şuanda yapmaya devam ettiğim, daha çok işlemi olan tablom.
beyaz boyanız her zaman biter. yanlış yaptığınızda (benim kafamı yapamadığım gibi) üzerinden geçebilir, düzeltebilirsiniz. en güzeli renk keşfidir. bir de popolar güzel yapılır. ama kafalar zordur. kafalara çok sinirliyim.
kasıntılıktan ve egodan geçilmeyen başlık. bir doktorla sevgili olmak normaldir yahu. çünkü kendisine o zaman doktor kimliğiyle değil, insan gözüyle bakılıyor. ve ordan bakarsanız inanın baya normal.
meraklı biriyseniz sağlıkla ilgili sık konuşmalar dönebilir. sık sık eğlenceleri olur, hazırlanıp gidilir hareketli bir hayatınız olabilir. fakat mesleğindeki emeği, yorgunluğu siz de daima hissedersiniz. gidip onunla nöbet tutabilir, hastalarıyla tanışabilirsiniz. hatta onlara hediye, oyuncak alırken bulabilirsiniz kendinizi. bir sağlık problemi yaşarsanız kolayca halledilebilir olur.
bu kadar. gerisi ve buraya kadarki kısım bile kişinin kendisiyle ilgili çoğunlukla. ne bir artıdır, ne bir eksidir. kişisine göre mesleğinin hayatınızda nasıl şekilleneceği belli olur.
onun dışında sosyalliğimizin uyuşmadığı, kafaların uyuşmadığı ya da havasından geçilmeyen doktorlarla da karşılaşıldı. kendi hayatımızı hiç mahvetmeden gönderdik. anamızın karnından sizin gibi doktor sevgili diyerek doğmadık çünkü. sevgiyi ailemiz, çevremiz, kendimiz tarafından farklı şekillerde öğrendik.
ayrıca ün istiyorsam kendim edinirim, her kadın gibi.
https://galeri.uludagsozluk.com/r/2029616/+
en değerli dileğimi turuncu ve pembe bulutlu gökyüzüne dilemek için fırsat yarattım kendime. ve sevdiğim renklerle yeni bir çalışmaya başladım. bakalım.
menopozlu bir hakaret midir gerçekten. fizyolojik şeylerden ayrılamayan insan, hakaretini de buradan ediyor. menopoz bir eksiklik, bir hastalık, cinsel eksiklik demek değil biliyorsun değil mi. toplanıp sana menopozdan sonra da devam eden cinsel isteği mi anlatalım kadınlar olarak?
memesiz poposuz bir kadın da yok, hatta bir insan yok. erkekler de popolu ve memeli. popo ve meme şekline göre artan cinsel istek maalesef tek bir sektörde işliyor.
bir insan hakaret ederken de bulunduğu yeri böyle güzel belli eder.
karantinada yaşadığım en minnoş günü yaşadım. fakat dışarıda değil, sevdiğim insanlar da yanımda değillerdi. olsundu. ekrandan ve evde mum üfledik ve en güzeli eve gelen kargoculardı. normal günden daha heyecanlı olduğu kesin, kapı çalmasının.
ve annem benim için benim doğum günümde koca diledi. zannedersin 45 yaşımda bekarım. öf anne.
biz de hep iyiyiz demek değil bu. genel olarak iyi yaklaşımda bulunanlar, hala kalbini hissedenler, düşüncelerinin iyiliğine güvenenler kendisini belli etsin, kaybolmasınlar. ben açıkçası burdan gitmek üzereyim. pes etmek değil, daha mutlu olacağım yerler zaten var hayatımda. ne diye burda bu pisliklerin arasında kalıyoruz? galiba amy winehouse'un back to black şarkısının içindeyim.
başkasına zevk yaşatmaktan öte ilgi alanlarımız olduğu için sıra oraya gelmemiştir. bu arada direk dansını erkekler de yapıyor. senin ananın evinde direk vardı ya sonuçta, sen neden öğrenmedin?
insanların neden anneannemin babası gibi konuşması. hadi size şunu söyleyeyim. tüm dünya orospu olarak görse dahi sevdiğim şekilde, istediğim gibi giyinmekten vazgeçmem. çünkü bu hayatta kim olduğumu ne emeklerle öğrendim. yedirir miyim o emekleri milletin geliştiremediği bakış açısına?
heyecanlı yapım, özellikle de sınav zamanları olan el titremelerim için zamanında yazılan ilaç. başlığı görünce mutlu oldum.
