Gittiğim gördüğüm diğer şehirlerde yerleşim yerleri isimlerinin bir anlamı var. Mesela istanbul öyle. Buraya neden kağıthane diye sorsan cevabını gayet güzel alırsın. Birçok yeri için böyle. Ankara'da soruyorum cevap alamıyorum. Cimşit, bağlum, şaşmaz, imrahor, karapürçek, çinçin... nerden geliyor bu isim dendiğinde cevabı bilen kimse yok. En normal olan isim bahçelievler ki o da her yerde var diye. istisnası olsaydı ankara'da da olmazdı herhalde.
malumunuz ankara' da pavyon kültürü çok gelişmiş. Ülkemizin eğlence* kültürüne katkısı tartışılamaz.
Her işin olduğu gibi pavyon işletmenin de bir raconu var. işletmeci abilerimiz toplumsal hassasiyetlere çok önem verir öncelikle. Öyle ki ramazan ayının ya ilk 15 günü ya da son 15 günü pavyonları kapatıp açmazlar.
Dün talatpaşa caddesinden geçiyorum iftara da çok kalmamış. Aracı alıp iftara gideceğim. Talatpaşa' da da pavyonlar var. Neyse birinin önünden geçerken, ön kısmı camdı ve perde açık, baktım bizim delikanlılar masaları birleştirmiş,pideler alınmış gazeteler masaların üzerlerine serilmiş ve 8 10 tane herif oturuyor. Kons olma ihtimali yüksek iki tane ablamız da sofrayı hazırlıyorlar. Adamlarda maneviyat tavan yapmış.
Beni çok ilgilendiren bir şey değil ama ironik buldum biraz. içimden güldüm piç dedim. Sonra da Allah kabul etsin dedik tabi.
Böylelerinin insan olduğu şüphelidir tabi. Az önce metroda suriyeli 3 tane kız çocuğu vardı. Daha 3 4 yaşlarındalar. Özellikle bir tanesi çok tatlıydı. Tombiş birşey. Birbirleriyle gülüp eğleniyorlar. Gülmelerine bile tahammül edemeyen insanlar vardı. Neyse bşr durakta inecekler. Anneleri birşey söyledi kapıya doğru yöneldiler. Biri daha kapıya yöneldi. Metro sarstığından çocukların biri kadına değiyor. Kadın ufak adımlarla yerini değiştirmeye çalışıyor ama üç tane çocuk işte. Birinden biri dokunuyor yine kadına. Kadının suratı asıldı. Baktı olacak gibi değil başka bir kapıya doğru yöneldi.
Benzer bir olayla sabah iş karşılaştım. O saatte el kadar çocuğun uyumayıp da sokakta olması üzücü. Çocuk geride kalmış annesinden. Annesi çağırdı bu da koşmaya başladı. Yanımdan geçti koşarak. Bir müddet sonra düştü ve ağlamaya başladı. Yüz üstü düştü ağlıyor. 2 3 kişi geçti yanından, işe geç kalmaktan korkuyorlardı herhalde,hiç oralı olmadılar. Bak geç sadece. Kaldırdım baktım elinin içi kanıyor. O sırada annesi de geldi zaten kucağına aldı öptü çocuğu acısını kesmek için.
Evet çok fazla suriyeli var ülkemizde. Bu insanlara cüzzamlı muamelesi yapmak,hayvanlardan korkan insanlar gibi yanımızdan geçtiklerinde tedirgin olmak uzaklaşmak..
Böyle insanlar da var çok fazla. Bir çocuğun elini tutmaktan imtina edenler ile bu dünyayı paylaşıyoruz ne yazık ki..
Evet 2 3 haftada bir değiştiriyorum durum mesajımı. Arkadaş listem ne yapmış, fotoğraf değiştiren var mı diye bakarım ara sıra. önderliğini abim yapmak üzere birkaç kişi daha hep aşırıyor durumları. işin garibi hiç beklemiyorlar da. Ben değiştiriyorum onlar da hiç vakit kaybetmeden değiştiriyorlar.
Amk bunu da yazın. Hadi yapsana! Hadi yap! Yazacağım şimdi. Bakalım nolacak.
Radyo sinema televizyon okumak için sınava girdim. yeterli puanı da aldım. ilkini iyi bir bölümde okudum ve şimdi iyi bir işim var. Şimdi arkadaşlara danışıyorum nereyi yazsam diye. Adamlar ilk defa üniversiteye başlayacakmışım gibi öneriler sunuyorlar.
- Vakıf üniversitesi yaz burs alırsın ve dil öğrenirsin.
- Abi benim zaten işim var paraya ihtiyacım yok ki.
- he la doğru. Unutmuşum ben.
biri de istanbul' u yazma geçinemezsin dedi.
