günlerdir devrim yapmak için uğraşanların eminim ki kafalarında dolaşan yegane düşüncelerden belki de birisidir.
diyelim ki direnişler sonuç buldu ve hükümet düştü. ee ne olacak şimdi?
hiçbir bok olmayacak afedersin.
birkaç gün kafamızdaki soru işaretlerine cevap bulmak için aylak aylak dolaştıktan sonra yeni ve daha güzel kaval öttüren çobanımızı seçmeye gideceğiz.
"bu sıktı, biraz da yenisi düdüklesin bizi." diye bekleşip duracağız.
insanlar toplanıyor, bağırıp slogan atıyorlar.
kravatlıların hükümranlığına tokat gibi gelen bu tepkiler elbette müdahaleye uğruyor.
sonra çatışıyorlar.
birisi başka bir şeyler anlatırken, diğer taraf tam zıttı olan beyanatlarda bulunuyor.
sonra tekrar çatışıyorlar vs vs vs.
ee ne olacak şimdi?
bu zamana kadar koyun gibi güdüldünüz de şimdi mi aklınız başınıza geldi ya da başınızdaki çobanı beğenmediniz de daha güzel kaval öttüren birini mi arıyorsunuz?
diğer taraftan kravatlılar sanki çok mu masum?
yoksa bu dünyanın belki de en kirli insanları, bu yöneten grup mu?
bu lanet düzenin olabildiğince uzağında yaşamaktır.
kavgadan, gürültüden, adalet yahut adaletsizlik kavramlarını bilmeden yaşamaktır.
doğa ile savaşarak değil, doğa ile bir bütün olarak yaşama isteğidir bu.
arsız ve çığırtkan insanlardan mümkün olduğunca uzakta olmaktır.
sonu gelmez siyasi atışmalardan, gereksiz oylama ve düzenden -belki de düzensizlikten- kaçmaktır.
üç gün sonra yok olacak olmalarına rağmen "insanca yaşamanın" nasıl bir bok olduğunu bilmeden yaşayanlardan, mümkün olduğunca uzakta olmaktır.
çekişmelerden, iktidar kavgalarından ve maddi düşüncelerden kaçmaktır.
paranın ve yönetimin olduğu her yerden uzaklaşmaktır.
sikik zihniyetleri ile üç kuruş para için insan öldürenlerden uzakta yaşamak için..
en nihayetinde insan olma bilincine kavuşmak ve kendimize yakınlaşmak için bu cehennemden uzaklaşmaktır.
hükümetin kararlarına karşı çıkabilecek düşünce veya fikirleri belirtmekten uzak, dur deyince duran sus deyince susan bir halk modelidir.
ortaya attıkları her sözün, kararın en doğru ve geçerli olduğuna dogmatik bir şekilde inanmalarını isteyen, gram sorgulanmak istemeyen ve kendisini entelektüel olarak zenginleştirmeyen bir halktır.
yüz binlerce üniversite öğrencisi ve bir o kadar da mezunu olan bir ülkenin eğitim seviyesinin yerlerde sürünmesinin bir nedeni de budur.
sadece akp değil, dünyadaki hiçbir liderin kendisine karşı çıkacak, hakkını arayacak bir halkı istediğini düşünmüyorum.
yosun tutmuş sözleri ile insanların protesto hakkına müdahil olan, demokrasi diye her dakika ağlayan bir ülke liderinin sözleridir.
(bkz: bir başbakan iki erdoğan)
türkiye'den utanma vesilesidir.
daha iki kelimeyi yan yana getirmekten aciz, eğitimsiz ve sıradan insanların bu davranışları nasıl bir kitle ile karşı karşıya kalındığını gösteriyor.
bu insanların ne kadar boş ve talimatlar ile hareket ettiğini ise dile getirdikleri anlamsız kelime yığınları ile anlamak daha kolay olacaktır.
türkiye çok ilginç bir ülke..
şu an üniversite sınavına hazırlanan genç kitlenin içinde bulunduğu durumdur.
"ya ben bilgisayar mıhındısliği yazcam yea" tarzında gidip gelen cümleler ile kendi aralarında bol miktarda boş ve saçma muhabbetler çevirir dururlar.
gelen sınav sonuç belgesi ile de hayal kırıklığına uğrayıp listeden bir meslek seçerek, gelecekte bir halt olmaya çalışırlar.
elbette bu onların suçu değil fakat,
nerede senin özelliklerin, yeteneklerin, beklentilerin lan?
nerede hata yaptığına dair kafasında soru işaretleri olan şaşkın kişidir.
oysaki her dakika aynanın karşısına geçip kanatlarının çıkmasını beklemiştir.
(bkz: işte bunlar hep reklam)
her gün sokaklarda, caddelerde, iş yerlerinde veya okullarda karşılaşılan insanlardan tiksinme ve onlardan uzaklaşma isteği ile beraber tezahür eden, zamanla ruhsal sorunlara yol açan rezil bir duygunun yavaşça ortaya çıkması ve kendisini bir yerlerde göstermeye başlamasıdır.
varlığının amacını sadece "evlenmek, çocuk yapmak ve ailesini geçindirmek" olarak algılayan, ne olduğunun, neye hizmet ettiğinin farkına varamayan, cehaletinin içerisinde amaçsız ve vasıfsız bir şekilde yüzen bu "nefes alan canlılar" ile yaşamanın zaruri olması; hayatı idrak etmeye çalışan beyinleri rahatsız etmekle kalmıyor, yaşadıkları anlardan nefret etmesine ve insanlardan yavaşça ve usulca uzaklaşmasına da neden oluyor.
fakat ilginçtir ki; öğrendikçe, bildikçe ve anladıkça mütevazılaşması gereken bu beyinlerin düşünce bazında daha alt tabaka insanlardan nefret etmeye ve onlardan uzaklaşmaya başlaması; kibrin, kendini beğenmişliğin ve yok olamamış cehaletin de ta kendisi değil midir? yahut bilgiyi, beyinleri yerine daha alt bölgelerinden anlamalarının ve idrak edememelerinin, filhakika eşekliklerinin sonucu mudur?
belki de tüm bu hisler kendini aydın atfeden bu zümrenin içine düştüğü boşluktan ibarettir.
yada bilmek ve bildiğini zannetmek arasındaki boşlukta bir o yana bir bu yana gidip gelmektir.
kim demiş bilmiyorum fakat ne güzel demiş: "tahsil cehaleti alır, eşeklik baki kalır."
uzun lafın kısası, insanlardan nefret etmeye başlamak belki de insanlıktan uzaklaşmaya başlamak ile eşdeğerdir.
pagan takviminde yaklaşmakta olan önemli günlerden birisidir. ayrıca birçok kültürde hala kutlanmaya devam eder.
yaz mevsiminin gelişi, bolluk ve bereketi kutlanır.
21 haziran - 23 haziran günlerine düşer.
