Hayatımda ilk defa iftiraya uğradım. Çok kahpece, çok zalimce kalleşçeydi. Kaç parçaya bölünebilir bi insan bilmiyorum, böyle bir iftiraya uğramak yerine cinayete kurban gitmeyi ne çok isterdim seçim şansım olsaydı. Bir daha insanlara inanır mıyım, güvenir miyim çok zor bir ihtimal.
En çok yapılan büyük bir inançla birlerine güvenmek, bu yüzdendir belki de kendimize güvensizliğimiz, kederlerimiz, mutsuzluklarımız, umutsuzluklar. içimizde ki o küçük çocuğu çok yalnız bıraktığımızdandır tutabilseydik eğer yada tutmasını bilseydik belki de bu başlık bu entry olamayacaktı.
Seçim sonrası düşündürmüş aynı Zaman'da güldüren daha çok utandıran hak hukuk din dil ırk özgürlüğünü hiçe saymış tutum, karıştırmak için başka yerden tutun.
