"bildiklerini unut." diyor dost. "gel al eline bir silgi, şu yeni başlayan güne bilgilerini silmekle başla." zanlarını, yargılarını, önyargılarını ve dahi bütün genellemelerini koy bir çuvala ve hepten terk et. gıybet etme sakın, bil ki dedikodu denilen şey mıknatıs gibi kötü enerji çeker. kimsenin aleyhine konuşma, uzaktan atıp tutma, insanları kem dille yargılama, bil ki yanılırsın.
birini nekadar çok aşağılar yahut dışlarsan, onun durumuna düşme ihtimalin o kadar artar. kainatın matematiğidir. bir koyar, bir alır insan. bilmeden kendi hesabını dürer " diyor dost " hiçbir konuda emin olma "diyor dost " kendini ayrıcalıklı sayma. konumuna ya da mevkine, ismine veya şöhretine güvenme. şu hayatta tüm zahiri kisveler sabun köpüğünden ibarettir.
nazlı nazlı yükselir köpük, derken pat diye sönüverir. herzaman başkalarından öğrenmeye açık ol. en iyi bildiğin konularda bile köşeli düşünme, büyük konuşma. cümlenin sonuna nokta değil, ünlem değil, virgül yahut üç nokta koy. açık bir kapı bırak daima. ne kadar bilsen de hiçbirzaman yeterince bilemeyeceğini unutma. tevazudan şaşma. ancak ozaman kurtulabilirsin bilginin cehaletinden, diyor dost.
(bkz: tebrizli şems)
Eski iran veziridir. Okumaya düşkünlüğüyle tanınır. Seyahat etmesi gerekse kitaplarını 400 deveye yükletirdi. 117 000 eserlik devasa bir kütüphanesi vardı.
emma bombeck, avustralya' da kanserden ölmeden önce aşağıdaki yazıyı kaleme almıştır.
"hayatımı yeniden yaşayabilseydim eğer;
hastayken yatağa girer dinlenirdim. ben olmadığım zaman her şey kötüye gidecek diye düşünmezdim..
gül şeklindeki pembe mumu saklamaz yakardım..
daha az konuşur, ama daha çok dinlerdim..
yerler kirlense, masa örtüm lekelense bile daha çok arkadaşımı akşam yemeğine davet ederdim..
oturma odasında tv seyrederken, patlamış mısır yer, şömineyi yakmak isteyen birisi olduğunda ona engel olmazdım.. yerler leke olacak diye korkmazdım.. bana gençliğini anlatmaya çalışan dedeme daha çok vakit ayırırdım.. kocamın sorumluluklarını daha çok paylaşırdım..
saçım bozulmasın diye, arabanın camının açılmasını önlemezdim..
eteğimin lekelenmesine aldırmadan çimlere otururdum..
tv seyrederken daha az, hayata bakarken daha çok ağlar ve gülerdim.. ömür boyu garantilidir denilen hiçbir şeyi satın almazdım..
hamileliğimin bir an önce sona erip, doğum yapmayı dilemek yerine, hamile olduğum her anın tadını çıkarır ve içimde bir canlı yaratmanın ne kadar harika olduğunu fark ederdim.. bu o kadar nadir bir olay ki.. mucize gibi bir şey..
çocuklarım beni öpmek istediklerinde, asla "önce git ellerini yüzünü yıka" demezdim.. onlara daha çok "seni seviyorum", ondan da daha çok "özür dilerim" derdim..
ama başka bir hayat verilseydi en çok yapacağım şey; her dakikasını değerlendirmek olurdu..
dikkatle bak.. gerçekten gör.. yaşa.. vazgeçme..
küçük şeyler için şikayet etmekten vazgeç..
bana benzemeyenler, benden daha çok şeye sahip olanlar ve kimin ne yaptığı beni ilgilendirmezdi..
bunun yerine, ilişkilerimi güçlendirmeye çalışırdım..
sahip olduğunuz ruhsal, fiziksel ve duygusal her şey için allah'a
şükredin.. tek bir hayatınız var ve bir gün sona eriyor.. umarım her
gününüzü değerlendirirsiniz.."
Honore de Balzac' ın vadideki zambak kitabının baş kahramanıdır. ailesinin sıcak sevgisinden ,ilgisinden yoksun, otoriter bir ortamda yetişmiş çalışkan bir çocuktur. Baloda gördüğü kendinden yaşça büyük evli bir kadına aşık olur. Hayatında bu kadın dışında iki birliktelik yaşar fakat bu kadını asla unutamaz.
lev tolstoy' un okunmaya değer eseridir. efendi ile uşak'ta tolstoy'un insana bakışındaki inceliği, varlığı algılayışındaki bilgeliği ve açık bir şekilde ortaya koyduğu inancındaki derinliği fark edecek, farklı perdelerden seslenen her bir öyküde, çağın varlık dengeleriyle çelişen felsefelerine karşı onun duru ve net bakış açısına hayran kalacaksınız.*
