Bütün aile toplanıp mevzu geçmişe geldiğinde annemin hep anlattığı bir anısı var her duyduğumda ciğerimi deler.
Ordudan istanbula yeni göç etmişler.
Güç bela bi gecekondu yapabilmiş babam aylar sonra.
Yapmasına yapmış ama kapısı yok, muşamba ile soğugu kessin diye örtmüşler yukarıdan aşağı işte.
Ben seni ne hallarla büyüttüm oğlum gece mutfak tereğinde fareler gezerdi, örtüye sarar sarmalar kucağımda uyuturdum, sabaha kadar uyku uyumazdım fareler gelir de seni yerse diye.
Her anlattığında gözlerimden yaşlar dökülür. Garibanlığı öyle bir yaşamışlarki.
Anlatmaya kelimeler yetmez.
Bu ülkede emekçinin hiç bir değeri yok.
Eskiden çinde insanlar çok düşük ücrete çalısıyorlarmış diye kulaktan kulaga bir efsane vardı, şuan aynı durum bizim ülkede yaşanıyor. Nasılsa o paraya çalısaçak bir sürü işsiz adam var. Düzen halinden memnun düzülen ne olacak ?
En ufak bi problemde kendinizi kapı önünde bulabileceğiniz hede. Hiç bir hakkını arayamassın ayrıca.
Çünkü sigortan olmadığı için hakkın da yoktur. Kahpe düzenin kahpe iş verenleri. Emekçinin hakkını yiyen iş verenler en kısa zamanda batarsınız inşallah.