Zaten yaşama imkanım işim dolayısıyla mümkün değil.
Bir de ailem var tabi. ilk defa sınava girdim sanki. Heyecanlılar hala. Neredeyse sınav hediyesi olarak cep telefonu, bilgisayar alacaklar bana. Sınavdan sonra arayıp sınavın nasıl geçtiğini sordular. Annem sınav öncesi yasin falan da okumuştur. Allah' tan memlekette değildim yoksa sınava ailece giderdik herhalde.
Alışmış kudurmuştan beterdir derler ya aynen öyle. Girdiğim her sınavda başarılı oldum. Onlar da alıştı tabi. Ehliyet sınavında bile stresliydiler.
Telefonum sürekli çalıyor, arkadaşlar, akrabalar arıyorlar tebrik etmek için. Nerden duymuşlar onu da bilmiyorum.
Alışkanlık haline gelmiş. Tavsiye verenler, yurtta mı evde mi kalacaksın diye soranlar bile çıkıyor. Burs ayarlarız diyenler de var.
arkadaş listesi kabarık olmayan, her önüne geleni eklememiş veya kabul etmemiş birisi olabilir. o yirmi beş kişi amca teyze dayı ilkokul öğretmeni ve selam yollamak isteyen akrabalar veya eski komşulardır.
üniversitedeyken bir arkadaşımın ondan habersiz evinin anahtarını yaptırmıştım. yalnız kaldığı bir gün iki arkadaşla birlikte gece eve girelim dedik. korkudan uyuyamıyormuş zaten. biz de siyah kıyafet giyimişiz. El feneri falan herşey tam. neyse koridora girdik. Garibim sesleri duymuş odasının ışığını açtı. Neyse kapısı açıldı. Koridorun kapısıda kapalı. Bu kapıya doğru geliyo. Kapının camından gölgesini görünce el fenerinin ışığını cana tuttum. Çığlık koptu, kapıya vurdu bir tane. yavaşça açtım kapıyı. Işığı gezdiriyorum. baktım garibim elinde bıçak koltuğun arkasına saklanmış. kafamızda bere ağızlarımızda sarılı bizim. Işığı yüzüne tuttum birkaç saniye. Birkaç küfür savurdu sonra bayıldı. Biz de korktuk birşey oldu diye. Ayıltmak için çok uğraştık. ayılınca tanımadı bizi. Hala titriyordu. O gece bizi bırakmadı 4 kişi birlikte uyumak zorunda kalmıştık. Tüm şakayı da videoya çekmiştik. ara sıra izleriz. ilginç bir anı oldu bizim için.
yurtta kalan öğrencidir. bu aralar metrolarda otobüs duraklarında sık karşılaşırız. Erkekler neyse de kadınlar için çok daha zor. dün eve giderken bir kadın arkadaşımız büyük boy valizi ve bir o kadar da büyük kolisiyle metroya gitmeye çalışıyor. neyse yardım etmek istedim ve yükledim koliyle valizi ankaraya indirdim. Çakal yurt sahipleri izin vermiyorlarmış eşyalarını bırakmalarına. ankarayda yürüyen merdiven yok olan da çalışmıyor. 83 tane merdivenden sonra indirdim. sahibi biraz arkada kalmış. tamam şuraya bıraktım dedim. Baktım gülmeye başladı.
- niye gülüyorsun dedim.
- kız ben aşti' ye gidecektim ama dikimevi tarafına indirmişsin dedi.
- öyle mi! sonra merdivenlere daldım kaldım.
- teşekkür ederim ben hallederim artık dedi.
- olur mu öyle şey bırakırım karşı tarafa dedim ve tekrar yüklendim.
teşekkür edip bindi metroya.
valiz sadece kitapmış bu arada kolum koptu. ben zor indirdim o nasıl indirecekti kendisinden ağır valizi.
Bu ikinci seyahatim. ikisi de zaruret halinden. Otobüs yine manyak dolu. adam ayakkabılarını çıkarmış koltukta bağdaş kurmuş. otobüsün içi zaten sıcak güneş vuruyor bir taraftan. Ben perdeyle kapatmaya çalışıyorum önümdeki koltukta oturan sadist dayı perdeyi topluyor sürekli. Yolu izliyormuş. Ulan sanki karadenize gidiyor göt. Allah' tan yolum kısa. bir de muavine değinelim. Ben rica edip bir su istiyorum adam anlamıyor herhalde. Bir diğeri ' hele gardaş bi su verimisen' diye su isteyince anında geliyor suyu.
Cidden ilginç insanları var bu şehrin.
Çok sık karşılaşırım bu durumla.
