okul bittikten sonra askerlik yapılır, iş bulunur daha sonra da ailenin isteğiyle evlilik fikri oluşmaya başlar akılda. ama insan bencildir ve hep kendini düşünür yalnız kalmamak için evlenir.
2006 yılında bende böyle yapmayı düşünmüştüm. ama ilk sene aldığım dokuz dersi de geçince vazgeçmiştim. şimdi düşünüyorum da keşke anlık mutluluklar uğruna vazgeçmeseymişim. içimde kaldı, pişman oldum.
ne kadar çabalarsanız unutmanız o kadar zor oluyor malesef. ama zaman içinde unuttuğunuzu fark ettiğinizde gülümseyerek yada hüzünle hatırlarsınız. zaman herşeyin ilacıdır, diye klasik bir cümle vardır ama doğrudur.
tecavüz diye bir şey olmazdı.
'aşk seks için uydurulmuş bir yalandır' sözünün aksine aşk bu devirde daha bi önemli olurdu. insanlar birbirini kaybetmekten daha çok korkarlardı.
erkekler skora oynamazlardı.
zeka, fiziksel güzellikten çok çok daha önemli olurdu.
içki içmek için bara değil de mc donalds a mı gitsin? diye sormak lazım. bu durumla namusu, dini bağdaştırmak yanlıştır. erkekler namustan, bekaretten bahsetmeden önce kız kardeşini düşünsün sonra bi adım öne çıksın.
