ya beni çok çok sinir eden durumdur. "yumurtada allah yazıyor" "dağda allah yazıyor" "arılar ballarıyla allah yazıyor" daha beteri inek ve koyun hayvanlarının üzerinde bile "allah" yazısını bulup ve neredeyse önünde secde eden tiplere rastlıyoruz. zaten sosyal medya paylaşımlarını hiç girmiyorum bile.
şimdi kafama takılıyor.
allah'ın koskoca ineği yarattığını algılıyor ama ona şaşırmıyor gidip o saçma sapan lekeye türlü türlü anlam katıp neredeyse tapınıyor. ya arkadaş siz mal mısınız. allah ın işi gücü yok. ya ben kocaman evreni yaratıyorum ancak şimdi kullarımı ikna edemem onun için şu arılara da "allah" yazdırayım da kendimi kanıtlayayım mı diyor.
tabi ki değildir. algının kırılması için seyredilmesi, seyretmeden önce de belirli bir bilgi birikimine sahip olması gereklidir. burada suçlu filmmiş gibi söylenir ve yönetmene hep şu suçlama getirilir: halkın dilinden anlamıyor.
iyi de halk - genelleme yapmıyorum - sabahtan akşama kadar ne çekim anlamında ne de senaryo anlamında kafa zorlayıcılığı olmayan dizileri seyrediyor. adam karakter üzerinden psikolojik bir gönderme yapınca da suçlu festivalde ödül alan yönetmen oluyor.
https://galeri.uludagsozluk.com/r/1049419/+ bu pazar kazanların belirleneceği yarışmadır. ödül çok olunca sonucu ben de merak ettim. ödülleri cumhurbaşkanı recep tayyip erdoğan verecekmiş.
şimdi 20 den fazla seyrettiğimi düşünürsek ve hala da seyretme ihtiyacı hissediyorsam bu başka bir bağımlılık türü olmuştur. bu bence sadece bu filme mahsustur.
internette bolca kısa film seyrederim. özellikle de yabancı yapım kısa filmler çok farklı gelir ve sürekli bizim kısa filmlerle kıyaslarım. son yıllarda bizden iyi örnekler gözüme çarptı.
buhar - abdurrahman öner
dondurma - serhat karaarslan
wong kar wai üzerine kısa bir film - ömer çapoğlu - serdar önal
adem başaran - orhan ince
patika - onur yağız
serender - seyid çolak
süret - cüneyt karakuş.
şimdi bazı mesleklerde güne - zamana ayak uydurulur ve bir takım değişiklikler hasıl olur. o meslekteki kişiler de buna yatkındır ve söyleneni dinlerler ve uygulamaya geçirirler. bir nevi topluma adapte olmayı bilirler. ya da onun gerekliliklerini yapmak için çaba sarf ederler.
gelelim minibüsçülere.
hala 80 - 90 yıllardan kalma şarkıları dinlerler (çoğunluğu arabesk) ve bunu üstelik son ses yaparlar. içeridekilerin rahatsız olması ya da telefonda konuşuyor olması umurlarında olmaz. çoğu zaman ineceğiniz yeri söylersiniz ve dinlediği müzikten dolayı sizi duymazlar ve bağırdığınızda da, daha önce neden söylemedin ablacım tarzında atarlanırlar.
duraklarda hala yolcuları korna ile bulmaya çalışırlar. çevredekilerin rahatsız olması umurlarında değildir. önemli olan o kornanın sesini çevre halkına duyurabilmektir. durakta bekleyen kişi işten çıkmış, yorgun ya da farklı bir derdi var. umurlarında olmaz. yollarda alakalı alakasız korna çalmalarını söylemiyorum bile.
olur olmadık zamanlarda yolcu indirmek ya bindirmek için yolun ortası da olsa durma hakları vardır. arkadan gelen aracın onlar için hiç bir önemi yoktur. önemli olan onun o koca yolda ne yapmak istediğidir. amacına ulaşır verilen haklı tepkiye de saçma sapan el hareketiyle geçiştirir.
minibüsün içinde arkadaşıyla ya da telefonda içeridekilere aldırmadan argo konuşur. kendisine kızan ve çoğunlukla haklı olan diğer araç sahiplerine de rahatça ana avrat söver ve bunu garipsemez. yine insanlar aileler küfürlerinden rahatsız oldu mu olmadı mı umurlarında değildir.
kısacası minibüsçüler asla ve asla güne zamana ayak uyduramamış kişilerden oluşmaktadır. o yüzden yok olmaya mahkumdurlar. bunların hatları elinden alındığında çıngar çıkarıyorlar ya sadece ve sadece bunlar için - oh ne güzel olmuş - diyorum. hep de şunu mırıldanıyorum. rüzgar eken fırtına biçer.
sinemamızda bir filmde kullanılan en iyi repliklere sahip filmdir. tabi benim için. filmi 4 kere seyrettiğimi düşünürsek neredeyse tüm diyaloglar daha anlamlı hale geldi.
-belki benim krallığım küçük ama hiç olmazsa kral benim
-ağlamanın senin bilmediğin başka yolları da var....
-ben basit bir adamım ve işin kötü tarafı öyle de kalmak istiyorum.
- Bizim gençliğimiz kuru geçti Nihal, mutlu olmayı bilemedik. Belki bu yüzden mutlu etmeyi de bilemedik...
- Aklı başında olan bir insan, suçun kendine ait olan kısmıyla ilgilenmeli bence....
