gördüğüm şeyler sadece kanımı dondurdu. Ne desek de bir işe yaramayacak. Ne yapsak da gücümüz yetmeyecek.
Dünya üzerindeki en rezil şey dindir. Ölün, hepiniz ölün.
ne zaman tuvalete girsem kulak çubuğunu alıp kulağımı temizliyorum. kendimi çok mutsuz hissettiğimde de yapıyorum. evde kulak çubuğu olmazsa çıldırıyorum.
öyle de bi salağım.
Şu aralar canımı sıkan konulardan birisi.
Çok uzun zamandır göremedim onu. Özlemi kaburgalarımı ağrıtıyor. Hala birlikte miyiz onu bile bilmiyorum.
En son kavgamızda söylediklerimi hatırlıyorum. Beni bu ilişkiye başlamaya ikna ettiğin gibi bitirmeye de ikna etmesi gerektiğini söylemiştim. iki hafta kadar geçti üzerinden, yine bu noktaya döndük.
Bu hikayenin sonunu biliyorum. Ama ben yazmayacağım. Hayatımın sonuna kadar sevdiğim adamı terk ettiğim gerçeği ile yaşamayacağım. Onun bir gün bir saniye bile olsa sevdiğim kadınla yüz yüze bile ayrılmadım oysa ki o ucında ayrılık olsa da gelmek istemişti dedirteceğim.
Çok değiştim ben. O yüzden artık çabalamayacağım. Kendimi yormayacağım.
Sevmek yanında cesareti de getirir. Her ilişkinin bir çok seveni vardır ya hani, onlar aynı zamanda daha güçlülerdir.
Biz güçlüyüz çünkü bunları yüz yüze yapacak cesaretimiz var. Siz güçsüzsünüz çünkü açığa çıkacak duygularınızdan korkuyorsunuz.
Olsun, siz bizi sevemediniz ama biz gerekirse sevmeye de devam ederiz.
yıllarca bütün acıları yaşadığım şehir. Beni ben yapan şehir. gelmediğimde özlediğim, gelince yeter ne zaman bitecek bu günler diye kendi kendimi yediğim şehir.
Evim mi değil mi anlamıyorum artık. Fazla yabancı kaldım buraya. Gecenin bu saatinde ne kadar bunaldığımı siz düşünün. Daha 5gün var gitmeme. Şimdiden kendimi jiletliyorum.
Öyle işte...
