Siktirin gidin lan hepiniz. Lanet olsun size. Bi insanın hayatı nasıl mahvedilir sorusuna muazzam cevap verecek reziller !!! Hepinizden nefret ediyorum. Hayatıma giren çıkan herkesten.
içim konuşuyor. Seni hiç sevmedi. Bir kez daha gelmeyecek. Seni sevmeyen birinin ardından ağladın. Değer miydi ? Değdi mi ? Canın sağolsun deseler, canın sağ mı ?
Bir daha hiç gelmeyecek olması... Bu hissi yaşatması... Sizin tarif bile edememeniz...
Kendini rezil eden bilirkişidir.
Sabahtan beri sabrediyorum. Yaz okulu stresi başımda duman duman zaten bir soru en fazla kaç yolla çözülemez ya. On tane yöntem denedi çözemedi.
Önünde notlar da var niye kendini rezil ediyosun beceremiyorsan kopyala yapıştır.
Ezberci şişko pislik.
insanların gün içinde yaşadıkları olayları, hissettiklerini günlük periyodlar halinde kağıda dökmesi.
Ben bundan taraf değilim. Bana göre insanın yazılıyorsa iç dünyası yazılmalı. Kendi kaleminden... Zamana şartlamadan...
Herkes yazmaz cevherini. Çoğusu gizlemek, saklamak ister. Sanki büyüsü varmış da biz okuyunca kaçacakmış gibi, bi daha hiç cevheri olmayacakmış gibi, eksikleşecekmiş gibi hisseder.
Herkes yazamaz içini. Elleri kaleme gider, kalem kağıda dokunur. Ama sırf süs için. içinden çok, süsü mühim olur. içini dökmektense, okununca hayran kalınacak ürün sunmak ister. Kalem kağıda makyaj yapar. Hazinesi yine içince kalır. Süsü dışında.
Kimileri yazar. Sonsuzluk gibi işler, düğüm düğüm bitirir çıkmazı. Tüm çıplaklıyla anlatır dünyasını evrenini uydularını. Hisseden hayran kalır. Bilen gözünü alamaz.
Yazmak büyük lüks. Yazdırandan Allah razı olsun. Bizden de.
Hayal ipleri elinden kaçırmaktır. Oysa öyle bir dünyada yaşıyoruz ki o ipin ucu elinizden bir kez kaçtı mı, hemen bir başkasının eline geçiyor, ondan sonra siz hayal ediyorsunuz ama bir başkası yaşıyor.
soru ekini ayrı yazamamayı dert edinen toplumdan daha aşağı toplum değildir. bütün dertlerimiz bitti, parayı da bulduk aşkı da sıra soru ekinin ayrı yazılmasına geldi... onu da hallettik mi ver elini cennet.
Sen olmasan felaket olurdu iyi ki varsın.
Sakla beni.
Tut bide.
Böylece bana trenler çarpmasın, kimse beni öldürmek istemesin. Korumaksa, sonsuza kadar koru beni.
