte. kaygan delik için şarkı yazacak kadar kibirli ve kaygan deliğime kurban ol tarzı bir kızdır. yazıktır.
mübarek akşam önceleri ve ikindi sonraları dilerim.
"pehlivanlar çıktı meydaaaane!
hebisi de birbirinden merdanee!" <dom bırı gan gan dom bırı gan gan>
cazgırın sesi güreş meydanında çınlayınca, gözleri alev alev yanan kızlar görürsünüz. görmek için bakmanız gerekir. oraya geleneksel sportif bir faaliyeti izlemeye gelmiş sıradan kızlardır bunlar. acaba hangi pehlivan kazanacak diye merak ettiklerinden bile değildir gelmeleri, sadece gelmişlerdir hepsi o. (mu acaba?)
işte hepsi o olsa keşke, öyle değil. kıspetlerden süzülen yağları kendi göbeğinden, göğüs çatalından akıtmak arzusuyla yanar bu kızlar. yağlı yağlı fantazilere girerler. vıccık vıccık bir hayal dünyası vardır bunlarda o an. mideniz kalkar. bir çay bardağı çiçek yağı içmiş gibi olursunuz. ne zaman ki pehlivanlar birbirlerini parmaklamaya geçerler, işte o an bu kızların da kayışı kopar. çıldırırlar oturdukları yerde. bacaklarını açarlar kapatırlar. kendilerine has çaktırmadan masturbasyondur bunun adı.
gelenekler ve görenekler kirlenmiştir. dantelli iç çamaşırlarının kirlenmesi gibi kirlenmiştir. pehlivanlar ter ve yağ içinde zafer için mücadele ederken bu kızlar yemyeşil çimenleri pis hayalleriyle kirletirler. yazık.
yazının anlam ve önemine binâen böyle bir giriş faideli olacaktır. sizi fikir sahibi yapacaktır. memlekette düzgün olan ne var ki popçular düzgün olsun diyeceksiniz bana, daha önemli işlerle uğraş diyeceksiniz. ama sevgili arkadaşlar bir kere okuyun. mesele para değil, mesele sağlık. en başta akıl ve ruh sağlığı, kulak sağlığı, ses teli sağlığı...
popçu. pop yapan insan demek. pop, bir müzik türü. müzik sözcüğüne bile hakaret olan bir şey, "pop", tür bile sayılmamalı bence. pop yapan insanlar, müzisyen sıfatını hak ediyorlar bizim ülkemizde. onların sözleri, sanat kabul ediliyor. nasıl edilmesin ki... honki ponki torinon yani sonuçta.
"...muz gibiyim muuuuz.
turp gibiyim tuuurp..."
hatırlayacaksınız. popu en güzel temsil edenlerden biridir bu müzisyen de. üstüne konuşulamayacak kadar saygıyı hak eden bir sanatçı.
"ona kondom, buna kondom, herkese kondom..."
aklınızda şimşekler çakacak. idarkınızda kapkara bulutlar birikecek ve uyanacaksınız. hatırınıza gelecek noktası ve virgülü bu sanat eserinin.
kaç tanesini sayayım bilemiyorum ki.
mesele para değil. mesele bunların varlığı, mesele bunlarla aynı gezegende yaşıyor olmamız, mesele bunları dinleyenlerin olması... yazık.
vatana millete bir hayırları dokunmayıp, kara paraların akça pakça yapıldığı bir düzen içinde yer alarak, diğer bazı güçler tarafından uyandırılan ve körüklenen fanatizm dürtüsü ile şahlanan dar ufuklu insanların bir bilete bilmem kaç bin lira vermesiyle ceplerini dolduran, hadi bunu geçtik diyelim, manevi olarak da çolukta çocukta kötü etki bırakan, bu suretle de "ben okumayacağım, futbolcu olacağım." diyen beyin fakiri çocukların ortaya çıkmasına sebep olan, kültürsüz, iki üç yabancı dilde "senin ananı sikerim, amına kodumun çocuğu, orospu çocuğu..."demeyi bilen, tek bildikleri 90 dakika boyunca aygır gibi koşup sonra da binlerce insanı ortaya çıkan skor yüzünden birbirine düşürmek olan futbolcuların, dünya üzerinde gereksiz olması durumudur.
bir adam sabahtan akşama angarya çekip ailesini zar zor geçindirirken, bir teknik direktöre ayda 100.000 lira, bir futbolcuya yılda bilmem kaç milyon lira düşüyorsa bu işte bir yanlışlık vardır arkadaş. aldıkları para kadar memleketi ileri götürseler yüreğim yanmaz. ama bakın yaptıkları işe bir, siz de göreceksiniz gereksiz olduklarını.
bakkalın mı var derdin var. nice hırsızların, nice doladırıcıların hakkından geldim de bu namussuz mahalle çocuklarının hakkından gelemedim. analarının kadınlık organlarından nasıl bir gayretle çıktılarsa, hızlarını alamayıp benim 9 metrekarelik bakkalıma dadanıyorlar. şurda yeni doğacak oğlumun eğitim hayatı için para biriktirmeye çalışıyorum, ama bu erken doğumlu, sümüklü, lastik ayakkabılı mahalle çocukları beni soymaya çalışıyor.