çünkü bu ilaç bana “eli titreyen bir insan” olduğumu öğretti. kaygılanınca terleyen, sesi içine kaçan biri değilim, bu belirtileri yaşamıyorum da, ben de eli titreyen ve vücudu da titrek biriyim. bana ait olan belirti de bu. fazlasını yaşadığımda çözüm olarak bu ilaca başvurmamın anlık etkisi olsa da kalıcı yöntemini terapide buldum.
fakat kaygı, korku, heyecan yok mu hayatımda. var, hep de olsun. onlar olduğunda işte yine aynı belirtiler. insan olduğumu hatırlatan, beynimden bana gelen mesajın alarmı. bu sebepten dideral kullanmalı mıyım? hayır. daha dip sebeplere inilir mi, evet. yani kullanma sebebine bağlı olarak bir araçtır dideral. neden bunu kullanıyorum sorusunun cevabından hareket edip ana sebebi bulduran olmuştur hayatımda.
bu alan hayat boyu öğrenmeyi gerektiren ve kendini de sonuna kadar geliştirmeyi gerektiren bir alan. psikoloğunuz böyleyse, hakkını vererek ve emek vererek mesleğinde ilerliyorsa çok şanslısınız.
ben de şu kendini geliştirme aşamasında bazı sebeplerden dolayı zorlanan, ama hala ilerlemek için güzel umutlara ve çalışmalara sahip olan bu alandan birisiyim. kimbilir, bir gün ne güzel ilerlemişim meğer derim, dedirtecek danışanlarım olur. bu bizim için çok tatlı bir heyecan. psikologlar günümüz kutlu olsun.
cinsiyet farklılaşmasını sağlayan hormon. aynı zamanda bizim için önemli olan yumurtalık rezervini gösterir, yani doğurganlığı yorumlamayı sağlar.
öyle bir değerdir ki, ne az ne çok olanı sevilir. yani yumurta rezervi sonsuzluğa doğru çıkan, aşırı doğurgan kadın diye bir şeyin olmadığını bize gösterir. infertilite riski ya da herhangi bir kadın doğum hastalığınızda amh değerine bakılır.
kişiye, yaşına bağlı olarak 2-6 arası normal kabul edilirken (genel olarak bahsediyorum çünkü bir doktor tarafından yorumlamalar çok değişkenlik gösteriyor), 1,5'tan azsa filmlerde gördüğümüz şu ''çocuk yapmak için son zamanların'' tavsiyeleri başlayabilir eğer çocuk düşüncesi varsa. yani korumak lazım o yumurtaları diyebiliriz. onun dışında 0.05 olsa bile çocuğunuz olmaz denilemez. hala olabilir.
6-8'den çoksa (bkz: polikistik over) olabileceği söylenir.
önemli bir hormon. pek çok tedaviyi belirleyici bir role sahip. bir de kaç tane doğurabileceğini öğrenmişsin gibi seviniyorsun bu değeri duyunca. baktırın, kadın sağlığı değerli.
benim biricik kronik hastalığım. düşünmekten uyuyamadım, çünkü bugün kontrolüm var.
20’li yaşlarımın başında ortaya çıkmış olup, ağrılarla en çok kendini gösteren bir hastalık. kadın doğumcular öğrenince direkt sizi yumurta rezervinizi, doğurganlığınızı anlamak için türlü ölçümlere gönderir. gençseniz rahatça şoklara uğrayabilirsiniz. çünkü hamilelik daha hiç düşünmediniz ama size ilerde kurabilme ihtimalinizin olduğu bir hayalin şimdiden olmama ihtimalini bildiriyorlar. hesap kitap bile yapamıyorsunuz ama ya şöyle olursa’lar kafanızı yiyor. hiç anlayamadığınız konulardan anlamaya, sağlık alanındaki makaleleri okumaya falan başlıyorsunuz.
eğer gençseniz ve her şeyiniz normalse (öyle herkesin bahsettiği gibi kısırlık vs riskleri üzerinizde henüz gözlemlenmediyse) tedaviye başlanır. bu arada herkes bir hikaye anlatır, yok çikolata kisti varmış hamileyken patlarsa çocuk ölür anne de ölürmüş. yok hayat boyu çocuğun olmazmış. tamamen çözülemiyor olsa bile sırf bu hastalıktan çocuğunuzun olmaması falan çocuğunuzu öldürmesi falan hikaye. ben doğmamış çocuğumun ölümüne ağladığımı biliyorum daha 20li yaşlarımın başında. psikolojim bozuldu.
