Tiyatro hocamiz lugatta bayan diye bisey olmadigini, kadin dememiz gerektigini soylemisti. O soylemden sonra dikkat etmeye calisiyorum, mesela lavabo diye bisey de yokmus tuvalet demeliymisiz.
Bu basligi okurken bile utandim. Ne demek sukretmeliler, nasil bir dusunce bu. Kadinlar toplum icin cok degerlidir, bu ilelebet boyle kalacaktir. O kadini doven adam bile diyemedigim insanlar ebediyeten yok olsunlar bu dunyadan.
Söyle bi on yil oncesine kadar ben baya pozitif, herkese kendinden cok deger veren ve oldukca neseli biriydim. Ama insanlar ve zaman bunu benden aldilar resmen. En iyisi cok mutlu olmamak, gulmemek yeni hobim.
Kucuk yasta yasanan problemlerden kaynaklanir. Aile ici kavga, cocugu baska cocuklarla karsilastirma, okulda yasadigi problemler, kardesler arasi kotu denebilecek kavgalar ve benzeri. Asilabiliniyor mu ben cok zor asabildim, hala icimde var.
Ilkokul ogretmenimdi. Dayagi cok severdi. Her saat matematik dersi islerdi ki matematigi sevmeyen daha dogrusu onun yuzunden sevemiyen ogrencilerine izdirap cektirmekti amaci. Ona ettigim beddualarin haddi hesabi yok. Simdi karsima ciksa bogazina yapisirim, siddete karsiyim ama cok canim yandi 7 yasinda bi cocuk ne anlar acaba dayaktan.
Hayatimizda yeterli olandan daha fazla zaman gecirdigimiz telefonlarimiz, sosyal medya cilginligi, sacma sapan diziler, bilgisayarlarimizda oyun bagimliligi ve benzeri seyler olmayan kitap okuma anlayisini iyice koreltiyor.
Kesinlikle degilim. Bende kalp kirip bana yasatilanlari yasatmak istiyorum ama yapamiyorum. Bunu yapmayi ogrenmem gerekli, yoksa hayat beni yipraticak bu gidisle.
