evet bunlardan son zamanlarda iyice çoğaldı, her fırsatta kendi halkını çomar ve cahil diye aşağılayıp daha sonra halkçı olduğunu iddia eden tiplerdir, yeterki rte gitsinde ne olursa olsun, bunlar kadir mısıroğludenen şarlatandan farksızdırlar, ne demişti kadir mısıroğlu keşke işgal bitmeseydide hilafet devam etseydi.
bu günlerde kürtlere dair hazır her şey konuşuluyorken, hiç kimsenin haklarında tek bir söz söylemediği, varlıklarından bile kamuoyunun birçoğunun haberdar olmadığı, otuz yıllık terörle mücadele sürecinde sürekli “araf’ta” yaşamak zorunda bırakılan, doğu ve güneydoğu’da yaşayan türklerin sorunlarından bahsetmek istiyorum.
bilmeyenler için söyleyeyim, güneydoğu’da terörün sebep olduğu göç öncesine kadar, sonradan il veya ilçe olan yerler dışında, il ve ilçe merkezlerinde genelde türkler yaşardı. birkaç ilçe dışında şehir merkezlerinde neredeyse kürtçe konuşulmazdı. 80’li yılların sonuna kadar il ve ilçe merkezlerinde konuşulan dil güneydoğuya has şivesiyle türkçeydi. mardin ve siirt gibi illerde türkçe ile beraber arapça ve süryanice de konuşulurdu. şehir yerlileri ya türk, ya arap, ya da gayri müslim süryani, ermeni veya yahudilerdi. kürtler genelde ova köylerinde yaşarlardı. aslında kürt olmayan ama bu günkü moda gereği kürt sayılan zazalar ise dağ köylerinde yaşarlardı. nadiren şehirlere yerleşen kürtler dahi bölgenin şivesini benimseyerek kürtçe yerine türkçe konuşurlardı. bu durum herhangi bir baskı veya zorlama sonucu değil, yaşam biçimi ve teamül sonucu oluşmuştu. şehirli türk esnaf kürtçe bilirdi, köylerden gelen kürtlerle (gundiler) alışveriş yaparken kürtçe konuşurlardı, ancak şehirde teneffüs ettiğiniz hava musikisinden, sofra kültürüne, sohbetinden küfürleşmesine kadar her şeyiyle türk’tü.
güneydoğu kültürü burada yüzyıllardır yaşayan bu köklü türk ailelerinin oluşturdukları bir kültürdü. divan şiirini duyardınız diyarbakır kahvehanelerinde ve okey yerine satranç oynayan şehir çocuklarını görürdünüz, gazeller, kasideler musikinin temel güfteleriydi. adabı muaşeret kuralları ve şehirlerin teamülleri anayasadan daha fazla belirleyiciydi şehir halkı nezdinde. ali emiri’nin kütüphanesi bilinir, ancak güneydoğu şehirlerindeki her eşrafın evinde mutlaka bir el yazma koleksiyon bulunduğu bilinmez. makam bilmeyen, musikişinas olmayan ezan okuyamazdı. içli köftenin, kuzu veya kaburga dolmasının, meftune’nin, mumbar’ın kürt mutfağı olduğunu mu sanıyorsunuz? münevver ve aydın bir türk nüfus daha istanbul türkleşmeden önce diyarbakır’da, bitlis’te, malatya’da, urfa’da, mardin’de, van’da yaşıyordu. diyarbakırlı olduğu için ziya gökalp’e kürt diyen milliyetçilerimiz var bu ülkede. celal güzelses’in gazellerini dinleyin, cahit sıtkı’nın şiirlerini, süleyman nazif beyin hayatını okuyun, o zaman ne demeye çalıştığımı anlayacaksınız. çok eskilerden bahsetmiyorum 80’li yıllara kadar türk kokardı güneydoğu.
bu gün hdp’li belediyelerin yönettiği bir şehirde türk olmak nedir bilir misiniz? güneydoğuda türk, batıda kürt olmak… dağdaki bağdaki deyimini kullanmayacağım elbette ancak araf’ta yaşar güneydoğulu türkler. batıda güneydoğulu olduğundan kürt kabul edilir. kendi memleketinde ise türk olduğu bilindiğinden sürekli taciz edilir. iş yerleri, örgütün kepenk kapatma kararına uymadıkları zaman hedeftir molotoflara. zabıta sürekli eften püften bahanelerle ceza yazar kürtçe konuşmadığı için, yüz yıldır aynı dükkânı çalıştıran esnafa. sizden alışveriş yapmaz kürtçüler. seçimlerde kapağı açık ve mühürsüz oy sandıklarında kullanırsınız oylarınızı, hasis bakışlar altında mühür basarsınız uluorta çünkü paravan yoktur. bdp’liler dışında müşahit dahi bulamazsınız sandık başlarında. çocuklarınız okulda üniversitede tehdit altındadır sürekli. milli bayramlarda şiir okumak bile başlı başına bir meseledir çocuklarınız için. polise gidersiniz onlarda çaresizdir. türkçe konuşarak kibrit isteseniz ciğerinizi sökecekmiş gibi bakar size, beş sene evvel terör tazminatını alıp şehre gelmiş bakkal. elektrik ve su faturasını kaçağa bağlamayıp düzenli ödeyen bir siz kalmışsınızdır. her gün size ve değerlerinize yapılan saldırılara, psikolojik veya fiziksel tacizlere maruz kalırsınız. memursanız eğer malum sendika dışında istediğiniz bir sendikaya dahi üye olamazsınız. cenazeniz olduğunda bile hdp temsilcileri gelir, fatiha okuduktan sonra propagandaya başlar, defolun! diyemezsiniz.
