Sabah sabah nerden ve nasıl aklıma geldigiyle alakalı en ufak bi fikrimin olmadığı garip bir diziydi.jenerigini dinlerken buldum kendimi:ruhuna sağlık ruhsarcigim ölmemiş. https://m.youtube.com/watch?v=18je-R0wdZM
Ruh haline gore de degisebiliyor sanirim.bazen para,bazen olmayan sevgili,bazen değer verdiğin biri,bazen de cümlenin sonuna bir turlu konulamayan yüklem.hayat güzel taraflarını gösterir mi bilinmez,yaşadığımız surece umut var demiş çok bilmiş biri.inanalim öyleyse,ne kaybederiz hem.
durumu kötü,hastaneye gel dedi. (hastane evden yedi dakika uzaklıktaydı, üç yüz adım mesafedeydi, tamam tamam üç yüz adım değildi, her seferinde unutuyordum adımlarımı saymayı. bir keresinde üç yüz adıma kadar geldim, bu sefer tamam bu iş diye düşünürken enver abiyi gördüm, beş dakika otuz iki saniye konuştuktan sonra ikimiz de kendi yolumuza devam ettik. hastane tuvaletinde adımlar aklıma geldi ama başka sefereydi...). telefonu kapattıktan sonra hemen dışarı fırladım, düşünemiyordum, o halde bile aklımda olan tek şey hastanenin kaç adım uzaklıkta olduğuydu, başka şeyler düşünmeliydim. belki de ölmüştü evet evet ölmüş olmalıydı( otuz dört otuz beş otuz altı...). sesi de kötü geliyordu ama ölmüş olsaydı benimle böyle konuşmazdı ki.(üç yüz kırk iki üç yüz kırk üç üç yüz kırk dört...). o gün yedi dakikalık yol bitmek bilmedi, adımlarımın sayısı milyonlara ulaşacak sandım. hastane kapısına ulaştığımda ferahlamıştım, beş saniye bekledim sonra asansörün 4. kat düğmesine bastım, asansörün kapısı açıldığında sedyenin üstünde gözleri açık dili dışarda yüzü bembeyaz olmuş olan babaannemi gördüm, sanırım morga götürüyorlardı. büyüklerden biri beni görünce hemen başımı okşayarak teselli cümlelerini saydırmaya başladı, evet amcacım hayat devam ediyor, ecel, ölenle ölünmüyor anladık. hadi beni eve götür uyumak istiyorum. bir, iki, üç, dört ...
şizofreni başlangıcı.
hayal gücünün ulaştığı son nokta.
- pelincim bardakları yıkar mısın?
p: şu an ne yapmaya anlayamıyorum seni.
- ah bir de ben anlayabilsem seni. ee esracım kalk sen yıka bari.
e: bu hareketlerinizle bizi soğuttunuz, ben soğumadım siz soğuttunuz diyorum. benim görünüşümle alay mı ettin sen, umurumda bile değil. çocuklara allah anlatılmamalı. nefret ettirildik, nefret ettirdiniz.
- ...
vardır herkesin çevresinde böyle bir tip. yapılan espriden sonra genellikle "iyiydi bu" ya da "tuttum bu espriyi" gibi laflar eder. bazen de söze gerek duymaz bu büyük insan. baş parmağını kaldırıp onay işaretini verir ve espriyi beğendiğini ima eden kaş göz hareketlerini yapar. hayır nedir yani amacın, çok beğendiysen şakayı, gül ulen sadece!
bir gazetecinin " çocuklarınıza nefret etmeyi öğretmekten vazgeçerseniz, her şeyin düzeleceğini düşünmüyor musunuz?" sorusu üzerine filistinli bir hatunun yazdığı şiirdir. buyrun efenim:
