Sadece debeleşip dururuz. Arkaya dönüp bakmaya mecalimiz bile yoktur! Ama ilerisini hiç merak etmeyiz. Arafta kalmış gibi, nereye gideceğimiz belli olmayan bir boşlukta sallanırız. Gemiler geçer belki sahile yanaşır. Ama o gemilerin içi sanki hep bir karanlık, hiç cesaretimiz de yoktur, o gemilere binmeye. Kendi denizimiz vardır bizim. içinde bir o kadar yüklü gemiler, belki de kayık. Her neyse işte. Nihayetinde sahile vurur bazen, içimizdekiler. Deniz denen bu zımpırtı, gözümüzden bir damla bile fedakarlık yapamaz. O kadar gaddar olmuştur. Gaddar dedim evet! Duygusuz bile olmuşuzdur belki, vicdanlıyızdır ama sanki gaddar olmamız gerekir. Hep bir savunma mekanizması işte.
Bir gün birine güvenebiliriz belki. Denizimiz kurumaya başladığında!
Olası böyle bir durumda, zaman kaybetmeye gerek yok. istediğini almayı bileceksin, alamazsan da kaybedeceğin bir durum da yok. Demek istediğim elimizden geleni yapmak lazım.
