Acaba neden: daha güçlü yol bulamaman
Savaşmak için zaman denen kanlı zalimle?
Ve çürümemen neden; başka bir kutlu yoldan
Değil de yalnız benim kısır dizelerimle?
bazıları hiç delirmez
ben, bazen koltuğun arkasında
3-4 gün boyunca yattığım olur
orda bulurlar beni
melaikeymiş derler
sonra gırtlağımdan aşağı
şarap döküp
göğsümü ovarlar
yağ serperler üzerime
sonra kükreyerek kalkarım
atıp tutar, köpürürüm
onlara ve evrene küfreder
bahçeye kadar kovalarım
sonra kendimi çok iyi hisseder
tost ve yumurtanın başına otururum
bir şarkı mırıldanıp
aniden
pembe besili bir balina gibi
sevimli olurum
bazıları hiç delirmez
ne korkunç hayat sürüyorlardır
allah bilir.
Niye suçlayayım onu günlerimi doldurdu diye
Eziyetle, ya da ne diye öğretti diye son zamanlarda
En vahşice yolları cahil adamlara,
Ya da küçük sokakları fırlatıp attı diye üzerine büyüklerin,
Varmıydı hiç cesaretleri onların arzularına eşit?
Ne onu barışsever yapabilirdi bir akılla,
asaletin bir ateş kadar basitleştirdiği,
Güzellikle gerilmiş ok gibi, bir çeşit,
Tabiimidir bunun gibi bir çağda,
Yüksek ve yalnız ve bu kadar acımasız oluş?
Neden, ne yapabilirdi o, varlığı onu gerektirdiğine göre?
Başka bir Truva’mı vardı ona yakmak için?
Geri gelmeyecek Şeyler vardır, çeşitlidir-
Çocukluk – bazı Umut şekilleri – Ölmüş olanlar –
Ama Sevinçler – insanlar gibi – bazen Yolculuk yaparlar ya –
Yine de kalırlar –
Arkasından ağlamayız Yolcunun – ya da Denizcinin –
Hoştur rotaları –
Bize uzun uzun anlatacaklarını düşünürüz
Buraya döndüklerinde –
“Burası!” Tipik “Buralar” vardır –
Belirlenmiş Mevkiler –
Yerinde durmaz ki Ruh –
Dormaz O – kaç Kulaçta da olsa
Kendi Öz Yurdu –