sürekli ilerleyen bir yapıda olduğu için ve kronik olduğu için devamlı kontrollere gidilmeli ve tedavi edilmeli. tek şartı bu. buranın altını çizin. Kabullenmesi en zor, ama uygulaması belki kolay olan kısım. ben kabullenme aşamasında kaldım.
türlü tedaviler var. araştırdım ama deneyerek görmeden yararı olmadı. tıp dünyasına göre açıklanamayan, önlenmesi de herhangi bir yolla mümkün olmayan bir hastalık. yani ben kendimi bir süre anlamaya çalışsam da, ben ne yapabilirim kendim için diye baksam da yol bulamadım. kocakarı yollarını denedim uzunca süre. mucizevi diye ortaya çıkanları. zararı bile olmuş olabilir. doktorlardan ayrılmayın.
3 doktor değiştirdim, üçü de uzun süreli doktorumdu. üçü de farklı şeyler önerdi. biri ameliyat, biri bir çeşit ilaç, diğeri başka bir çeşit ilaç. o yüzden gideceğiniz doktorun bilgisi bu konuda çok önemli. kronik hastalıklarda genel olarak felaketleştiren doktorlardan kaçınılmalı. iyi hissettirmesi çok önemli.
bu hastalığa sahip olan çok fazla kadın doğuruyor. konu kısırlıktan ziyade sizin sağlığınız olmalı önce. doğumhanede çalışan doktorlarla konuşmaya kadar gittiğim için. diğer organlarınızın işleyişini etkileyen, adet düzenini yerle bir eden dolayısıyla hormonlarınızı da etkileyen, ağrılarınız üzerinden hayatınızı kontrol eden bir hal aldığı için çocuk doğurmaya takılmadan önce bunlara bakmak lazım. doğum başlangıcındaki seviye kadar ağrı çekebiliyor olabilirsiniz. ve ağrıdan dolayı iki gününüzü iptal ediyor yarı baygın şekilde geçiriyorsanız kontrol zamanınız gelmiş olabilir.
neyse, doktor umudu kesip senin bir dosyan olacak, tamamen iyileşmek yerine kaydın düzenli tutulacak. sürekli gelip gitmek zorundasın demişti. gerekirse öyle olur. sürekli tedavi altında olmanın psikolojik yorgunluğunu hissetmek istemem sadece. bu hayatta emek verilen şeylerin çözüme doğru yol almasını seviyorum ben. şöyle gereken şeyleri yapayım da iyileşeyim istiyor insan. bu da öyle olmaz mı ki.
önce ne için kilo vermek istediğiniz hakkında kendinizle konuşun. bir yola giden amaç her zaman kilo vermek olmuyor.
örneğin belki siz de benim gibi -türkiye'desinizdir ve herkes size aşırı yiyormuş gözüyle bakıyordur. laf yiyorsunuzdur. etraftakiler yüzünden kendinizi beğenmiyorsunuzdur. bunların hiçbiri kilo verince geçmez, biliyor musunuz? ne kadar verirseniz verin kendinizi beğenmeyeceksiniz. kendinize dair algılarınız sizin kontrolünüzde bir yerde. kilonuz bunu kontrol edemez. siz, kilonuz demek değilsiniz.
onayın, sevginin, kilodan gelmemesi gerektiği konusunda uzlaşmakla başlayın ve bu kendinizi 70-60-160, hayatta türlü kilolarda olacağınız gerçeğini kabul ederek sevmenizle devam etsin. sağlık farklı, kilo farklıdır. çünkü bazıları sağlıklı beslense de kilolu görünür, yapısı gereği şiş ya da iridir.
kilo, beraberinde toplum için diye düşündüğümüz pek çok yasağı da bize getirir. tayt, şort, elbise, etek, topuklu ayakkabı gibi. beden isteyememe, bulamama sorunları gibi. sizi kilolu bulmalarına rağmen, bazı yasakları kaldırarak yaşamaya başladığınızda bile çok şeyin değişebilir olduğunu umarım fark edersiniz bir gün hayatınızda. benim dönüm noktam orada başladı.
kendi arkadaş ortamımda sayılarını belirtmeyeceğim kilolu kızlar var ama nasıl kabul gördüklerini ve nasıl güzel olduklarını bilemezsiniz. çünkü kendi algıları önce düzeldi ve kilo vermek istemediklerine karar verdiler. biz de saygı duyduk.
