Bugün doğumgünü olan güzel insan. Yaşarken ellerini öpebilme şansı bulduğum için kendimi şanslı saydığım en büyük insan. Kırım Tatar millî davasında milleti için, vatan Kırım için, Kırım Tatar halkı için hiçbir zaman demokratik yollardan şaşmayan, 303 günlük destansı açlık greviyle barışçıl yollarla bir davaya nasıl hizmet edileceğini dünyaya gösteren barış elçisi... Kırım için, millet için, bağımsızlık için, davamız için yaptıklarına binlerce kez teşekkürler! Doğumgünün kutlu olsun.
"Baylar, yemin ederim, her şeyi fazlasıyla anlamak bir hastalıktır; hem de tam anlamıyla, gerçek bir hastalık. Değil fazlasıyla bilinçli olmak, bilincin her türlüsü hastalıktır."
"Ben, hasta değilim." diyorum. Yalan söylüyorum. Evet, yalan söylüyorum! Zira anoreksiya nervozayı kabullenmek, tedavi olmayı da kabul etmeyi gerektiriyor. Ve ben hiçbir zaman tedavi olmayacağım. işte bu yüzden hasta olmadığıma inanmanızı istiyorum. Bugün aç uyumayacağım, diye sözler veriyorum sevdiklerime. Ben hiç uyumuyorum ki... Kendime ve onlara sadık olamıyorum, ancak onlar umuyorum ki bir gün beni anlamaya çalıştıklarında, affedeceklerdir. Çalıştıklarında diyorum, çünkü ne siz beni anlayabilirsiniz, ne de ben sizi. Ancak, eğer ki beni biraz olsun tanıdıysanız; benim hiçbir zaman zayıf olduğu halde kendini şişman hisseden, ince bedenlerde kendini hayal edip zevk duyan bir insan olmadığımı bileceksiniz. Ben hep ince, narindim. Bugüne kadar tartıda gördüğüm en büyük sayı 45'ti sanıyorum, ancak bu konuda da net değillim. Zira ne zaman bu kiloya ulaştığımı da pek hatırlamıyorum, hayal ile gerçeği ayırt edemiyor olabileceğimi düşünüyorum. Beni zayıf düşüren tek şey, beni güçlendireceğini umduğum acılarıma olan bağımlılığımdı. içimde ölen bir Eylül var, beni yemek yemekten alıkoyan, ayna karşısında çıplak ve zayıf bedenini seyreden saatlerce. Belki yüzlerce kez tartıya çıkan ve su bile içmeyen... iştah benim için yoklukta var olan gibi, bir hiçten ibaret. inanın bana 30'lu kilolara düştükten sonra elinizde bu dünyaya dair tutunacak pek de bir şey kalmıyor, umudunuz yoksa ve geleceğinize de veda ettiyseniz şimdiden... Hayatımın büyük bir bölümü koparılıp alındı benden. Ama yine de mutlu olacağım/öleceğim. Korkmuyorum. Anoreksiya benim için kendini yavaş yavaş gerçekleştiren bir özkıyımdan fazlası değil!
Yeni geldiğiniz okulda, merdivenlerin yanıbaşında çöp kutusunu karıştıran, tabiri caizse çapulcu kılıklı bir herif görürsünüz. Şaşırır, bakakalırsınız; ancak o sizin onu izlediğinizi fark etmez. Birkaç dakikalık arayıştan sonra çöpten plastik bir bardak çıkarır, derin bir oh çeker ve kafasını kaldırıp size gülümser. Kadir Cangızbay'la tanışırsınız. işte böyle deli, böyle güzel hocaları vardır Gazi iiBF'nin.
