Malumun ilamıdır.
Neden insanların büyüyünce anlarsın dediklerini idrak ettiğin andır. Tecrübe eder ve öğrenirsin. Söylemen gereken tek şey, şimdi anlıyorum olur. O da egosuz bu cümleye işaret ediyordur.
Şanar Yurdatapan'ın fikir önderliğini ve kuruculuğunu yaptığı sanal müzedir.
"Düşünce suçları müzesi nedir" başlığı altında sitede yer alan açıklama şu şekildedir;
Bu konuda, böyle bir sanal müze Dünya'da ilk ama son olmayacağını umuyoruz. Internette hazırlanan bu sanal müzeyi gene Internet üstünden Prof. Noam Chomsky açacak. Müzenin yapısı bitmiş durumda ama içi kısmen dolu. Müze, giderek herkesin katkılarıyla dolacak ve geliştirilecek. Elinizde müzelik belge, bilgi ve malzeme varsa hiç korkmayın, yok olup gitmeyecek. Maddenin ve enerjinin sakınımı kanunlarına bir yenisini ekleyeceğiz hep birlikte: "Anıların Sakınımı". Yapılan hiçbir zulüm, yaşanan hiçbir utanç saklı kalmayacak. iyi, ya da kötü deneylerimizi, acı ya da tatlı anılarımızı oldukları gibi, yaşandıkları gibi armağan edeceğiz geleceğe.
adı üstündedir, istanbul kavacık'ta bulunan bir sinemadır.
burası normal tabi sonrası dandik. uzun zamandır beklediğim new york ta beş minare filmini gösterime girdiği gün izleyeyim dedim. evime yakın olsun dedim, gidip buradan bilet alayım dedim. hangi devirde yaşadığımızı bilmiyorlar sanırım, kartlı alışveriş yapılmıyormuş salonda. oha oha çüş oha! tamam dedim nakit vereyim. yer seçeyim dedim öyle bir şey de yokmuş. a4 kağıdına alınan çıktıdan yan bölümdeki bulunan kişi kafasına göre numara veriyor, sen o numarayı değiştiremiyorsun. laaan! iki film birden salonu mu burası? ben istediğim yerde otrup izlemek istiyorum boşsa. yok olmaz. onlar verecekmiş yeri.
ablama söz vermesem o numaraları burnunuzdan getirirdim ya neyse. aldım bileti öyle ya da böyle.
ama gitmeyin bu salona arkadaş. orada film izlemeyin. batsın böyle çağ dışı işletmeler. bedava gösterim yapılsa da gitmeyin.
eski binasında çok güzel anılar barındıran okul. beykoz korusu arka giriş kapılarına giden yol üzerindeydi. itfaiyeye giderken yani. şimdi ortaçeşme çayır caddesinde hizmet vermekte.
önceki yerleşkesinde bu lisenin bahçesi, yola göre yaklaşık 2.5 metre yukarıdaydı ve trabzanları ince demirdendi. kızlar tenefüste bu demirlere yaslanır ve aşağıdaki gençler seyr i sefa ederlerdi. tabi o zamanlar cep telefonu filan yaygın değildi memlekette. kızlar da okulun bahçesinde bulunan ankesörlü telefonun numarasını bir kağıda yazar, trabzandan aşağıya atarlardı. bu numarayı elde eden genç, onçeşme meydanına iner, ptt'ye gider ve oradan bu ankesörlü telefonu arardı. kızlar da bunlarla konuşup çıkışta görüşmek üzere randevulaşırdı.
çıkışta onçeşme yanındaki dilim pastanesinde buluşulur ve muhabbet edişilirdi. muhallebi şarttı bu muhabbetlerde.
bu olaydan iki gün sonra numarayı alan kişinin arkadaş ordusu trabzan altında sıraya geçerdi. gözler bayram, dudaklar seyran ederdi ağızdan akan sularla.
bu lisenin önünde beklemenin en büyük sorunu on adım ileride beykoz askerlik şubesi olmasıydı. nöbetteki askerler platonk aşık oldukları kızlara asılan, onları izleyen gençleri gördükçe kudururlardı. düdük filan öttürüp dağıtırlardı bu tayfayı.
şaplı yiyeceklerden deliye dönmüş zaten. bir de kafasında evlilik planları yaptığı kızı başkasına iş atarken görünce tam cinnet ortamı oluşuyordu bu asker arkadaşlar için.
erkekte küpe modelini sevmeyen, yakıştırmayan, onu aşağılayan, ipnemsi gözle bakana verilebilecek en güzel cevaplardan biridir. tabi bunu anlayabilecek kapasite gerekli.
telefonla otobüste konuşulunca gökten otobüs üstüne uydu düşeceği ve en uzun kısmının kendine saplanacagi endişesini taşıyorlar muhtemeler..
otobüslerde telefon kapatma olayinin kazaya sebebiyet verme ihtimalinin bilmemkaç milyonda bir olma ihtimali ama bu teyzelerin müdehalelerini durduramaz.
uzun konuşmalar sonunda karşı tarafa nasıl etsem de söylesem yahu kol gibi girdi kontörler düşüncesinin içteki yansımasıdır. telsim * mycep hizmetinin öğrencilere kıyağını dile getiren reklamında girizgah repliği olarak kullanılmıştı bu tabir.
vicdan azabının teknoloji kullanımındaki olumsuz etkileri diye ayrı bir konu da irdelenebilir sanki.
Urartu krallarından ispuinis (M.Ö. 824-816) ile oğlu Meunas (M.Ö. 816-807) zamanlarına ait Palu kaya kitabelerinde Milid kralı Sulumeli'yi mağlup ettikleri kaydı vardır. Fakat Malatya kralı'nın bu yeni hakimiyete kolay kolay itaat etmediği anlaşılıyor. I. Argistis (M.Ö. 789-766) "Tanrı Haldi'nin sayesinde Hatti memleketlerine karşı sefer ettiğini ve Tuwate'nin oğlunun memleketini Melitea'yı zaptettiğini anlatmaktadır". Malatya kralları az sonra Urartu hakimiyetine karşı yeniden ayaklanmış, III. Sarduri (M.Ö. 765-733) de Melitea kralı Sahu oğlu Hillaruwata'yı mağlup ederek, şehrini yağma ettiği anlatılmaktadır. Urartular, M.Ö. 8. yüzyıl ortalarında Melid ülkesi olan bugünkü Aslantepe ile ilişki kurmak üzere II. Sarduri (M.Ö. 764-735) Fırat nehri'ni izollu (Kömürhan) mevkiinden geçerek, bölgeyi yöneten Hilaruda'yı yenerek haraca bağladığı anlaşılmaktadır. Yine aynı bölge adı ile anılan "izollu" kaya kitabesinden anlamaktayız. Bu kitabe şu sırada Karakaya baraj gölü altında olduğundan, mülaji alınarak Malatya müzesine taşınmıştır. *