- soda limon istemiştim ama
- limonlu zaten
- hani sodanın içine limon sıkarsın ya da dilim atarsın ya
- evet
- ha işte ben de ondan istiyorum.
genel olarak mesleki veya ekonomik gelecek manasında kast ettiğim idealler. Kendi durumumu, arkadaşlarımın durumunu düşünüyorum uzun zamandır.
7 8 yıl oldu ailemden uzakta bir şehirde yaşıyorum. Sanırım böyle devam edecek.
En başa dönelim şimdi üniversite çağına. Tercih yaparken " iyi üniversitede okuma şansım varken neden memlekette okuyayım? Hem aileden uzaklaşıp rahat bir hayatımız olur Ankara' da." diye düşündüm.
Zaten üniversite iki şeyi ifade eder:
1- gelecek
2- aileden uzaklaşmak
Sonra üniversiteye, şehire kaptırınca kendini bayram tatilleri dışında ayrılmak istenmiyor şehirden. Birkaç günden sonra sıkılmalar başlıyor. Yazı aile yanında ne kadar az geçirirsek o kadar iyi diyoruz.
Bitince öğrencilik bir korku sarıyor bu kez insanı. iş bulamama korkusundan çok şehirden ayrılma korkusu. Şartlar zorlanmaya başlıyor ya iş arıyor ya da sınavlara hazırlanılıyoruz. Bir çeşit bahane aslında. Başaramazsan bir hüzünle istemeye istemeye aile yanına dönüyor, başarınca da yeni hülyalara dalıyoruz.
Geriye dönüp baktığımda memlekette okusaydım yine aynı yerde olurdum. iyi bir üniversite muhakkak farklı konularda faydalı oldu bana. Çok okudun, çok gezdin, çok film izledin. Ancak 7 yıl bazı duyguların eskimesi, samimiyetin bitmesi için fazlasıyla yeterli bir zaman. Kalabalık bir ailem olmasına rağmen görüştüğüm insan sayısı azaldı. Anne baba neyse abi ablalar ara sıra aranıp dayı amca falan ise bir yabancıdır artık.
Kocası vefat etmiş 83 yaşında karşı komşum bilgisayar oynayarak vakit geçiriyor. (Dün bilgisayarı bozulmuş benden yardım istedi) çocuklarının her biri farklı yerlerde. Kadın evinde sessizce ölür bizler de kokundan rahatsız olup birilerini çağırınca çocuklarının torunlarının haberi olur herhalde.
Değer mi diye soruyorum? Kendimiz için en iyisi istemek zorunda mıyız? Biraz fazla para ya da sosyal imkanlar neden aileden daha önemli? ihtiyaç duydukları her an yanlarında olamıyoruz. Bazen sıradan bir insandan bile sonra haberimiz oluyor. Bazen istesen bile gidemiyorsun.
Toplumda, iş hayatında yükselirsin iyi bir statün olur ama biraz vakit geçer ardına dönüp baktığında hayatından birçok şey yokuş aşağı gitmiş. Telafisi de pek mümkün olmuyor.
Bu dünyadan ayrıldıklarında Bir gün, bir saat, bir dakika daha fazla zaman geçirememenin pişmanlığını yaşamıyor muyuz?
Kapitalist bir düzen, Meursault ile zebercetler yaratıyor.
idealist olmak yalnız kalmayı göze almaktır.
Ankara' da arkadaşlarla mekanda oturuyoruz. Saat gece 01: 00 gibi. Arkadaş ' hadi lan kalkın bir yerlere gidelim. ' diye söylenmeye başladı. Sonrasında tabi iddialı laflar da ortaya
atılınca:
-tamam lan nereye gidiyoruz?
-Yozgat.
-Ne işimiz var yozgat' ta?
- sorgun' da termal oteller var oraya gider, testi kebabını da yer geliriz. Bir çılgınlık yapacaksak tam olsun.
- iyi hadi kalkın gidelim.
Neyse beş kişi gece vardık sorgun' a girdik otele. Sabah açık büfe kahvaltıya inip sadece elma ve tahin pekmez yiyebildik. Tüm sorgun kahvaltıya gelmiş. Süpürmüşler herşeyi.
indik hamama havuza girdim. Kısa bir süre sonra 1,65 m derinlikteki havuza balıklama atlayıp dibe vurunca heyecan başladı tabi. Burun kırık, alın açılmış oluk gibi kan akıyor. Tampon yapıp o sırada da ambulansı çağırdık. Boyunda omurlikte bir sıkıntı olabilir diye elimiz ayağımız titremeye başladı. Adamın iki hafta sonra düğünü var.
Tatil günü, doktorlar da yok gitmişler. Neyse kaymakam, başhekim derken velveleye verdik ortalığı.
