izlememek için kendimi zor tutuyorum, çünkü izlersem gene sonlara doğru ağlayacağım ve boğazım gene düğümlenecek.şuan daha neşeli şeyler izlemem lazım.
masada ilk kez karşılaşılır, güzel,güzel muhabbet edilir, gözlere gülüşlere hayran kalınır, iyice de öğrenmek ister kene araya tanıdık iki hoduk girer ve masadan ne bir telefon numarası ne de bir iz alınarak kalkılır, zaten kız başka bir şehirde oturmaktadır, sonra her şey umutsuzca kadere bırakılır.
1 adet uykusuz ,1 adet penguen dergisi, iki adet şiir kitabı ,bozuk paralar, otobüs kartı mendil, telefon, kalemler kartuşu bitmiş yazıcı bir adet laptop ,vadesini doldurmuş 10 senelik çalışmayan masaüstü bilgisayar, 3 adet dosya , fıs fıs kolonya, yaklaşık dört yıldır kullanmadığım kalem kutusu(dört yıldır orada ), birkaç gazete ,iki adet kulaklık, bozuk hoparlörler, masa lambası, kullanılmaya kullanılmaya içine kapanmış bir klavye ve daha tanımlayamadığım cisimler...
-Kimlerdenmiş kız ?
+Anne yapma allah aşkına kimlerden diye soru mu olur.
-Aaaa olmaz olu mu oğlum söyle bakalım kimlerdenmiş ,ailesi kimmiş,nerede okuyor ?
+Sanki söylesem tanıyacaksın,hay öğrenmez olaydın.
-Bana bak attırma kafamın tasını
+Seferoğullarındanmış iskenderiye de tıp öğrencisi
-Şımardın sen iyice geç annenle dalganı,ileride de çocukların dalga geçer seninle böyle.
beni çıkarabildim mi durumu vardır bir de , genellikle hatırlayamazlar ve karşı tarafa tatlı bir sitem etmeye çalışılır. ulan bir de hatırlasaydı kaç sene olmuş.
