classic olanı iyidir, babadır fakat oyun kolu dualshock 2'ye nazaran daha ağırdır, bu da xbox'dan soğumak için bir sebep. Bunun haricinde eleştirmem gerekirse oyun kitaplığı yetersizdir, 2014'e kadar direnebilecek bir sistemi 2008'de harcamışlar, oysa ki 360'tan bile daha başarılıydı. Sega bile bir yerden sonra exclusive oyunlarını sony'e satmaya başladı, o da ekmeğinin peşinde
Kişiye göre değişir, ben bu konsoldan pek tat alamadım. Bir nevi win 98'dir benim için hatta bazı pc oyunlarının içinde olması bile dreamcast için büyük bir nimettir. Arkadaşın varsa her türlü eğlenirsin fakat max steel gibi tembel botlara sahip bebe oyunlarını tavsiye etmem. Yine de o dönemin oyun anlayışı için gayet yeterli bir konsoldur. Ps2'nin bile binlerce trash oyunu var, o dönem bu oyunlardan çok keyif alıyordum.
Bir öncekiler kadar ilginç nintendo konsolu. Ps2'den iyidir fakat 1.7 gb'lik hafızası yüzünden kaybetmiştir. ikinci n64 vakası diyebilir miyim? Bilmiyorum ama n64, ps1'e kıyasla daha üstün bir sistemdi.
Nintendo, bu konsoldan sonra piyasaya ayak uydurmayı bıraktı
F zero, smashing drive gibi manyak oyunları var, hala oynanır.
Benim imkanım olsa yaparım. her gün şınav çekmeme rağmen 10'dan fazlasını yapamıyorum. Bunun haricinde barfiksi öğrenmeyi de düşünüyorum ama o masraflı bir iş. Daha çok eğlenceme düşkün biriyimdir.
Dopamin eksiliğine sebep olabilir. Mesela kusursuz bir hayat yaşayan kişilerin bazıları zamanla hissetme duygusunu kaybedebiliyor ve nefret ettiği insanları da özlüyor. Benim fikrimce herşeye sahip bir insan hayattan sıkılabilir ama bir önceki hayatını yaşamak istemez, ben de istemem. Artık bir önceki haline göre daha da dayanıksızdır