şimdi bir 36 beden elbise bakarken bir 44 beden, 46 beden elbise bakıyoruz. birbirimizi desteklemeye bayılıyoruz. ve sonucunda ne oluyor anlatayım. gezdik eğlendik, arkadaş ortamında tanıştığımız 3 yeni erkekten 2'si, zayıf olan (hani şu toplumda kabul edilenler) yerine entelektüel zekasını, güzelliğini, kendine önem vereni kız arkadaşları olmaları için tanımayı istiyorlar. gördüğünüz üzere kilosundan bahsetmedim bile artık. çünkü öyle görülmüyorlar, diğer yönlerini kendileri keşfettikten sonra.
sırf görünüşten kazanamaz derseniz. hep gerideler kilolular derseniz. benim sosyal medya hesabımda arkadaşımı görüp tanışmak isteyen 10 kişi sayarım. ben zayıf sayılanlardanım. benim hesabım üzerinden görüp ona giden diyoruz. tersleyip gönderiyoruz o farklı. benim de inanamadığım, toplumdan daha büyük bir etki bu. çok da güleriz bu duruma.
kim olduğunuzu nasıl gösterdiğiniz sizin elinizde. dışardan görünenin dış görünüşünüzden daha fazlası olduğunu kanıtlamak için deli gibi savaşırım. kiloyu öyle hemen vermek istemeyin yani.
kendisini kilosundan daha önemli gören arkadaşlarımla da gurur duyuyorum. en güzel şeyleri onlardan öğrendim. artık bazen kilo aldığımda kendimi kabul edebiliyorum. çünkü meğer bu kiloya bağlı değilmiş.
benim eski sevgilim yapıyordu. arıyordu falan. engellenmesine rağmen aylarca bunu türlü mecralardan, türlü numaralar üzerinden yapmaya devam etti. tabi içince bilirsiniz ağızdan neler çıkabilir.
sonu karakoldu şikayetti. kimse sizin çözümsüz boktan kafalarınızın üretemediği çözümlerin çukurunda boğulacak değil. unutulamayan sevgilerin de, en uç acıların da hayatta çözüme gidecek uygun yöntemleri vardır. başka insanların alanına girerseniz karşılığını alırsınız.
kızlar siz de seviliyorum zannedip etrafta havalanarak gezmeyin. erkek ne kadar gavatlaşırsa biz o kadar seviliyoruz diye bir şey yok. bu gerçeği kabul edin.
hayata dair iyi dileklerinizi inancınıza uygun bir şekilde, size en huzurlu gelen şekilde tekrarlamak. canınız hiç istemese de ucundan şöyle bir hatırlamak da olur. dua etmek, o anın hayalini kurmak gibi. kendinizi güvende hissetmenizi sağlayabilir bunlar öncelikle. dileklerinizi sıraladıktan sonra bununla beraber yatağınıza sizi koruyacak, rahat uyumanızı sağlayacak 2 meleğin geleceğini düşünün. sabaha kadar sizinle o yataktalar. ve tamamen iyiliğiniz için, çünkü dilekleriniz iyilerdi. siz iyisiniz.
kendimi sakinleştirme, huzurlu hissetme yöntemimdi çocukluğumda. korktuğum şeyler varken babamın anlattığı, iyi dilekler dilediğim sürece yanımda beni daima koruyacak şeylerin olacağıydı. yatağın en köşesine ya da en ortasında incecik bir çizgi olarak uyumak için çabalardım, diğer iki melek de sığsınlar yatağıma diye. üçüncü sığmaz diye iki tane gelsin diye kendimle konuşurdum. ve babamın sözlerine güvendiğim için, çok emin olurdum orada benimle olduklarına ve beni koruyacaklarına.
çünkü ben dileklerimle, düşüncelerimle bunu hak eden bir çocuktum. canlıydım.
