Eğitim sadece meslek bulmak ve para kazanmak dışın da gelişimi sağlamak için alınmaya başlansa ve devlette eğitim adı altında kendi ideolojisini ve milliyetçiliğini aşılamasa alınması gereken yegâne şeydir. Lakin şu durum da bir bireyin zorunlu eğitime tabi tutulması bence de gereksizdir.
Geçen günler de izlediğim ve gerçeklikten uzak bulduğum bir filmdir. Özgür basının bir ülkede nasıl kazanıldığını anlatmaktadır ama ben filmin sonunda ki dava sonucunu çok gerçekçi bulmadım evet Amerika bizden daha Özgür bir ülkede olsa da bu kadar da degil dedirtti bana. Amerika'yı övündüğünü düşündürdü. Şu dünya da şuan sahip olduğumuz tüm haklar için birileri ölmüş birileri kendini feda etmiş adil ülkeler de bile! O yüzden basın özgürlüğü film de bir kaç stresli olayla atlatılması bana gerçeklikten uzak geldi.
Sanırım tanımlaması en zorlarından biri hayatının bir kısmını tamamen paylaştığın birisi var onunla geçirdiğin iyi kötü hiçbir anıyı unutmuyorsun bir sokak bir şarkı belki bir film hep onu hatırlatıyor. Ama içiniz de ne bir kıpırtı ne bir heyecan beliriyor eskiden onu göreceksiniz diye heyecanlandırınız kişiye bazen iğreti bazen nefret bazen de yokmuş gibi bakıyorsunuz. Oysa ki eskiden en mutlu en mutsuz gününüzü paylaşmak istediğiniz insandı o. Bazen bir şeylerin bu kadar çabuk ve kolay tükenebilmesine ve bu yaşanmışlıkların hepsine eski sevgili demek hem de hepsi için. ilginç geliyor insana.
Gün ışığından faydalanabiliyordur. Karanlıkta evden çıkmak zorun da olup karanlıkta dönmüyordur ayrıca grip ve türevi hastalıklara yakalanmıyordur. Başka açıklaması olamaz çünkü.
Recep ivedik gibi bir filmin gişe rekorları kırıldığı bir yerde kızlarımız aptal avrupa kültürüne sahip degil vs vs denilmesi çok komik. Her şey kendi şartlarında değerlendirimeli kötü bir eğitim alıyoruz hepimiz türk kültürünün mufazakar kısmı ve toplum baskısıda işin içine girince böyle bir söylem çıkıyor karşımıza lakin bunun gerçeklik noktası yok. Sırf bana trip atıyor diye kendi bencil isteklerini yumuşatma yöntemi olarak kullanıyor ve tüm bu gerçeklikten ( toplum olarak aptallaşmamızdan) kopuk yaşıyor.
Bu durumdan sadece kendiniz çıkabilirsiniz. Şöyle ki ne kadar çok sevdiğiniz insan yanınızda olsa da olmasa da size sadece desteği olabilir bu da anlık bir duygu yükselmesi saglar. Yükselmek için kendiniz çabalamalısınız (tabi ki mevcut durumların olabilirliğine bakarak) acı olucak ama gerçekçi düşünmeniz gerek biraz duygusuz olun bir insan sizi bir adım öne taşımıyorsa onunla görüşmeyin biri için öyle çok üzülmeyin sizin hayatınızda sizden daha degerli bir şey yok.
Aslında toplumdaki cinsiyet rolelerinin farklılaşmasını destekleyen fiziksel degişiklikleri( ki aynı türün üreme organları içeri ve dışarı gelişen varlıklarıyız) kullanarak kadınların bu rollerin dışında yer almasını hak olarak görmemelerinden belirli değişiklikler nedeniyle bunu bir kader olarak görüp eşitliğin din katında da sosyal hayattada var olamayacağını düşündüklerindendir. Kalıplar içinde düşünmek böyle bir şey.
Böyle bir insanla zaman geçirmek çok acı vericidir. Her şeye üzülebilir yıllar önce kaçırdığı bir şansa yapamadıklarına ve hatta dogum gününün çok kişi tarafından kutlanmamasına. Genelde bencil olan bu tür dünyanın sadece onlarında irili ufaklı dertleriyle döndüğünü düşünür. Mutsuz olun ama böyle bir şey üretmeyin.
Demek ki mevcut güvenlik durumu insanı tatmin etmediğinde baş vurulan seçeneklerden biri olsa da yapılmaması gerekendir çünkü bireysel bir güvenlik toplumda güvence halini sağlamaz ve işlevsiz kalır. Bireysel bir boyuttan öteye geçemez. Sokaklarda bombaların oatlamasını önlemez.
Teknik olarak devlet denilen şey en basit anlamda bakıldığında vergi karşılığı hizmet veren bir kurumsa verilen hizmeti eleştirmekte haktır. Asıl saçma olan verilen hizmetin övülmesidir. Sen hiç doktor beni ne güzel ilaç yazdı diyor musun?
Gerçekten dost edinebileceğiniz zamanlarda olduğunuzu unutmayın. O zamandan sonra ki insanlarla aranızda ki ilişki özellikle üniversite döenimde çıkar ilişkisine dönüyor. Büyüdükçe insanlığımızıkaybediyoruz galiba.
Gayet yaşanıyor. Büyükte boşluğu oluşmuyor
Önemli olan yalnız gezmemek için sevhili yapmak değil değer verebiliceğün birini bulmak. Buda bir diğerinden ayrılıp hızlıca gerçekleşen bir şey değil.
Seni özlüyorum. Belki de meraktan olucem nerdesin napiyorsun diye kendimi kemirsemde dönmeyi planlamiyorum. Çünkü seni özlemek seninle olmaktan daha az can yakıcı daha az kafa yorucu. Sende bana gelmeye calisma artik.
