çocuk sobanın sıcaklığında yanmadıkça acısı bilmezmiş derdi annem, canım acıdı, annemi de bırakıp gitmek zorunda kaldım. ne kadar boktan olsa da güzel şeyler de oldu, babam ilk kez beni umursadı canın sağ olsun dedi. belki de ilk kez düştüğümden, ilk kez düştüğümü gördüğünden bilemem. o kadar sevdim ki ben onu kalbimde annemle aynı yere koydum, onu nasıl seviyosam öyle sevdim. ama her şey tersine gitti belki bazı şeyler iyi oldu ama bu kötü olanları da değiştirmedi, üstünü örtmeye yetmedi. o adam beni öldürmeye kalkıp bıçakladığında bile bu kadar üzülmemiştim bu kadar acı hissetmemiştim ben, anlatmayla anlaşılamayacak kadar farklı bi duygu. öğrendim ama, sevmemek gerekiyomuş insanları aşağıladıkça kazanıyomuşsun. ona yaptıklarım için senelerce acı çektim ben, uyuyamadım. bazı sabahlara da uyanamadım. onun beni aldattığını bile unuttum kendi yaşattıklarıma bakınca. artık daha yalnızım ve ihtiyacım var gölgene, nefesimin yerine...