şimdi içinde kendimin de olduğu konunun uzmanları, çocuklara böyle yalan uydurmayın diyorlar. ya o çocuk büyüdüğünde o hayal dünyasında bir yalan olarak kalmamışsa? hayatına yansıdığı için gerçekliğe dönüşen bir şey olduysa. orada babamın bana sağladığı güveni hiç kaybetmemişsem, önce rahatlayıp sonra hayata ilettiğim iyi dileklerin bir geri dönüşü olarak o huzurlu, rahat uykuyu uyuyorsam hala?
uzun süre için elbette karşıyı tanımak, ihtiyaçlarını anlamak, dilini anlamak iyidir. fakat sevince zaten içgüdüsel olarak bize eklenen şeylerden bahsediyoruz.
farz edelim bir kuş var elimizde. her şeyden önce onu gördük, izledik, sevdik diyelim. gözlerine derince bakıp onu anlamak isterken bunu çok da düşünmeyiz. o otomatikliğin içtenliği sevgidir aslında. sonra her bir yanını merak edip inceleriz, tüylerini, yüzünü belki. nereye uzandıklarını.
yiyeceğini çalmak isteyen diğer kuşu fark edebiliyor musunuz, önceden hayatında aldığı bir zarardan dolayı gagasında oluşan izi görebildiniz mi. aynı zamanda hırpalanan ama eskisinden daha güzel görünen tüy bölümünü. sesi, sizin hayatınızda nerede. neler hissettiriyor size bakması. size dönmesi. size nefesinin çarpması. ya da size hiç bakmadığında hissettikleriniz.
tüm bunları anlamaya çalışırken eğer dışardan bir yerden görünüyorsanız -ki kaçınılmazdır- orada bir sevgi varsa çoktan hissettirmişsinizdir. sadece sizi seviyor mu'larla ilgilenmek, sizin hayatınıza nasıl artıları olur'larla ilgilenmek gerçek sevgi olarak hissedilmeyecektir hiçbir zaman.
hissettiremiyorum diye ağlamayın yani. seveceğiniz insanlar bulun. sevmeyi bulun. sonra hırpalanan yerlerinin güzelliğini sadece bakışlarınızla karşıya anlattığınızda siz bile şaşırabilirsiniz.
kendisini ne kavgalarla şeylerle tanıdım. zor oldu arkadaşlar. bu yazıma kızabilir ama kendisi burada yazdıklarını yansıtan biri değildir. köpeklerdir, ayrımcılıktır, kaos ve karmaşa sözlüğün getirdiği bir gereksinim mi neyse (hiçbir zaman anlayamadığım) insanları şöyle sinirlendirip geri çekiliyor. yaramaz çocuk gibi düşünebiliriz karolina'yı. ben bu olayı hala anlayamasam da lol oynadığımız zamanlarda bir küfürünü daha duyamadım.
kibar düşünceli biri, hepimiz şok. canlıları, kadınları, cinsiyetçiliği savunmasını görseniz sarılasınız gelir. keşke buraya da yansıtsa, di mi.
neyse, inanmayın düşmancıl yazdıklarına. hepsi bizi kudurtmak için. tanıyın. ayrıca diğer sözlük erkekleri sürekli eksiliyor karolina'yı. insanların kendi fotoğraflarını beğenerek paylaşması niye başkalarını rahatsız ediyor. şu sahile koşuya çıkan yakışıklı çocuğun ta kendisi diye mi.
bu arada biz lol'de neeko ve ekko takımı olduk. efsane.
regl olmayı şöyle tek saniyede gerçekleşen bir şey gibi yaşayanlara ve zannedenlere bayılıyorum. birincisi, tarihi bilebiliyoruz. ikincisi, tarihi bilemesek bile regl olmadan önce vücudun belirtilerini tanımayan benim etrafımda yok valla. ağrı, akıntı, pms, ödemle gelen vücutta şişkinlik hissi gibi. bunları yaşamayan kızların genlerini tebrik etmek lazım. sen kazanacağını çoktan kazanmışsın.
kuaföre gitmek. alışverişe gitmek. yeni hayata başlıyormuşçasına. sıfırdan profil oluşturmak sims misali :d
kızlarla planladığımız tatile gitmek ve şehirlerarası gezmek. özlediğim herkesi görmek. hep görmek istediğim izmir’e gitmek ve bomba yemek.
ve hayatımın ilk işine başlamak çocuk psikoloğu olarak.
çocuk çeteleri varlığıyla hem üzmüş hem güldürmüştür. başrol oyuncusu yine zirve yapmış. aksiyonuyla tam doyuran bir film. şöyle içinde olup çatır çatır savaşasınız geliyor.
