Sevgili gece; yine beraberiz, yine iç içe geçmiş halde, yine sarmaş dolaşız. aslında bakma seviyorum bu halimizi. seviyorum çünkü, canımı yakan şeyleri unutturuyorsun bana, yüreğimi acıtanları ve kimsesizliği. gündüzün o kuru kalabalığındansa yalnız sen ve benim olduğum zamanlar daha güzel, daha cazip ve daha samimi. kendim olabildiğim, maskelerimi çıkarabildiğim için mutlu ediyorsun beni. senden başka kim bu halimde boynuma dolanır ki.!
Çok aşığım sözlük!
öyle böyle değil ama. fena halde tutuldum ben. sokakta yürürken karsimdan gelen herkese onu anlatmak geliyo içimden, aklıma geldikçe -ki aklımdan hiç çıkmıyor- olur olmaz yerde gülüyorum kendi kendime. gel gör ki korkuyorum ve hiç de korkmami gerektirecek bir durum yokken. Aşk böyle bişey mi oluyo? bi yandan ayakların yerden kesilirken, bi yandan onun güzel yüzünde küçücük bi tebessüm için debelenip, bi yandan da ya bi gün giderse naparım deyip korkuyor musun?
Niye kadınlar abi? erkekler şöhret olunca aldatip gidiyor, biz sesimizi cikarmiyoruz ama kadın terkedince başlık açıp konuyu tartışıyoruz. orda durun.!
Her yiğidin harcı olmayan durum, hele ki büyük şehirlerden birinde yaşıyorsan. ciddi anlamda sorumluluk alabilecek kişilerin bu yola baskoymasini öneririm, eğer 'yok arkadaş, ben yemekti bulasikti camasirdi faturaydi ev kirasiydi kendimi kasamam!' diyorsanız size ailenizle mutluluklar dilerim. takdir edersiniz ki herseyin bi bedeli var.
