Kım ne derse desın ben facebooku sevıyorum cunku gorusmedıgım arkadaslarım oluyo bazen facebookta goruyorum kı ayse x ıle alı y cevahır starbuckstaa.. Hemen dedıkodu baslıyo tabı en yakın arkadasları arayarak * saka bı yana gunumuzun en yaygın sosyal sıtesı olmasına ragmen amacı dısında kullananlar olmasa gercekten ısımıze cok yarayacak valla bak
Uludag sozluk hayatimin %90 ini mobil olarak geciyor sabahlari uyaninca ilk aklima gelen bi sayfaya bakiyim oluyor bence basarili guzel bisey mesela cogu sitenin mobil uygulamasi olmuyor ben seviyorum ya hos yani.
Biz kaadinalar gercektn cok sabirliyiz. Her turlu seyi gorup gormemezlikten geliyoruz mesela 4 sene beraber oldugum insanin son zamanlarda soyledigi yalanlari goz gore gore yuttum salakliktan mi hayir saadece mutsuz olmayayim diye cunku onunla kavga ettigimiz zaman adamin keyfi bile kacmiyordu uzulen kendine dert eden ben oluyordum oyuzden ne seytani gor ne salavat getir hesabi hep sustum. Simdi sorsalar niye diye salaklik mi derim hayir tamamen bencillik.
Hic bir zaman yasadigi ruh haline anlam veremedigim insan tipidir. Hayir ben inecegim yere bir durak kalsada koltugu bos gorunce otururum abi kime bu artistlik gerek yok..
Suan mutsuzum ve son 2 saattir yatakta sabit yatiyorum. Bugun hayatimin en berbat gunu. Insan gercekten mutsuz olunca birakin uyumayi aglayamiyor bile.
Universitede sesini hic duymadigimiz bir kiz arkadasamizin kursude sunumunu yaparken butun sinifin gozleri uzerindeyken yasadigi dumur olaydir. Biz hepimiz cok uzulduk.
Bizzat kuzenimdir 1 haftalik tatil boyunca bizimle kumsala gelip bikinisi pareosunu giyip makyajini ve sacini yapip ayagini suya sokmamistir. Sebebide sadece deniz havasi almak isteyip deniz sevmemesidir. deniz bazen sadece izlenmek icinde olabilir.
Oncelikle memleketim oldugu belirtirek baslamam gereken kucuk sevimli ilce. Cocuklugumdan beri okulun kapandigi hafta maaile olarak goc ettigimiz ve benim universite yasamimin gectigi her sokagini ezbere bildigim yuruyerek 1 saat arabayla 10 dakikada tavaf edilebilecek benim icin sadece dumduz sokaklardan kuru cayirlardan degil anilardan hayatlardan olusan Edirnenin kucun sevimli ilcesi. Icimden aglamak geldi bi an..
eve girdiğimde uyuyan annemle sabahki konuşmamız;
+Sen dün gece kaçta geldin ?
-10'u çeyrek falan geçiyordu!???!? (ki ben eve geldiğimde saat 1e dayanmaktaydı)
+he iyi erken gelmişsin =)