Yozgat' a gitmeli yok burada yapılsın ameliyat derken aldılar içeri.
Zaten gerginiz bir de hastane polisi:
- ifadenizi almamız gerekiyor efendim. Savcı hanımın talimatı var.
- adamı baş aşağı havuza attık çakıldı. Ne ifadesi?
- savcı hanım...
- iyi peki verelim ifade.
ifadeden sonra polis memuru devamlı yanımıza geliyor, bir şey lazım olup olmadığını soruyor. Meğer savcı hastaneden izinsiz ayrılmayalım diye gönderiyormuş yanımıza.
O kadar yozgatlı' yı ilk defa orada gördüm. Müşhade odasında. Çoğu yaşlıydı. Yanlarında da eşleri veya çocukları. Biri vardı ki çok ilginçti. Şekeri yükselmiş adamın. Adam eşinin her hareketine her sözüne küfür ediyor. O küfürleri ilk defa orada duydum. Bir de meraklı amcalar vardı. Yanımıza gelip gizemli bir şekilde:
- delikanlıya noldu yeğenim?
Adamlar hastalarını bırakıp yanımıza geldiler.
Bizimki de çıktı içerden yirmi küsur dikiş atılmış. iz de kalacakmış. Neyse buna da şükür dedik. Ailesine haber verelim bari. Kim arayacak peki? Tartıştık tartıştık kimsenin yemedi tabi. Kendisi arayıp durumu anlattı.
Akşama kadar hastanede kaldık. Arkadaşın durumu iyi olunca ben de rahatladım. Güzel bir hemşire vardı onun peşine takıldım tabi.
ilgilenen arkadaşlara şükranlarımızı ileterek yola çıktık ankara' ya dönüyoruz. Yol boyunca olayın ironisini yapıp güle oynaya geliyoruz. Aracın ön koltuğunda yaralı arkadaş oturdu. Ankara' ya girdik diye sevinirken mamak' ta öndeki araca bindirdik gümmm. Kısa bir şok indik indiler aşağı. Öndeki araçtakiler bizim arkadaşı öyle görünce paniklediler.
Adam yeni oldu sanmış. Biz de:
- çarptık hemen sarıp sarmaladık diye söylendik.
Tutanak tutuldu işler bitti. Ben:
- bence burada dağılalım. Bir arada olursak başımıza birşeyler gelecek. Kelle koltukta geziyoruz.
Dağıldık, olay yerinden ayrıldık.
Güzel bir anı oldu bizim için. Geçen gün düğünü de yaptık. izleri makyajla kapattı kuaför. Ailesine karşı mahcubiyetimiz de oldu ama herşeye rağmen heyecanlı bir gündü.
in yozgat stay in yozgat.
Kitap listemi aldım bir kitapevinden diğerine yola koyuldum. Neyse girdim imgeye bakıyorum bu arada yine yağmur başladı ankara' da. içeride birkaç kişiydik yağmur başlayınca yürüyemez olduk. Kitapevine doğru hızlıca gelen insanlar içeri girince aşırı cool oluyorlar. din bölümünden bilim kurguya kadar tüm rafları detaylıca inceleyen insanlarla doldu. Ayıp olmasın diye kitabın arka kapağını okuyup aynı zamanda yağmurun devam edip etmediğini yoklayan meraklı gözler mi, görevliler tepki gösterir mi diye arada bir kaçamak bakış atanlar mı dersin? ee bazıları da utanıp kitap alıyorlar. Onlara da haksızlık etmeyelim.
hala hamit hala hamit adamın sadece koşusunu izleyin zaten futbolcu olmadıgını ordan anlıcaksınız arkads öyle bir kosus mu var ya penguen gibi allah askına düzgün pas atsa heycan yapmasa ki kac yasında artık gercekten yararlı olucak ama heyecandan kaybediyor takıma zarar veriyor.
nobel ödüllü yazar j.m. coetzee bu romanında ilginç bir biçim denemesi gerçekleştiriyor. Romandaki yazarın kitaba yazdıkları, yazarın ve yazıları temize çeken kadının düşünceleri ile kadının sevgilisinin yaklaşımı aynı sayfa içinde üç farklı bölümde sürdürülüyor.
Ionna kuçuradi'nin uludağ üniversitesinde öğrencilere yaptığı konuşmalardan oluşan kitabı.bu konuşmalar ahlak,özgürlük ve kültür kavramlarına ilişkin. okunması gereken bir kitap.
başlıklarda son girilen entrylere baktım da tamamına yakınını 8. nesil yazarlar girmiş. tek tük 4. 5. 6. 7. nesil yazarlar var. 1. 2. 3. nesil yazarlar 'acı kaybımız' ve 'kalbimizde yatıyorlar' . neden acaba?