batıda ise ne derseniz deyin doğum yeriniz güneydoğu ise siz kürtsünüzdür. güneydoğulu ancak öz be öz türk olduğunuzu saatlerce açıklamak zorunda kalırsınız. çocuğunuz okulda öğretmenine arkadaşına, eşiniz komşusuna, siz iş yerinde arkadaşlarınıza aslında türk olduğunuzu izah etmeye çalışırsınız. kimi inanır kimi de aslınızı inkâr ettiğinizi zanneder acıyarak bakarken gözlerinize. hele bir şehit yakınına denk gelirseniz içiniz parçalanır ancak güneydoğuluyum diyemezsiniz. şirin bir anadolu kasabasına yerleşecekseniz mesela, ilk iş olarak araç plakanızı değiştirmelisiniz. çünkü önce polis çevirir şüpheli tavırlarla. düzgün türkçenizle konuşurken sorun yoktur ancak memleket sorulduğunda hayretle karşılanırsınız, zira memleketi gereği kürt olduğu düşünülen birinin istanbul türkçesiyle konuşabiliyor olması tuhaf gelir insanlara. güven kazanmanız yıllar sürer.
kısacası araf’ta yaşar güneydoğunun halis türkleri bu ülkede. kimse onların halini merak etmez. siyasetçiler kürtlere mavi boncuk dağıtır, kürtçüleri şımarttıkça şımartır, ancak nesli tükenmekte olan şehirli, yerli halkı görmez. şımaran ve şımardıkça hoyratlaşan örgüt sempatizanları, sözüm ona stk’lar ve hdp’li belediye çalışanları yok sayarlar selçuklunun, artuklunun, akkoyunlunun ahfâdını. bu yazılanlar birçoklarını sinir edecek biliyorum. geçimini “kürt sorunu” ile sağlayanları kastediyorum. inkâr edecekler, yalan diyecekler… kolayı var. yürekli bir gazeteci, alsın kamerasını gitsin ve güneydoğuda üç göbek şehirli olan ailelerle konuşsun bakalım yüzlerini göstermeden. yazdıklarımdan bin fazlasını duyacaklardır eminim.
gerçi telaş edilecek bir şey yok. gün günden azalıyor kadim şehirlerin asil aileleri. kültürleri, dilleri, yaşam biçimleri, gelenekleri her gün biraz daha karışıyor dicle’nin sularına… bol parası olanlar zaten göç ettiler. geri kalanlar ise asimilasyonun feriştahına maruz kalıyorlar. sonları ne olur bilinmez.
o güzel şehirlerin şerefli insanlarını yazmakla tarihe şerh düşmek istedim, o kadar...
Kendisi türkiye'nin önde gelen işadamlarından birisidir, mütevazilik ve personelleri ile Diyalog ları bir Patron dan ziyade arkadaş gibidir aynı zamanda süreyya Ciliv in kardeşidir.
katıldığı nato eğitiminde ,bayrağına ve Türk milletine dil uzatan şerefsiz bir ermeni subayının kafasını balta ile parçalayan Türk yiğididir. http://www.facebook.com/home.php# !/video/video.php?v=2314577712316&oid=132811283430587&comments
askerliğimi yaptığım karacaörende vukuu bulan olaydır, temennimiz askerimizin gerisinide getirmesidir, bundan önceki çatışmalarda da tek bir askerimize birşey olmamıştır bu kahraman karakolda.http://www.hurriyet.com.t...ndem/18029274.asp?gid=381
evet son zamanlarda çoğumuzun gözüne batmıştır, abd li askerler şöyle operasyon yaptı,müthiş operasyon yaptı,ladini böyle vurdu vs vs, iyide kardeşim banane, nedir gözüme sokup duruyorsun günlerdir bu haberleri, ki ben hem incirlik içinde hemde ıraktaki bir çok hava üssünde çalışmış biri olarak söyleyeyimki amerikan askerinin nöbet tutmaya bile götü yemediği için özel güvenlik şirketlerine nöbet tutturuyor.
1, bunların çoğu kulaklarında wolkman ile gezer, ama sakın yalnış anlamayın bu wolkmanlarda müzik değil fetonun vaiz kasatlerini ya da mp3 lerini dinlerler
2. neredeyse tamamı badem bıyık bırakırlar.
3, bunlar birbirlerine şakirt yada ağabey diye hitap ederler.
4,genellikle yakası ilikli gömlek ve kumaş pantolon giyerler.
azerbaycanın dağıstan sınırındaki kafkasyanın en yüksek dağıdır, şu an 2,5 milyar dolar bütçeyle çok büyük bir kayak merkezi ve oteller yapılmaktadır, ve bu firmada çalışanların büyük çoğunluğu türktür.
