her insanın hayatının belli dönemlerinde kendine sorduğu sorudur.cevaplar da şu şekildedir:
10 yaşında:
babam çok şey biliyor.
15 yaşında:
ben de babam kadar biliyorum.
20 yaşında:
şu muhakkak ki,babamın öyle pek fazla birşey bildiği yok.
30 yaşında:
bir kere de babamın fikrini sorsam iyi olacak.
40 yaşında:
ne de olsa bazı şeyleri biliyor.
50 yaşında:
babam her şeyi biliyor.
60 yaşında:
ah babam sağ olsaydı da kendisine danışabilseydim.
grupça yürürken en arkada kalmanın verdiği eziklik duygusudur.
herkes önden önden yürürken siz bir başınıza arkadan gelmek zorunda kalırsınız.bu durumdan kurtulmak için adımlar hızlanır,ilginç manevralarla grubun içinde kendine bir yer bulma çabasına girilir.lakin yol darsa yapabileceğiniz birşey yoktur.kaderine razı olup paşa paşa arkadan yürümeye devam edeceksindir ta ki yol genişleyene kadar.
henüz rahatlıkla gerçekleştiremediğim eylemdir. tutturamıyorum arkadaş tek seferde bir türlü delikleri. tek seferi geçtim deli gibi uğraşıyorum yine olmuyor. inat ediyorum, azimle işeyen misali yine başaramıyorum. sonunda pes edip içimde biriken tonlarca küfürü dışa vurarak bakıyorum prize ve öyle takıyorum.
altındağ belediyesinin alt taraflarında küçük şirin bir eski ankara mahallesidir.yapılan restore çalışmalarından sonra büyüleyici bir güzelliğe kavuşmuştur.içerisinde çok sayıda cafe,restoran bulundurmaktadır.hacettepe yurduna yakınlığı sebebiyle çok sayıda hacettepelinin uğrak mekanı sanırım.ankara'nın sessizliğini bir de burada yaşamanızı tavsiye ederim.kızılay'dan,bahçeli'den bunalan bünyelere iyi gelebilecek bir havası var.restore çalışmalarından sonra mahalle sakinleri hala burdaki evlerinde yaşıyor.kapı önlerindeki ninelerle,sokaklarındaki çocuklarla özlenilen tarzda bir mahalle.canlı sanat müziği keyfini de yaşayabileceğiniz mekanı da mevuttur.
