bebeklere; envaiye çeşit ürünlerin satın alınabileceği bir site. Alanında tek olma özelliği ise ayrı bir durum. Bitmek bilmeyen kampanyaları ise sizi çağırıyor.
Merkezi yine Sille/Selçuklu olan Konya halkının 4.7 şiddetinde maruz kaldığı depremdir. Sabah ezanları okunurken gerçekleşmişir. Bundan 8 saat önceki olanı ise teravih namazındayken gerçekleşmiştir.
Bayanların normal bir gününde, anormal derece de kullandıkları bir cümleciktir.
ayrıca; Öznesi, nesnesi, çekimsiz isteş fiili, zamir çatısı, gizli yüklemi bulunan bir cümle olarak karşımıza da çıkabilmektedir.
çok sonradan öğrenilmiştir. Giden gittiği vakit, o kupa kızı olmuştur sense sinek valesi.
Arkadaşlarım ısrar ediyor; "çok güzel fal bakan bir yer var gel gidelim" diyorlar. Olmaz diyorum ben onlara inanmam diyorum ama bana Mevlana'nın özlü sözünü hatırlatıyor; " fala inanma falsız da kalma gel be abi bizde inanmıyoruz" . Peki diyorum bi perşembe günü düşüyoruz yola.
Öyle ahım şahım bi yer değil. Çevresi sessiz, insanları sade. Geçiyoruz bir kenara arkadaşlarla başlıyoruz sohbete ve en sonunda çağırıyorlar bizi, sıra bize gelmiş.
Ağır adımlarla ilerliyoruz, böyle şeylerin saçma olduğunu bildiğim halde bi merak dalgası bacaklarımın en çok hissettiği şekilde yayılıyor vücuduma.Ve geçip oturuyorum karşısına.Tarot kartlarını bir kenara koyup iskambillerini gösteriyor beni kısa bir şekilde gözlerimden süzerek karar vermiş olduğunu anlıyorum. "kes bakalım delikanlı" diyor. Ellerim ister istemez gidiyor kartlara ve düşünmeden bir yerden alıyorum kartları elime.
Başlıyor kehanetine, bıraktığı bir zamandan sonra yere açılan kupa kızını ve sinek valesini işaret ederek; "Sevgi nedir bilmişsin, sana başka bir tat daha bırakacak birileri olsun istemiyorsun neden yavrum" diye soruyor. Aklıma geliyor cevaplayamıyorum, bu kadar yansımamalıydı gözlerime o diyorum, güzel rol yapıyordum ama hissetti herhalde diyorum. ağzımdan koskaca ve uzatılmış bir şekilde " hiiiiç, nedeni yok" diyorum.
fal bittikten sonra biraz daha muhabbetten sonra ayrı düşüyor yollarımız, ben köprüye yöneliyorum. Düşünce anaforları oluşuyor beynimde hatırlıyorum eski zamanları pekala diyorum bir şans daha derken bir ses işitiyorum; ağlamaklı. Bakıyorum ve trabzanın üstünde oturmuş bir kız tek başına. Yağan yağmur ıslatmış ve ben merhaba bile diyemeden bana bakıp şöyle diyor; "saçlarım mı ıslak?" ve eliyle gözlerini işaret ederek; "ıslak mı yaşamak yoksa?" . bitmek bilmeyen rüzgarlı sonbaharın yağmuruna gözleri dalıyor. ve bilinmez niye bu beni çok etkiliyor.sonra aklıma geliyor " neden başka bir tat daha istemiyorsun yavrum"
Evimde sıcak bi kahve ikram ediyorum tutup da trabzanlardan getirdiğimde. Anlatıyor hiç susmadan ve ben dinliyorum. Kısa bir aradan sonra susuyor ve gözlerini kapatıp dudaklarımdan öpüyor. Karşılık veriyorum ve yataktayız...
Hala sırılsıklam ama uyuyor şaşırıp bende ona sarılıyorum ve uyumaya çalışırken birden sayıklamaya başlıyor bir takım isimleri. bense tanımadığım için çokta fazla düşünmeyip uyuyorum."nasıl olsa sabah sorarım"
Rüyada kupa kızı ve sinek valesi yine gözüme geliyor, falı okuyanın sözleri. Biliyormuş diyorum nedensiz bir hiçi ve benimde tekrar düşünmemi sağladı, biliyorum diyerek. Gururlanıyorum ve şu fallara iyiki inanmışım. uzunca rüyadan sonra gözlerim aralanıyor ve yanımda yok. Gözlerim onun tarafındaki pencere camına ilişiyor kocaman bir "Hoşçakal" . Beynimde binlerce şimşek çakıyor acaba diyorum o da mı bir rüyaydı bir hayal miydi? ama en sonunda teslim oluyorum.
Sonbaharın ardından gözlerim kar tanelerinde ve ben hala onu düşünüyorum. Gözlerimle takip ettiğim bir tanesini dilimin ucuyla tutuyorum ve anlıyorum; sen kupa kızı bir kar tanesi gibiydin. Dilimle tuttum ve sen gittin.