bu sabah bakkalımı yasin-i şeriflerle kevserlerle açtım. tezgahımı gördüm taaaa 25 yıl öncesine gittim. ilk kez bu tezgahı görüp bakkal olmaya karar verdiğim güne gittim. her gün duyarım bu hissi. ne kadar doğru bir karardı aah ahh... her günkü hazırlığımı yapıp tezgah arkasında günlük gazeteleri okumaya koyuldum. bir gözüm gazetede iken öbür gözüm içeri kısa adımlarla giren ibrahim'deydi.ibrahim 7 yaşında, fakir bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi. eğitim hayatı yok. anası da babası da hırsız. öyle yerde bereket de olmuyor tabii. neyse, ibrahim'in bir bok yiyeceği her halinden belliydi ama sesimi çıkarmadım. yani durduk yere çocuğa, "hırsız orospu çocuğu siktir git lan bakkalımdan it!" denmez. ayıp olur. anası olsa neyse.
benden istese, uygar amca, yahu benim canım çokokrem çekti ama param yok dese ben ona bir değil iki tane bile veririm. ama yok, ille namussuz yoldan halledecek işini. genetik midir nedir tööbeler olsun. ibrahim, terlemiş ayaklarının lastik ayakkabılar içinde çıkardığı vıccık vıccık sesleri eşliğinde girdi içeri. tezgahın önüne kadar geldi. elleri arkasına bağlı, tilki gibi etrafı süzüyordu. "söyle evladım, ne istiyorsun bak meşgulüm hadi söyle." dedim. "uygar amca sokağın köşesinde bir adam seni çağırıyor, hemen gelecekmişsin." dedi. sadece bakacaktım kimse var mı diye. bir adım bile çıkmayacaktım kapıdan. kapıya yöneldim, başımı dışarı uzatıp iki saniye sokağa göz atmıştım ki bir tapırtıyla irkildim. ibrahim denen namussuz kirli penyesine aceleyle sardığı çokokremlerle beraber yanımdan öyle bir geçti ki onun ibrahim olduğunu farkedene kadar aradaki mesafe 100 metre oldu. bari bir tane al görgüsüz. üç tane almış ikisini yere düşürdü kaçarken. ağır ağır yerdeki çokokremleri alırken gözlerim çocuğun sıska bacaklarına mıhlandı. anasına sövdüm. yollu falan dedim işte. çocuğa da it dedim, göt dedim. babasına da at dedim katır dedim.
kasırga haberi beni meraklandırmışken, yeni doğacak oğlumun rızkından 5 ytl eksilmişti. şimdi, şu an, hâlâ olayın etkisindeyim. sakinleştirici falan aldım. ibrahim'in adı artık "atın oğlu." oldu benim için. ferhatın oğlu itrahim.
bir kez daha, ayaklarınızın yere basmadığı bir dünya arzuluyorsunuz. sadece bir kez daha. ondan sonra her şey bitecek. bütün acılar, sıkıntılar... en büyük dertler bile ayağa batan bir diken kadar acı vermeyecek artık. kapı hemen önünüzde duruyor. o kapıyı açacaksınız ve ilk adımla beraber vurucu ve hiç unutulmayacak bir finalle bu acılara bir son vereceksiniz.
çarelerinizin tükendiğini biliyorsunuz ama elde edeceğiniz güzellik sizi çekiyor, çekiyor, çekiyor... gözlerinizde sizi çok seven, hiç kalbinizi kırmamış, anneniz beliriyor. onu düşünüyorsunuz. sevgiyle doluyor yüreğiniz. ağlarsa anam ağlar diyerek doğruluyorsunuz oturduğunuz yerden. sizi sonsuz huzura erdirecek kişidir anneniz. tek yapması gereken ihtiyacınız olan anahtarı size vermektir. sonrası hep kendiliğinden olup bitecek şeylerdir. bu kadar az emeğe, bu kadar büyük bir mükafat... kulağa hoş geliyor. bu olmak zorunda ve siz bunu istiyorsunuz. oysa anneniz size anahtarı vermiyor. sonsuzluğu almanıza engel oluyor. iki adım önünüzdeki cenneti size yasaklamak istiyor. yüreğinizdeki sevgi büyük bir nefrete dönüşüyor. damarlarınız gıdıklanıyor. binlerce karınca beyninizi ısırmaya geliyor damarlarınızdan geçerek. on saniye sonra cennete girebilirsiniz ama giremiyorsunuz. buna anneniz engel oluyor. sabır kavramı ortadan kalkıyor ve istemsiz tokatlarınız, tekmeleriniz iniyor annenizin bedenine. burnu kanıyor, gözü morarıyor, kolu kırılıyor. hak ettiğini düşünüyorsunuz... hangi anne oğlunun acılarından kurtulmasını istemez ki diyorsunuz.
zorla aldığınız anahtarla açıyorsunuz kapıyı ve yalancı sonsuzluğa aldandığınızı çok sonra anlayacağınızdan habersiz bırakıyorsunuz kendinizi boşluğa, hiç düşmeyecekmişsiniz gibi, o kadar rahat ve o kadar huzur dolu.
