okaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında;
Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.
Yolumun karanlığa saplanan noktasında,
Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.
Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık;
Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar.
in cin uykuda, yalnız iki yoldaş uyanık;
Biri benim, biri de serseri kaldırımlar.
içimde damla damla bir korku birikiyor;
Sanıyorum, her sokak başını kesmiş devler...
Üstüme camlarını, hep simsiyah, dikiyor;
Gözüne mil çekilmiş bir âmâ gibi evler.
Kaldırımlar, çilekeş yalnızların annesi;
Kaldırımlar, içimde yaşamış bir insandır.
Kaldırımlar, duyulur, ses kesilince sesi;
Kaldırımlar, içimde kıvrılan bir lisandır.
Bana düşmez can vermek, yumuşak bir kucakta;
Ben bu kaldırımların emzirdiği çocuğum!
Aman, sabah olmasın, bu karanlık sokakta;
Bu karanlık sokakta bitmesin yolculuğum!
Ben gideyim, yol gitsin, ben gideyim, yol gitsin;
iki yanımdan aksın, bir sel gibi fenerler.
Tak, tak, ayak sesimi aç köpekler işitsin;
Yolumun zafer tâkı, gölgeden taş kemerler.
Ne sabahı göreyim, ne sabah görüneyim;
Gündüzler size kalsın, verin karanlıkları!
Islak bir yorgan gibi, sımsıkı bürüneyim;
Örtün, üstüme örtün, serin karanlıkları.
Uzanıverse gövdem, taşlara boydan boya;
Alsa buz gibi taşlar alnımdan bu ateşi.
Dalıp, sokaklar kadar esrarlı bir uykuya,
Ölse, kaldırımların kara sevdalı eşi...
Başını bir gayeye satmış bir kahraman gibi,
Etinle, kemiğinle, sokakların malısın!
Kurulup şiltesine bir tahtaravan gibi,
Sonsuz mesafelerin üstünden aşmalısın!
Fahişe yataklardan kaçtığın günden beri,
Erimiş ruhlarınız bir derdin potasında.
Senin gölgeni içmiş, onun gözbebekleri;
Onun taşı erimiş, senin kafatasında.
ikinizin de ne eş, ne arkadaşınız var;
Sükût gibi münzevî, çığlık gibi hürsünüz.
Dünyada taşınacak bir kuru başınız var;
Onu da, hangi diyar olsa götürürsünüz.
Yağız atlı süvari, koştur, atını, koştur!
Sonunda kabre çıkar bu yolun kıvrımları.
Ne kaldırımlar kadar seni anlayan olur...
Ne senin anladığın kadar, kaldırımları...
Bir esmer kadındır ki, kaldırımlarda gece,
Vecd içinde başı dik, hayalini sürükler.
Simsiyah gözlerine, bir ân, gözüm değince,
Yolumu bekleyen genç, haydi düş peşime der.
Ondan bir temas gibi rüzgâr beni bürür de,
Tutmak, tutmak isterim, onu göğsüme alıp.
Bir türlü yetişemem, fecre kadar yürür de,
Heyhat, o bir ince ruh, bense etten bir kalıp.
Arkamdan bir kahkaha duysam yaralanırım;
Onu bir başkasına râm oluyor sanırım,
Görsem pencerelerde soyunan bir karaltı.
Varsın, bugün bir acı duymasın gözyaşımdan;
Bana rahat bir döşek serince yerin altı,
Bilirim, kalkmayacak, bir yâr gibi başımdan...
sikik bi hayat beni bekliyo. Sabah 6'da kalkıp işe gidip sevmediğim işi yapıcam. Yalakalık yapıp yerimi sağlama alıcam. işte yükselip kendimi bi bok sanıcam. Afyon alıp yıllarca kullandığım andriode bok atıcam. Hergün metrobüse binicem. Benki de bi sirket arabam olucak, fluence. Ama ben bunların hiç birini istemiyorum. Ama dört nala buna doğru gidiyorum. Nasıl olacak sözlük?
bugün müthiş bir yardım kampanyasına ev sahipliği yapmış yerleşkemsidir. afrika'da * kuyu açılması için bi kermesin düzenlendiği günde okulda suların kesilmiş olması çok ironikti.* bunun dışında beykoz'da bol temiz hava ve sıfır aktivite barındıran bir kampüstür.
Krizler teğet geçer bu ülkeye. Ekonomisi iyi diye konuşur başı büyükler, %50 de sevinir (bkz: bırak sevinsin garibanlar) Aynı zamanda işsizliğin sıfıra yakın olduğu ülkedir. işsizliğin tanımını biraz daha değiştirebilirlerse negatif değerde işsizlik ve enflasyon değerlerine sahip olabilecek, gerçekçi iktidarı vardır. Söz meclisten dışarı tabi Uganda\'dan bahsediyorum *
Bangır bangır geliyorum diyen heriflerin kurduğu ülkenin sonuçsuz kalacak çabalarıdır. Nasıl Trabzon'a gelemediyse bdpli milletvekilleri, o sikimsonik ülkenin çirkin insanları fındık yemeye dahi gelemeyecekler Karadeniz'e.
Edit: iki ay önceki capulcuyla bugünkü çapulcunun anlamı epey bi farklı olduğu için "çapulcuların"ın yerini "heriflerin" aldı.
Belki de oğlunu düşünen babadır bu. Hayatta her şeyi olan baba bunları kendisi kazandıysa çocuğunun hazıra konmasını, hayatta istediği her şeye ulaşarak aslında hiç bir şey elde etmesini engeller. Velhasıl adam gibi babadır, çocuğunun altına milyon dolarlık araba çekip topluma amaçsız bir birey salan babadan çok daha makbuldür benim nezdimde.
Malesef doğru bir önermedir. Planlı bir şekilde önce ev hapsi sonra özgürlük derken bu bebek katili yakında harika(!) yönetim Başkanlık Sistemine geçince doğu bölgesinin (adı lazım değil) lideri ve mecliste de epey bir koltuk sahibi partinin lideri olacak. Acı ama gerçek.
Marmara Üniversitesinde öğretim veren profesördür. Düşüncelerini açıkça söylemekten çekinmez. Orada değildim ama "bütün Alevi kadınları orospudur" demiş olmasına ihtimal vermiyorum. Biraz olsun kendisini tanıyan biri ibrahim Öztürk'ün farklılıklara ne denli açık ve saygılı olduğunu bilir. Çalıştığı bütün özel üniversitelerden kovulduğunu gururla söyler, enteresan adamdır vesselam. Siyasi görüşlerimiz taban tabana zıt olsa da derin sempati duyuyorum bu adama. Zaman'da yazıyor ama hükümeti eleştiriyor köşesinde. Tabi ültimatom aldıktan sonra bir daha yapamadı o ayrı mesele. Bi' de içimde kalmasın, yüz yüze söylemeye gözüm yemedi: O bok attığın "Kemalist yavşaklar" z*ksin seni.
