arkadaşım adını merak ettiği çocuğun öğrenmek için bana soruyor :
...: yaa şu çocuğun adı ne?
ben: Adıgüzelmiş.
...: aaaa!
ben: hı hıı. (niye bu kadar şaşırmıştı diye düşünüyordum).
...: adı neymiş ki?
ben: Adıgüzelmiş işte.
...: ama adı neymiş ki yaaa?
ben: ulaaaaan! adı Adıgüzeellll..
ya gerçekten iplemiyordur ya da iplemiyormuş gibi görünmeye çalışıyordur (iplemiyormuş gibi görünmeyi başarması da aynı bir konudur hani) olsun ama öyle de böyle de gideri vardır her daim. 'ulaşamazsın aşk olur' cümlesine nadide örneklerdendir.
annemin muhteşem ruh çözümlemelerinden sadece biri:
-gel hadiiii! bana yardım et. (ki tek başına yapabileceği bir iştir tek maksadı vardır beni bilgisayar başından kaldırmak. )
*tek başına yapabileceğin bir işte beni niye yanına çağırıyorsun ki?
-tek başına yapma ne demekmiş annene yardım et işte ne var bunda.
*uuuuuf tamam geldim işte!
-amaaaan sen de 'it gibisin, bir zincirin eksik'
'artık yeter' dediğin anda her şeyi olduğu gibi bırakıp gitmek, ardına bakmadan gitmek. Ardına bakmadan gitmek çünkü bir kez dönüp bakarsan geride bıraktıklarına, gidemeyeceğin kesindir. Yürek ister elbette ve herkes yapamaz ki her şeyi bırakıp gitsen bile nereye gidersen git kendini yanında götürmek zorunda olduğundan gittiğin yerin, yerlerin bile kaçmana aday olan yerler olmasıdır.
annemin 'ah sen ne yaramazdın. kaç çocuk büyüttüm ama hiçbiri senin kadar çektirmedi bana' dedikten sonra bütün o küçüklükten kalma izlerimi görünce 'baaak bunlarda yaramazlığının kanıtları işte' dediği izler.
mutluyum ben izlerimle hiç değilse istediğim her şeyi yaptım.
