giriş cümlemin ne olmaması gerektiğini asla bulamamakla birlikte, direkt konuya girmeye karar verdim sanırım. babam bir kanser hastası. ben onun için bir ınstagram butiği açtım. aileme destek amaçlı bir butik. ama o bunu bilmiyor çünkü öğrenirse üzülür, gururu zedelenir diye çok korkuyorum ve konu bir kanser hastası olursa üzülme ihtimali olan bir durum tamamen gözden çıkarılmalı. o yüzden anonim olmaya karar verdim. şimdi size daha açıklayıcı olması adına bu sancılı sürecimizi anlatacağım.
ilk yakalanışı 2017 yılında oldu. sol dizinin yan tarafındaki şişliği görünce doktora gittik. yapılan kontroller sonucu, bacağında kötü huylu bir tümör tespit edildi. yumuşak doku kanseri. ameliyat olacak, radyoterapi ve kemoterapi alacaktı. bir devlet hastanesinde olmamıza rağmen doktor bizden nakit para istedi. işçi emeklisi anne babam bir şekilde üç beş güne parayı toplayıp doktora verdi. bizden para almaması gerektiğini biliyorduk. başka doktor? doktorla hukuki sürece girip adalete güvenmek? güvencemiz yoktu, acelemiz vardı, zaten kontroller, sonuçlar, karar alımı derken aylar geçmişti. muhtemelen o doktorun her hastası gibi paşa paşa verdik. neyse konumuz hiç bu değil zaten.
ameliyat bitti kemoterapi süreci geldi, doktorumuz o kadar ilgisizdi ki ona bakın bu adam kötü, yan etkileri çok fazla görüyor dememize rağmen bizi hiç umursamadı. babam artık halisünasyon görecek noktaya gelmişti kan değerlerinin düşüklüğünden. bulduğumuz tüm hastanelerle konuştuk, “başka bir hastane/doktorun kanser hastasını buraya alamayız.” dediler. en son özel bir hastaneye kendimizi bir şekilde kabul ettirdiğimizde doktor “bir gün daha geç kalsanız babanız ölecekmiş, sizin aklınız neredeydi?” dedi bize. bağışıklığı sıfır, ziyaretçi yasaklı bir şekilde yaklaşık 10 gün tedavi gördü. tedavi sonunda onkoloji uzmanı doktor “ben seni düzelttim, ama hastalarım bana yetiyor, kemoterapine ilk gittiğin hastanede devam edeceksin.” dedi. yine çaresizlik ve acele arasında aynı hastanede başka bir onkolog sağolsun bizi kabul etti ve bu noktadan sonra sıkıntısız tedavisini aldı. kemoterapi bitti, artık temizdi, kanseri yenmişti. defalarca kontrole gitti, her gidişinin akşamında bayram gibi kutladık vücudunun temiz olmasını.
şimdi gelelim bu yaza, 2018 yazına. kontrollerinin birinci yılında da temiz çıktı canım babam. aylardan temmuz ya da ağustos olacak, babam ve annemle günübirlik denize gittik. babam birkaç gündür tuvalete çıkamıyordu. denizde birden sıtma tuttu, hemen çıktık bütün havlularla ısıtmaya çalıştık onu. biraz kendine gelince eve döndük. kabızlığı da devam edince doktora gitmesinde karar kıldık. son kontrolünde yapılan bir eksiklik, aklımın almadığı bir yanlışlık yüzünden babama temiz olduğu söylenmişti ama aslında kanser yine onu yakalamış; bilmiyorduk. karnındaki boşlukta bir tane, bağırsağına yapışmış bir tane tümör vardı. bu sefer gittiğimiz hastane yine devlet hastanesiydi ama neyse ki daha iyi doktorlarla karşılaşmıştık. tümörlerin tespit edilmesinden ameliyata kadar nerden baksanız 3 ay geçti. ameliyatından iki üç hafta kadar önce bağırsak sıkışmasından dolayı fenalaştı ve apartopar acile kaldırıldı. şehir dışında olan ben ve ablam da hemen babamın yanına gittik. ameliyatı ayarlanan tarihten önce yapıldı. karnındaki kütle bayağı büyümüştü, 19-22 cm civarına ulaşmıştı. ameliyatı zorluydu ama başarılı geçti. bağırsağından yaklaşık bir buçuk metre, bir de midesinin yarısı alındı. tümör daha fazla yayılmıştı ama başarılı cerrahımız neyse ki hepsini temizlemişti.
ameliyatın üstünden bir ay geçmişken kasığında yeniden bir kütle farkedildi. tekrar ameliyat oldu ve o da başarıyla alındı. o ameliyattan yaklaşık bir ay sonra yine karın boşluğunda 1 cm çapında yeni bir kitle farkedildi. genel cerrahımız bunun artık ameliyatla alınmayacağını, kemoterapi ile küçültüleceğini söyledi bize. ameliyat sonrası dinlenme süresi bittiğindeyse kemoterapi sürecimiz başladı.
kemoterapi sürecinde sürekli yorgun düşmesinden dolayı 3-4 kere hastaneye kaldırıldı. bu hastanedeki doktorlarımızla ilgili bir şikayet yaşamadık.
bu sırada babama bitkisel destekleyici ilaçlar, şuruplar, pekmezler; ozon terapi ve benzeri bağışıklık yükseltici ek tedaviler uygulanıyor ve günlük yaşantısında muazzam beslenmesi gerekiyor takdir edersiniz ki. babamın kanser türü liposarkom, yani çok zorlu bir tür ve onunla her yönden canla başla savaşmamız gerekiyor. bu her yön maneviyatı kapsadığı kadar maddiyatı da kapsıyor...
ben şehir dışında okuyan bir üniversite öğrencisiyim, annemlerden harçlık almayı kesip çalışmaya başlayalı çok oldu ama bunun yetmediğini farketmek için salak olmak gerek. okuluma devam edip bir yandan çalışırken onlara nasıl yardımım dokunabilir diye düşündüm ve bu yolu seçtim. sizin için en küçük destek bana maddi manevi dünyaları verecektir inanın. okuyan herkese çok teşekkür ediyorum.
ankesörlü telefon yapılınca bi şey yok, çocuk parkı yapılınca aaaaauuuuv, ne aaaaauv amk?
çocuktur bu istediği yerde eğlenir.
ancak cidden ben senin peyzaj mantığını sikeyim yani, bir gram uyumlu olmuş mu oraya o renkler ve o plastik? lan bari tahtadan falan yap, düzgün renkler ver.
yaşlı teyzelerimiz için de spor aleti koymalılar bence. atatürk sporcunun neyini severdi sonuçta?
