Babamın esnaf dükkanı var tantunici, oraya yemek yemeye gelmiş.. Sanki kırk yıllık arkadaşım gibi konuşuyordum. Fotoğrafımızı falan çektim, nasılsın falan dedi bana.
Amma bisiklete binerken, amma yürürken "şaaaap!!!" Diye yere sümük gibi balgam gibi aşağılıkça yapışması, apışmasıdır.
Misal bisiklete binmeyi mahallede yeni öğreniyordum. Bmx tabi. Yokuşumuz vardı ve çocuklar oradan kayardı. Anlatılanlara göre tepeden inen cesur kürek oluyordu. Lan dedim benim neyim eksik. Çıkardım pisikleti yokuşun en tepesine. Bir saldım aşağa herşey iyi güzel gidiyordu ve birden bisikleti önümde gördüm dostlar.
Sanki o düşüşü izlemek zorundaymışım gibi bakıyordum. Artık taşlar daha ilgi çekiciydi, taş arası çekirdeklerin rüzgarda sürüklendiğinde çıkardığı sesi duyabiliyordum. insanların yüzünde ölmüşüm gibi bir ifadeydi o ifade derken efenim...
Lump diye kedi boku gibi yapıştım yere. Sonra kaldıramadılar beni tabi.
Genellikle mütevazi insanlar bu şekilde giyinir.
Gösterişe merakı olmayan insandır. Kıyafetleri anacı doğrultusunda kullanır.
Peygamber efendimizin sünnetidir ayrıca.
